Επιστροφή στην καλλονή Καστοριά, μέσα από την Ντίνα & την θαυμάσια ''Γυρολιμνιά'' της - υπέροχες φωτός

Δυστυχώς έχω να την «περπατήσω» χρόνια μα έχουν ριζώσει μέσα μου οι εικόνες που ξεχειλίζουν μαγεία.
Αυτές οι εικόνες αναδύθηκαν και ήρθαν ξανά στο προσκήνιο των σκέψεων μου χάρις την Ντίνα Παπαγεωργίου. 

Η Ντίνα συνέθεσε την «Γυρολιμνιά», την σελίδα που «φυλακίζει» στιγμιότυπα γύρω από την λίμνη αλλά και από τα απόκρυφα σημεία της πόλης που η Φύση έχει προικίσει με περίσσια ομορφιά.

Η Ντίνα Παπαγεωργίου μιλά στο  Πινάκιο για το πώς «γεννήθηκε» η Γυρολιμνιά, αλλά και τι σημαίνει. Για το αν ο κόσμος «αγκάλιασε» τις στιγμές που παγώνει ο χρόνος στην λίμνη, αλλά και για τις «ντίβες» που ποζάρουν συνεχώς μπροστά της με στοιχεία ναρκισσισμού.

Τέλος, γίνεται αναφορά και σε αυτούς που υποκλέπτουν με τρόπο αδαή και αίσχιστο τις φωτογραφίες που αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία χωρίς να αναφέρουν πηγή και μάλιστα αλλοιώνουν ακόμη και υπογραφές. Μια σκιά στην εποχή που ο καθένας στο διαδίκτυο μπορεί να απέχει από την ηθική και το ύφος. Ας ξεδιαλύνουμε την σκιά και ας αγναντέψουμε τον ήλιο που καθρεφτίζεται στην λίμνη σα να χαριεντίζεται ανέμελος μαζί με τις ντίβες.  

Πως «γεννήθηκε» ιδέα της Γυρολιμνιάς;

«Καλησπέρα καταρχήν και σε ευχαριστώ πολύ για αυτή την συνέντευξη. Ήσουν ο πρώτος δημοσιογράφος-και αυτό είναι κάτι που θέλω να τονίσω-που με αναζήτησε μέσα από τις φωτογραφίες μου, και εν συνεχεία προέβαλλε την δουλειά μου στο Πινάκιο και στο ευρύ κοινό. Αν σου απαντήσω πως δεν υπήρχε καν ιδέα θα θεωρηθεί αστεία απάντηση;
Ήταν λοιπόν ένα από τα συνηθισμένα απογεύματα που πήγαινα για τρέξιμο στην Γυρολιμνιά. Στον γυρισμό και λίγο πριν τα ‘Πετσιά’, που λεμέ και εμείς οι Καστοριανοί (περιοχή που ονομάστηκε έτσι γιατί παλαιοτέρα οι γουναράδες άπλωναν τα δέρματα),το καθρέφτισμα του ουρανού με τα σύννεφα στα νερά της λίμνης, ήταν τόσο μοναδικό στο βλέμμα μου, που χωρίς να το σκεφτώ έβγαλα το κινητό μου, έκανα το μαγικό ‘κλικ’ και παρακαλούσα να έχει αποτυπωθεί όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικά και ακριβώς όπως το έβλεπα εκείνη την στιγμή (πράγμα δύσκολο βέβαια!).

Γύρισα σπίτι και ανέβασα την φωτογραφία στον λογαριασμό μου, όπως έκανα και με άλλες φωτογραφίες. Σκέφτηκα, πως αφού κάθε μέρα όλο και από κάτι ξετρυπώνω, γιατί να μην τις έχω συγκεντρωμένες και για όσους δεν ήταν ‘φίλοι’ μου..; Τέτοια ομορφιά ποιος δεν θα ήθελε να την βλέπει; Και κάπως έτσι, έχτισα την πρώτη «φυλακή» που φιλοξένησε και την πρώτη φωτογραφία».

