Γιώργος Κορρές - Συνέντευξη με τον φαρμακοποιό - επιχειρηματία που έβαλε τα Korres Made in Greece καλλυντικά του στις προθήκες όλου του κόσμου!

Στο τέλος της συνάντησης με τον Γιώργο Κορρέ ήμουν πιο αισιόδοξη. Οχι γιατί η εταιρεία του θεωρείται πρότυπο υγιούς επιχείρησης (400 προϊόντα, 6.500 σημεία πώλησης στην Ελλάδα και παρουσία σε 30 χώρες του εξωτερικού) ούτε γιατί από το 1996 που δημιουργήθηκε η εταιρεία «Φυσικά προϊόντα Κορρέ» χρησιμοποιεί αποκλειστικά ελληνικά βότανα και επιτυγχάνει εντυπωσιακούς ρυθμούς ανάπτυξης. Ολα αυτά είναι λίγο ώς πολύ γνωστά και προβεβλημένα.

Της Μαρίας Κατσουνάκη, Καθημερινή

Ο 48χρονος φαρμακοποιός (θεωρεί το επιχειρηματίας «βαριά λέξη») ανακαλύπτει να συμβαίνουν «σε όλη την Ελλάδα εξαιρετικά πράγματα», δηλώνει κατηγορηματικά ότι «τελείωσαν η λάμψη, η έπαρση και η επίδειξη» και πως «από τη σινιέ τσάντα περνάμε στο “φτιάχνω μόνος μου”». Με την ίδια βεβαιότητα υπερασπίζεται τόσο «το καλό του εκχυλίσματος του φρέσκου χαμομηλιού» («το αποτέλεσμα μιας κομπρέσας στο ερεθισμένο δέρμα δεν μπορεί να υποκαταστήσει κανένα προϊόν στον κόσμο») όσο και την άποψη ότι η «ταχύτητα με την οποία κυκλοφορεί η πληροφορία είναι υπέρ της προστασίας του καταναλωτή» («αν μια μάρκα είναι “φάουλ”, οι καταναλωτές μπορούν να το πληροφορηθούν σε 10 λεπτά από την Κίνα μέχρι τον Καναδά»).

Ο κ. Γιώργος, όπως τον αποκαλούν οι σερβιτόροι στο «Κεντρικόν», που κυκλοφορεί στην Αθήνα με τη μηχανή του, βλέπει την πόλη να αλλάζει. «Υπάρχουν περιοχές που σε φοβίζουν και σε στενοχωρούν», ομολογεί. Την ίδια στιγμή νιώθει ότι «τα ωραία κομμάτια της Αθήνας δεν τα χαίρεται πια γιατί αφορούν τους νεότερους ανθρώπους»: «Η πόλη έχει τους ρυθμούς της και τις ηλικίες της. Ξυπνάω 6.30, κοιμάμαι 1.30. Οι έξοδοι με φίλους και οι τετράωροι καφέδες ανήκουν στο παρελθόν».



– Θα φεύγατε από την Ελλάδα;

– Δεν φεύγεις επειδή τα πράγματα δυσκόλεψαν. Είσαι και στα καλά και στα εύκολα και στα δύσκολα μαζί. Οφείλουμε να κάνουμε ο καθένας το καλύτερο που μπορεί και καταλαβαίνει και να παραδώσουμε μια καλύτερη Ελλάδα. Δεν είμαι απαισιόδοξος. Υπάρχουν παιδιά με ποιότητα και γνώσεις που εμείς δεν είχαμε. Στους φίλους μου διακρίνω καμιά φορά ρηχότητα και επιπολαιότητα. Εμείς είμαστε η γενιά μετά τη μεταπολίτευση. Σήμερα, τα νέα παιδιά είναι πολύ πιο συνειδητοποιημένα, δεν τρέφουν αυταπάτες ούτε φαντάσματα, αντιμετωπίζουν τη ζωή χωρίς ανοησίες και με διάθεση για μάχη. Πριν από 10-15 χρόνια δεν έβλεπα τίποτα που να μου αρέσει. Από μαγαζιά μέχρι προϊόντα. Τα τελευταία 4-5 χρόνια βλέπω, σε όλη την Ελλάδα, εστιατόρια και μπαρ, νέες μάρκες με τρόφιμα, όλα εξαιρετικά.

