Έξαλλος ο αρθρογράφος της Αυγής: Η αριστερή Αριστερά, η πολύ αριστερή Αριστερά, η πολύ ριζοσπαστική, οι γκρινιάρηδες

Υπάρχουν επίσης η αριστερή Αριστερά και η πολύ αριστερή Αριστερά, η ανανεωτική και η πολύ ανανεωτική, η ριζοσπαστική και η πολύ ριζοσπαστική, η δογματική και η πολύ δογματική. Γενικά, αν τις αθροίσεις όλες, όχι απλώς αυτοδυναμία, αλλά παντοδυναμία της Αριστεράς διακρατεί τη χώρα. Αριστερές να φαν κι οι κότες, που θα έλεγε και κάποιος της λαϊκίστικης Αριστεράς - γιατί υπάρχει κι αυτή.

Το ευχάριστο είναι ότι η εν λόγω παράταξη -υπό την ευρύτατη έννοια- εξακολουθεί να εμπλουτίζει συνεχώς την πολιτική μας πανίδα. Τελευταίο παράδειγμα η Αριστερά της γκρίνιας. Είδος πολιτικού εντόμου που ξεχωρίζει από τα γκρίζα φτερά, το χαρακτηριστικό βόμβο -εξ ου και το όνομά του- και την αλματώδη κινητικότητα ψύλλου. 

Πηδάει από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στις ειδήσεις των οκτώ, επικάθεται σε δηλώσεις υπουργών και παραγόντων, αναπαράγεται και πολλαπλασιάζεται από ύποπτες κόκκινες γραμμές.

Γενικά είναι πολυάριθμο είδος. Το συναντάμε ανάμεσα σε κείνους που θα έπρεπε να είναι -αλλά δυστυχώς δεν είναι- σε θέσεις - κλειδιά. Επίσης, ανάμεσα σε κείνους που διακατέχονται από κριτική ικανότητα και διακατέχουν μπάρμπα στη Μακρόνησο. Και, τέλος, συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό από ανιδιοτελείς εθελοντές. Διακρίνονται μάλιστα υποείδη. Η γκρίνια της Παιδείας διαφέρει από την γκρίνια της Υγείας για παράδειγμα. Κοινή όμως είναι η γκρίνια για το Μνημόνιο το οποίο ΘΑ υπογράψει ο Τσίπρας.

Από την τελευταία άποψη, η Αριστερά της γκρίνιας είναι σχεδόν προφητική. Έτσι εξηγείται που βλέπεις και ακούς ολόκληρα σμήνη να φτερουγίζουν και να γκρινιάζουν πάνω από τα σκατά που ΘΑ παράγει η κυβέρνηση όταν ΘΑ καταπιεί το χάπι με το οποίο είναι σίγουρο ότι ΘΑ τη μπουκώσουν οι δανειστές. Λες κι αδημονεί η Αριστερά της γκρίνιας για την τροφή της: Να τα, έρχονται, ήρθαν, αυτή είναι η πρώτη δόση, μυρίζουν, βρομάνε, είναι τα ίδια όπως και των προηγούμενων. Τέτοια κι άλλα τέτοια εύοσμα.
Έι, μη σκέφτεστε εντομοκτόνα, είναι αντίθετα με την κουλτούρα μας. Δικοί μας είναι και οι αριστεροί της γκρίνιας. Διότι, εδώ που τα λέμε, όλο και κάποια τροφή τους παρέχεται αρμοδίως. 

Αλλά και διότι πώς να τους απαγορεύσεις να ελπίζουν ότι ΘΑ έρθει το ως άνω μεγάλο φαγοπότι; Μπλιαχ...

*Του Θανάση Καρτερού