Ταξίδι στην Σέριφο: Οι παραδεισένιες παραλίες, οι παραδόσεις και οι φιλόξενοι κάτοικοι

 Oι λιτές γραμμές της γης, οι αμμουδερές παραλίες, το πολύβουο λιμάνι και η ντόπια, πλούσια κουζίνα έχουν μετατρέψει τη Σέριφο σε έναν δημοφιλή προορισμό για το καλοκαίρι και για όλες τις ηλικίες.

*Γράφει ο Κωνσταντίνος Χαντζόπουλος στην Καθημερινή

Οι πρώτες εντυπώσεις

Είναι διαπιστωµένο πως η Σέριφος δεν είναι για όλους. Αλλά ακόµα και σκεπτικός αν στέκεσαι µέσα στο σχεδόν πρωτόγονο τοπίο της, αφού έχεις κάνει 2,5 ώρες θαλάσσιου δρόµου από τον Πειραιά, εκείνη θα έχει και µια απρόσµενα ευχάριστη έκπληξη για να καταρρίψει καθέναν από τους ενδοιασµούς σου.

Στον αντίποδα, τις αισθήσεις σου θα δροσίσουν οι παραδεισένιες της παραλίες, τα απόκοσµα τοπία, οι φιλόξενοι άνθρωποι, οι παραδόσεις, τα χρώµατα, τα αρώµατα, οι αναµνήσεις που θα φυλάξεις για πάντα µέσα στην ψυχή σου.

Στη Χώρα και στα πέριξ

Η Χώρα σού παρουσιάζεται εξαρχής πολλά υποσχόµενη κι έτσι όπως ορθώνεται στον πέτρινο όγκο που προβάλλει πάνω από τον οικισµό Λιβάδι, στο λιµάνι, σε προκαλεί να σηκώσεις αυθόρµητα το κεφάλι ψηλά, για να δικαιώσεις κι εσύ τον φερώνυµο από πολλούς χαρακτηρισµό που της αποδίδουν ως µια «από τις ωραιότερες των Κυκλάδων»

Το λιµάνι, ωστόσο, θα προσπαθήσει να σε κρατήσει κοντά του, καθώς διαθέτει ξακουστές ταβέρνες, µοντέρνα cafés, µπαράκια, ενοικιαζόµενα δωµάτια και µια τεράστια παραλία, ο Αυλόµωνας, που αν και µέσα στο λιµάνι, τα καθαρά νερά της είναι το ιδανικότερο προοίµιο των υπέροχων βουτιών που θα απολαύσεις σε όλο το νησί.

Η Χώρα εντούτοις θα συνεχίσει να αποτελεί τον διακαή προς εξερεύνηση πόθο σου! Μετά από 5 χλµ. στροφών που βάζουν κάτω και το πιο απαιτητικό τρενάκι λούνα-παρκ, σε καλωσορίζουν γραφικά στενορύµια και πολυδαίδαλα σοκάκια, γεµάτα cafes και καλαίσθητα µαγαζιά, των οποίων η ανοιχτή πόρτα σε προκαλεί να περιηγηθείς στους διαφορετικούς κόσµους στους οποίους επιχειρούν να σε µυήσουν.

Χωρισµένη σε δύο οικισµούς, την Κάτω και την Άνω Χώρα, στην είσοδό της θα σε οδηγήσουν οι δύο λότζιες, ενώ αναγκαστικά την περιήγησή σου θα την ξεκινήσεις από τη δεύτερη (καθώς εκεί είναι το πάρκιγκ).

Η άφιξή σου σηµατοδοτείται µόλις αντικρίσεις τη συνοικία των Μύλων -όνοµα που πήρε από τους παλιούς µύλους που θα διακρίνεις εκεί. Φτάνεις στην Άνω Χώρα και η εξερεύνηση από εδώ γίνεται αποκλειστικά µε τα πόδια.

Το Αρχαιολογικό Μουσείο, το Λαογραφικό, το θεατράκι αλλά και η θέα από τον Άγ. Κωνσταντίνο συνοψίζουν τα περιηγητικά σου ενδιαφέροντα. Μερικά δεκάδες ασβεστωµένα σκαλιά αν ανέβεις, οι εικόνες αλλάζουν! Βρίσκεσαι στην Πιάτσα.

Σαν θεατρικό σκηνικό, αυτή η πλατεία µε τα καφενεία και την εκκλησία του Αγ. Αθανασίου παίζει το δικό της ρόλο στη ζωή της Σερίφου.