– Τι δεν σας άρεσε 10 χρόνια πριν;

– Δεν υπήρχε βάθος. Τη δεκαετία του ’90, όταν άρχισα να δουλεύω, οι ελληνικές εταιρείες έγραφαν made και ακολουθούσε μια χώρα του εξωτερικού. Η Ελλάδα ήταν μια χώρα χωρίς ταυτότητα. Γράφαμε made in Greece στα δικά μας προϊόντα και μας έλεγαν τρελούς. Τα τελευταία χρόνια, η κοινωνία καταλαβαίνει τη σημασία της αυθεντικότητας, την αξία τού να λες ποιος είσαι.Τώρα, συμβαίνει το αντίθετο: ελληνικά προϊόντα είναι «χιτ» σε χώρες του εξωτερικού. Δεν λέμε μόνο ότι είμαστε Eλληνες, το εξάγουμε κιόλας. Η χώρα αλλάζει, αλλά αργά και βασανιστικά.



Οι αιτίες της κρίσης

Η συζήτηση περιστρέφεται στις αιτίες της κρίσης, στο πώς ζούσαμε και πώς ζούμε: «Επί 30 χρόνια δανειζόμαστε περισσότερο απ’ όσο μπορούσαμε. Τώρα, αν ο τρόπος που αντιμετωπίζεται το πρόβλημα αυτό είναι ο σωστός ή όχι, δεν ξέρω. Δεν έχω σπουδάσει οικονομικά, δεν ξέρω ποιες θα μπορούσαν να είναι οι άλλες διέξοδοι. Νομίζω όμως ότι έχουμε δημιουργήσει ένα τεράστιο κράτος το οποίο, αντί να υπηρετεί την κοινωνία, η κοινωνία υπηρετεί το κράτος. Εχουν αντιστραφεί οι όροι. Πώς θα βγούμε από το αδιέξοδο; Δεν ξέρω. Ξέρω μόνο ότι επί 30 χρόνια όλοι μας ζήσαμε την “ευκαιρία”. Ξεκίνησα να δουλεύω τέλη της δεκαετίας του ’80 με επιτόκιο 27%-29% και μετά τα επιτόκια έπεσαν στο 5%. Νομίζαμε ότι όλα μπορούν να γίνουν πολύ εύκολα».

Επιστρέφουμε στο ξεκίνημα της καριέρας του, στις αρχές πάνω στις οποίες βασίστηκε: «Δεν μπορώ να πω ότι ήμουν ευαισθητοποιημένος στην ομοιοπαθητική. Βλέποντας όμως την επίδραση των βοτάνων στους ασθενείς, άρχισα να το χαίρομαι, να το αγαπάω. Υπήρχε ένα προσωπικό συναίσθημα: να κάνω πράγματα για τα οποία θα αισθάνομαι υπερήφανος. Ακόμη και σήμερα δεν βασιζόμαστε στην έρευνα αγοράς. Κάνουμε πράγματα στα οποία πιστεύουμε. Σκέφτομαι προσωποποιημένα. Για παράδειγμα: θέλω να φτιάξω ένα σαμπουάν. Στη φίλη μου την Κατερίνα ή στον φίλο μου τον Τάκη θα το χάριζα; Θα το χαίρονταν;». Και η Μαντόνα; Χρησιμοποιεί κι εκείνη «Κορρέ». «Τα προϊόντα μας, στο μυαλό μου, δεν απευθύνονται σε ξεχωριστούς ανθρώπους. Μπορεί να τα χρησιμοποιεί και η Μαντόνα, αλλά εγώ χαίρομαι πολύ που αρέσουν στους φίλους μου».



Πολλές φορές η «προσφορά» χρησιμοποιείται με λάθος τρόπο

– Με την κρίση αλλάζουν οι καταναλωτικές συνήθειες του κόσμου;

– Βέβαια. Οι γυναίκες που δαπανούσαν 200 και 300 ευρώ για καλλυντικά έρχονται σε εμάς, που είμαστε στα 20, 30, 40 ευρώ. Εκείνες που ήταν σε εμάς πάνε στα 5 ευρώ, στις πολυεθνικές. Με την κρίση δίνεις αξία στα χρήματά σου και παύεις να σκορπάς χωρίς σκέψη. Αυτό που αποκαλούμε value for money. Φεύγουμε από το ερώτημα «πώς θα φανούν τα χρήματά μου;» και περνάμε στη πραγματικότητα: τι αξίζει τα λεφτά μου; Με την κρίση ξαναβρήκαμε την... κρίση μας.

