Μια μαμά εξιστορεί το μάθημα ζωής που πήρε μέχρι το νεογέννητο μωράκι της να βγει από τη ΜΕΝΝ

Η ιστορία λίγο πολύ γνωστή: τέλεια εγκυμοσύνη, εγώ και ο άντρας μου πετούσαμε στα σύννεφα μέχρι που… περίπου στον 8ο μήνα σε μια εξέταση ο γιατρός είδε κάτι που τον ανησύχησε και μας ζήτησε να επαναλάβουμε σε μια εβδομάδα. Το μωρό είχε χαμηλό βάρος σε σχέση με την ηλικία της κύησης- ιατρικά IUGR (ενδομήτρια υπολειπόμενη ανάπτυξη). Τα έβαλα με θεούς και ανθρώπους.

Πίστευα πως τέτοια πράγματα συμβαίνουν στους άλλους και ποτέ σε εμένα. Η ψυχολογική μου κατάσταση ήταν άσχημη και ήρθε να γίνει χειρότερη όταν ο γιατρός μου ανακοίνωσε πως η γέννα έπρεπε να γίνει με καισαρική τομή. Αποφάσισα να τα δεχτώ και να ξαναβρώ τον εαυτό μου για να αντικρίσει το μωρό μου τη μαμά του για πρώτη φορά χαμογελαστή. Ο γιατρός με ενημέρωσε επίσης πως το μωρό θα έπρεπε να νοσηλευτεί στη ΜΕΝΝ- τι είναι η ΜΕΝΝ καλέ γιατρέ; Εγώ τα ήξερα πιο απλά τα πράγματα. Μένεις έγκυος, γεννάς, πας σπίτι. Έμεινε στην εντατική για 8 ημέρες μέχρι να πάρει το βάρος που χρειαζόταν. Πέρασε την 1η μέρα της ζωής του μακριά από την αγκαλιά μου κι εγώ από τη δική του. Το κράτησα για 1η φορά ένα 24ωρο μετά κοιτώντας αμήχανη τον ορό στο μικρό του χεράκι και το λεπτό σωληνάκι σίτισης στο ρουθούνι του.

Δεκαπέντε μήνες μετά είμαστε στο σπίτι με ένα υγιέστατο αγοράκι που όλη μέρα τρέχει πάνω κάτω. Κι όμως δεν υπήρξε ούτε μια ημέρα μέσα σε αυτούς τους μήνες που να μην συμπεριφερθώ στο παιδί μου σαν να είναι άρρωστο και αδύναμο. Φτερνιζόταν και έπαιρνα τηλέφωνο να δω πιο νοσοκομείο εφημερεύει. Έπεφτε και έβαζα εγώ τα κλάματα αντί εκείνος. Ώσπου προχτές χαζεύοντας στο διαδίκτυο «πέφτει» το μάτι μου σε ένα άρθρο-αποχαιρετισμό για ένα κοριτσάκι που έπασχε από μια ανίατη βρεφική ασθένεια.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ - infokids.gr