Με µια ιδιαίτερη πλαστικότητα, µια γραφικότητα και ένα νεοκλασικό κτήριο του 1907 (το οποίο στεγάζει το Δηµαρχείο), παραπέµπει σε κινηµατογραφικό σκηνικό.

Η ώχρα, το κόκκινο, το λευκό και το µπλε είναι τα κυρίαρχα χρώµατα. Άσε το καλύτερο για το τέλος. Την ανάβαση στο Κάστρο, που στοιχηµατίζει πως θα ξεπεράσεις τις αντοχές σου για χάρη της φιλοδοξίας να το προσεγγίσεις και να ατενίσεις από την κορυφή του µια συγκλονιστική θέα από ύψος που σε κάνει να... συνοµιλείς µε το Θεό!

Στα χνάρια της ιστορίας

Η κατεξοχήν περιοχή των µεταλλείων, το Μεγάλο Λιβάδι, στο νοτιοδυτικό τµήµα, θα σε δελεάσει να την επισκεφθείς, µιας και οι υπόλοιποι διάσπαρτοι στους λόφους του νησιού οικισµοί, µπορούν να παραλειφθούν αν δεν έχεις τις απαιτούµενες µέρες στη διάθεσή σου για µια εκτενέστερη πατριδογνωσία.

Η αξιοποίηση του σηµαντικού ορυκτού πλούτου της Σερίφου ξεκίνησε το 1885, όταν ο πληθυσµός του νησιού αυξήθηκε περίπου κατά 2.000, καθώς στο νησί έφτασαν εργάτες και από άλλα µέρη της χώρας για να δουλέψουν εκεί κάτω από τις πλέον απάνθρωπες συνθήκες.

Η 21η Αυγούστου αποτελεί ηµέρα µνήµης για τη Σέριφο, µιας και η απεργία που εξελισσόταν βάφτηκε στο αίµα 4 εξεγερθέντων εργατών, που µε πλήθος άλλων µάχονταν υπέρ της βελτίωσης των ελεεινών όρων εργασίας. Γυρνώντας στο Σήµερα, η απόκοσµη ατµόσφαιρα στο Μεγάλο Λιβάδι µοιάζει να δικαιώνεται καθώς τα φλας αιχµαλωτίζουν το Ακρωτήρι του Κύκλωπα, η µεγάλη σπηλιά και οι δεκάδες στοές των ερειπωµένων ορυχείων.

Παλιές ράγες, σκοτεινές στοές, σκουριασµένα βαγόνια και στο βάθος να στέκει µισογκρεµισµένη η εξέδρα εκφόρτωσης των µεταλλευµάτων... Ένα υπαίθριο µουσείο, ένα παγωµένο στο χρόνο σκηνικό, ένα άκρως υποβλητικό τοπίο. 

Μην παραλείψεις τέλος να ανάψεις ένα κερί στη χτισµένη το 1572 ανδρική Μονή των Ταξιαρχών, στο χωριό Γαλανή, που αποτελεί ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα µοναστηριακά συµπλέγµατα των Κυκλάδων.

Ο άλλοτε πλούτος του µοναστηριού προσείλκυε πλήθη πειρατών, εξού και ο οχυρωµατικός του χαρακτήρας.

Η Ψιλή Άµµος είναι η πιο γνωστή, διαθέτει ρηχά νερά και θα σου φανερωθεί µετά από τη διάνυση ενός µικρού χωµατόδροµου. Ο Άγ. Σώστης από την άλλη, αποτελείται από δύο γειτονικούς κολπίσκους και το οµώνυµο εκκλησάκι, ενώ το Μεγάλο Λιβάδι περηφανεύεται για τον οικογενειακό του χαρακτήρα.

Στον νότιο όρµο του Κουταλά, η Βαγιά έχει ενταχθεί στο Δίκτυο Προστασίας Natura 2000, ενώ στα βόρεια η Συκαµιά συνήθως σηκώνει κύµα.

Αν ψάχνεις κάτι κοντά στη Χώρα, θα βολευτείς µια χαρά µε το Λιβάδι και τα Λιβαδάκια, που είναι άλλωστε και οργανωµένες. Ο Πλατύς Γιαλός τέλος, συνίσταται από τρεις γειτονικούς κολπίσκους, µε τον βορινό να ενδείκνυται για πιο ιδιωτικές στιγµές γαλήνης.