Αλήθεια τι σημαίνει η λέξη «Γυρολιμνιά»

«Γυρολιμνιά για εμένα ή για όσους δεν ξέρουν και θέλουν να μάθουν; Αν απαντήσω για εμένα, δεν θα φτάνουν οι λέξεις, πίστεψέ με, άσε που πιστεύω πως δύσκολα λέξεις την περιγράφουν..συναισθήματα μόνο! Γυρολιμνια, λοιπόν, για να μαθαίνουν όσοι σκοπεύουν να μας επισκεφτούν, είναι ο δρόμος που αγκαλιάζει την λίμνη μας και ενώνει Βόρεια και Νότια παραλία. Περπατάς αυτή την χερσόνησο, όπως χαρακτηρίζεται, που εισχωρεί στην λίμνη, αν δεις την Καστοριά από ψηλά. Ο γύρος της λίμνης με άλλα λόγια».

Τι είναι αυτό που σε  ωθεί και  κλικάρεις προκειμένου να «φυλακίσεις» στιγμιότυπα της πόλης σου;
«Μου το ρωτάνε πολλοί αυτό και μάλιστα απορούν: “..γιατί τόση αγάπη βρε Ντινα; Μια πόλη είναι απλά...”. Δεν ξέρω, Λευτέρη, αν διαβαστώ υπερβολική, αλλά πραγματικά είναι καθαρά συναίσθημα. Το πιστεύω ότι αυτή η πόλη έχει κάτι το μαγικό..είναι μια πόλη μαγεμένη όπως την χαρακτηρίζω πολλές φορές στις φωτογραφίες μου!

Κάθε φορά λέω να μην πάρω μαζί μου στην βόλτα την φωτογραφική μηχανή, ας απολαύσω απλά την βόλτα μου, αλλά κάθε φορά που δεν την παίρνω μαζί μου το μετανιώνω και εκείνες τις φορές που απλά την κουβαλώ και έχω πει στον εαυτό μου : “..όχι  φωτογραφίες σήμερα”, δεν αντιστέκομαι. Όλο και κάτι θα εμφανιστεί στα μάτια μου που θα προκαλέσει αυτό το κλικ. Όσοι κάνουν την Γυρολιμνιά θα με καταλάβουν. Ένα παιχνίδισμα του ήλιου στα νερά της λίμνης, ένα πέταγμα, μια ‘ντίβα’ που σε φωνάζει για να ποζάρει με χάρη..όλα! Και κάθε φορά είναι σαν να φωτογραφίζω πρώτη φορά, ακόμα και αν είμαι στο ίδιο σημείο πολλοστή φορά».

Υπήρξαν στιγμές που και εσύ η ίδια έμεινες έκπληκτη βγάζοντας φωτογραφίες… Ποιες ήταν αυτές;

«Κάθε φορά. Αλλά επειδή δεν θέλω να γίνομαι υπερβολική θα σου πω με ποιες στιγμές γελάω και είναι αυτές με τις ‘ντίβες’ μου, όπως τις έχω ‘βαφτίσει’. Πόζες μοντέλων λες και καταλαβαίνουν πως θέλω να στηθούν μπροστά στο φακό. Έπειτα τα πετάγματα τα λατρεύω (όπως και καθένας που φωτογραφίζει), γιατί νιώθεις ότι είσαι στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή. Και θα πω και την βόλτα στην παλιά πόλη, Ντολτσό και στενά δρομάκια γενικότερα που αναρωτιέσαι : "μα καλά αυτό πως δεν το είχα ανακαλύψει τόσα χρόνια;".
Σαν μεμονωμένο περιστατικό θα σου αναφέρω ένα μεσημέρι στην Βόρεια παραλία, που ξαφνικά βλέπω 4 πιτσιρίκια να είναι στην λίμνη με μια αυτοσχέδια σχεδία με καρεκλάκια επάνω και μια ομπρέλα! Τρελάθηκα! Τελικά τα παιδικά χρόνια σου δίνουν αυτή την ανεμελιά, την ελευθερία και φυσικά έμενα μου έδωσαν μια υπέροχη φωτογραφία.  Αυτά τα ξαφνικά που λένε.. τα πιο ωραία πράγματα εκεί που δεν το περιμένεις».

Όλη η συνέχεια εδώ - pinakio.blogspot.gr

*Συνέντευξη: Λευτέρης Χ. Θεοδωρακόπουλος
Φωτογραφίες: Ντίνα Παπαγεωργίου - Γυρολιμνιά

Διαβάστε παλαιότερα άρθρα του Eirinika για την Καστοριά εδώ, εδώ, εδώ και εδώ