– Υπάρχει στον χώρο σας υγιής ανταγωνισμός; Με την APIVITA ποιες είναι οι σχέσεις σας;

– Δεν μας χωρίζει απολύτως τίποτα. Γνωριζόμαστε από τα 18 μας. Είναι μια εταιρεία με την οποία έχουμε συγγενείς αξίες. Εχει ποιότητα, παρελθόν και μέλλον. Είναι μια μάρκα που αξίζει. Δεν πρόκειται καν για ανταγωνισμό. Δεν είναι δυνατόν να είναι κανείς μόνος του. Εάν παλεύεις μόνος σου σε ένα χώρο, πόσα πράγματα μπορείς να κάνεις; Ενώ όταν είναι πολλοί, δημιουργείται ένα περιβάλλον. Οταν ξεκίνησα στη δεκαετία του ’90 ήμουν μόνος, από το 2004 άρχισαν να εμφανίζονται και άλλες εταιρείες. Οσο πιο πολλοί καταναλωτές έρχονται σε επαφή με τα φυσικά προϊόντα, όσο πιο πολλοί επιστήμονες ενδιαφέρονται να αναπτύξουν αυτές τις φόρμουλες, τόσο το καλύτερο για τους καλλιεργητές και για εμάς.

– Στα καλλυντικά πληρώνουμε την ετικέτα ή το περιεχόμενο;

– Υπήρχαν γυναίκες που έβγαζαν 1.500 ευρώ τον μήνα και ξόδευαν 300 σε καλλυντικά. Τώρα, πλέον, σε χαμηλές τιμές βρίσκεις πολύ καλή ποιότητα. Σήμερα, σας διαβεβαιώνω ότι οι μάρκες που είναι γνωστές είναι εξαιρετικής ποιότητας. Αυτό δεν συνέβαινε ούτε το ’80 ούτε το ’90. Οφείλεται στα στάνταρ παραγωγής, ελέγχου, στην ευρωπαϊκή νομοθεσία, στον τρόπο που κυκλοφορεί η πληροφορία.

– Ποια είναι η δική σας κοινωνική προσφορά στην περίοδο της κρίσης;

– Κάποιοι –όχι όλοι φυσικά– το κάνουν για να το λένε. Η διαφημιστική καταχώριση, καμιά φορά, στοιχίζει περισσότερο από το έργο... Πριν από καιρό, μια εταιρεία μου πρότεινε να κάνουμε κοινωνικό έργο. Το «έργο» στοίχιζε 30.000 και το επικοινωνιακό κομμάτι 500.000!.. Θύμωσα πάρα πολύ. Νομίζω ότι έχει χρησιμοποιηθεί με λάθος τρόπο η «προσφορά» Προσφορά είναι και να προστατεύεις το περιβάλλον, να προσέχεις τη χρήση των χημικών, να λειτουργείς μαζί με τις κοινωνίες. Καλλιεργούμε στην Ελλάδα, δουλεύουμε με το ΚΕΘΕΑ, με τις αγροτικές φυλακές, με τη Γεωργική Σχολή Θεσσαλονίκης. Υποστηρίζουμε τη θεμελιώδη έρευνα. Ο,τι κάνουμε βρίσκεται ενσωματωμένο στη βάση της δουλειάς μας.



Ο,τι κάνουμε με μεράκι είναι τέχνη που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο

– Οταν σας ακούω να μιλάτε, νομίζω ότι το να στήσεις μια επιχείρηση είναι το πιο απλό πράγμα στον κόσμο.

– Ετσι έγινε μ’ εμάς. Οταν ξεκίνησα, δεν υπήρχε κάποιο business plan. Εκανα τα πράγματα που αγαπούσα με τον τρόπο που ήθελα. Νομίζω ότι ο στόχος πρέπει να είναι: ελάτε να κάνουμε πράγματα για τα οποία είμαστε υπερήφανοι. Πλαισιωνόμαστε από πολλούς άξιους ανθρώπους.

– Αναφέρεστε συχνά στην ομάδα.

– Φυσικά. Υπάρχει μια αλυσίδα ανθρώπων: αυτοί που καλλιεργούν τα βότανα, όσοι κάνουν τις εκχυλίσεις των βοτάνων, όσοι έχουν το κομμάτι της αγοράς και στέλνουν τα μηνύματα, όσοι σχεδιάζουν τη συσκευασία κ.ο.κ. Τα προϊόντα είναι η συνισταμένη των ανθρώπων που τα δημιούργησαν. Οι νέοι άνθρωποι που με περιβάλλουν με κάνουν καλύτερο. Με τροφοδοτούν με τις αξίες τους, με εμπνέουν.

– Πόσους εργαζομένους έχετε;

– Διακόσιους πενήντα, πάντα στην Ελλάδα. Στο εξωτερικό είναι αντιπροσωπείες. Αλλά δουλεύουν για εμάς άλλοι τόσοι τουλάχιστον.

– Απασχολείτε 250 υπαλλήλους και πηγαίνετε καλά, παρά την κρίση. Εάν εσείς και επιχειρήσεις όπως και η δική σας δεν αυξήσουν τον αριθμό των εργαζομένων, πώς θα αντιμετωπιστεί το θέμα της ανεργίας;

– Για να αυξήσουμε τον αριθμό των υπαλλήλων πρέπει να αυξήσουμε και τον τζίρο. Κάνουμε ό,τι μπορούμε γι’ αυτό. Στην Ελλάδα, προσπαθούμε να συντηρήσουμε τα νούμερά μας. Για να αυξηθούν πρέπει να στρέψουμε το βλέμμα στο εξωτερικό. Στοχεύουμε με μεγαλύτερη ένταση στις αγορές του εξωτερικού, γεγονός που θα οδηγήσει σε περισσότερες προσλήψεις. Οι περισσότεροι επιχειρηματίες ήταν επαναπαυμένοι στην ελληνική αγορά, η οποία είναι πλέον πεπερασμένη.

Πάθος, εμμονή, επιμονή

Ο Γ. Κορρές δεν μπορεί να καταλάβει πώς μερικές απλές «λύσεις» δεν εφαρμόζονται. «Υπάρχει στην Ελλάδα δυναμικό που δεν αξιοποιείται. Στον τομέα του τουρισμού, για παράδειγμα. Γιατί δεν μπορούν φοιτητές Φιλολογίας (ελληνικής και ξένης) να κάνουν πρακτική στους αρχαιολογικούς χώρους; Και τα έξοδα διαμονής - διατροφής να τα αναλάβουν οι δήμοι. Να στραφούν στους νέους σχεδιαστές που σπουδάζουν σε ΤΕΙ και να ζητήσουν ιδέες τους. Γιατί όχι; Οι φοιτητές της Γεωπονικής να ξεναγούν στο δάσος. Εχουμε 6.000 βότανα και 1.500 ενδημικά στην Ελλάδα. Η Γερμανία έχει 20 ενδημικά, η Αγγλία 10 και η Κρήτη 150... Η Γερμανία έχει 400 μονάδες εκχυλίσεων βοτάνων και η Ελλάδα ελάχιστες, δυο-τρεις, και στην πολυπλοκότητα της δικής μας καμία προς το παρόν. Εχουν δοθεί στην Ελλάδα του κόσμου οι επιδοτήσεις. Μία μονάδα εκχύλισης στοιχίζει 150.000, όχι εκατομμύρια. Με επιδοτήσεις φτιάχτηκαν μπουζούκια και συνεδριακοί χώροι».

Του ζητάμε να σκιαγραφήσει το προφίλ του «καλού επιχειρηματία». Δεν χρειάζεται να σκεφτεί για να ιεραρχήσει τις προτεραιότητες:«Πρέπει να νιώθει ασφαλής με τη γνώση του. Να γνωρίζει καλά αυτό που κάνει. Στο μυαλό του ο στόχος δεν είναι το κέρδος. Είναι η αριστεία. Να κάνει τα πράγματα πολύ καλά. Αν σκέφτεται το κέρδος, τίποτα δεν χτίζεται μακροπρόθεσμα. Οσοι είναι επιτυχημένοι διαθέτουν πάθος, εμμονή, επιμονή. Τίποτα δεν γίνεται σε μία εβδομάδα ή σε ένα μήνα». Και συμπληρώνει: «Παλαιότερα, το ξεκίνημα ενός νέου επιχειρηματία βασιζόταν στην οικογένεια και στα δάνεια. Νομίζω ότι σήμερα η διατύπωση είναι: εγώ και πέντε φίλοι μου και οι οικογένειές μας και οι φίλοι μας και οι φίλοι των φίλων μας και σιγά σιγά όλη η κοινότητα θα μας βοηθήσουν. Νομίζω ότι φεύγουμε από το “εγώ” και πάμε στο “εμείς” γιατί πλέον αντιληφθήκαμε ότι αυτό το μοντέλο δεν λειτουργεί. Το βλέπω όλο και πιο συχνά τα τελευταία 4-5 χρόνια. Προσπάθειες αξιέπαινες που βασίζονται στην ένωση δυνάμεων. Η Ελλάδα έχει εξαιρετική ποιότητα προϊόντων, πάσχει από συσκευασία και δίκτυο διανομής».

– Είστε αισιόδοξος;

– Εύχομαι να μη διαλυθεί η Ευρώπη γιατί, αν διαλυθεί, θα περάσουμε πολύ δύσκολα. Η Ελλάδα έχει αλλάξει πολύ την τελευταία τριετία. Ζούμε ουσιαστικά χωρίς τράπεζες. Οχι δανειζόμενοι, αλλά αποπληρώνοντας, άρα είμαστε πιο αυτάρκεις στη βάση μας. Δεν πιστεύω στην Ευρώπη ή στην Ασία ή στην Αμερική, αλλά στον κόσμο.

– Στον τομέα του πολιτισμού ρωτάμε συχνά τους δημιουργούς αν η τέχνη μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Θα μπορούσαμε να απευθύνουμε το ίδιο ερώτημα σε έναν επιχειρηματία;

– Θα έλεγα ότι ο καθένας μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Ακόμη και η φόρμα ενός μπουκαλιού είναι τέχνη και μπορεί να επηρεάσει. Να τι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο: το μικρό, το ελάχιστο. Ενα πιάτο καλομαγειρεμένο φαγητό από ένα εστιατόριο, ένας πολύ ευγενής και με αγάπη για το αντικείμενό του επαγγελματίας. Από τον τρόπο που μιλάει η δασκάλα στο παιδί. Από το τραγούδι ενός καλλιτέχνη. Από τη συμπεριφορά του καθενός στον διπλανό του. Δεν το αντιλαμβάνομαι σαν επιχειρηματικότητα, αλλά σαν ανθρώπινη προσπάθεια. Κάθε τι που κάνουμε με μεράκι είναι τέχνη. Και αυτή η τέχνη μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.

Η συνάντηση

Δώσαμε ραντεβού σε ένα εστιατόριο όπου συχνάζει. Στο «Κεντρικό», στην οδό Κολοκοτρώνη. Του αρέσει η σπιτική, φροντισμένη κουζίνα του. Παρήγγειλε φακή και σπανακόπιτα («δεν υπάρχει καλύτερος συνδυασμός», ισχυρίζεται). Επαίνεσε ιδιαίτερα τη σπανακόπιτα – και είχε δίκιο. Εγώ έφαγα φρέσκες αγκινάρες α λα πολίτα. Μας προσέφεραν δύο γευστικότατες κρεμ καραμελέ. Σύνολο: 23 ευρώ.

Oι σταθμοί του

1965
Γεννιέται στο Παγκράτι.

1988
Φοιτητής της Φαρμακευτικής ακόμη ξεκινάει να εργάζεται στο Φαρμακείο Τζιβανίδη, το παλαιότερο Φαρμακείο Ομοιοπαθητικής στην Αθήνα.

1996
Δημιουργείται η ΚΟΡΡΕΣ.

2002
Ανοίγει το πρώτο κατάστημα ΚΟΡΡΕΣ, στο κέντρο του Τσέλσι στο Λονδίνο.

2003
O Πρόεδρος της Δημοκρατίας τού απονέμει το Βραβείο Ανάπτυξης και Καινοτομίας.

2006
Το διεθνές περιοδικό Wallpaper τον κατατάσσει ανάμεσα στους 40 influencers παγκοσμίως –The World’s Top 40 Under 40 years old–, ο μοναδικός εκπρόσωπος από τον κλάδο των καλλυντικών.

2008
Η ΚΟΡΡΕΣ λαμβάνει το πρώτο Βραβείο Καινοτομίας –World’s Most Innovative Brand– από το International Cosmetic News.

2009
Ολοκληρώνεται πρότυπη μονάδα εκχύλισης οργανικών βοτάνων, μοναδική για τα ελληνικά δεδομένα.