Ωρα για συμμαχίες!

του Γεώργιου Π. Μαλούχου

Η κυβέρνηση ανέλαβε. Το έργο που έχει μπροστά της, τιτάνιο. Όμως, εκτός από την αυτονόητη προσπάθεια που έχει να κάνει με την ευρωπαϊκή, την οικονομική και την κοινωνική της πορεία, οι οποίες όλες βρίσκονται στο όριο, αν χρειάζεται κάτι όσο ποτέ αυτή την ώρα η Ελλάδα, είναι και η ενδυνάμωση των συμμαχιών της μέσα από την ενεργό ανάπτυξη του διεθνούς της ρόλου. Πολλοί μπορεί να αναρωτηθούν: μπορεί να έχει ρόλο μια χώρα στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα; Η απάντηση είναι ότι όχι μόνον μπορεί, αλλά τώρα, περισσότερο από ποτέ, επιβάλλεται.

Η χώρα μας βρίσκεται στην καρδιά μιας τεράστιας εσωτερικής και διεθνούς κρίσης, αυτή των δημοσιονομικών και του ευρώ. Όμως, την ίδια στιγμή, βρίσκεται και μία ανάσα μακριά από το επίκεντρο μίας άλλης διεθνούς κρίσης, που ίσως τελικά αποδειχθεί εξίσου σημαντική: είναι η κρίση της ευρύτερης περιοχής στα ανατολικά της χώρας. Στην πρώτη κρίση, η Ελλάδα πλέει στα τάρταρα. Όμως, στη δεύτερη, μπορεί να διαδραματίσει γεωπολιτικά πολύ σημαντικό ρόλο που να την ενισχύσει.

Η Ελλάδα, για πολλά χρόνια και για σειρά από λόγους που τώρα πια από καιρό δεν υφίστανται, έχει σχεδόν «παραιτηθεί» από τη γεωπολιτική της σημασία στα πλαίσια του δυτικού κόσμου, την οποία άπαντες, πλην της ίδιας, της αναγνωρίζουν. Το αντίθετο ακριβώς έπραξε τα τελευταία χρόνια η Κύπρος. Και, το αποτέλεσμα, το γνωρίζουμε όλοι.

Σήμερα, η Κύπρος, από εκεί που βρισκόταν υπό τη διαρκή τουρκική απειλή, είναι ασφαλέστερη από ποτέ στην ιστορία της. Γιατί; Επειδή τόλμησε και άσκησε το γεωπολιτικό και τον ενεργειακό της ρόλο. Δεν φοβήθηκε, προετοίμασε συστηματικά και ουσιαστικά τις συμμαχίες και τη συνεργασία της με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ και οι τουρκικές απειλές που τέτοιον καιρό εκτοξεύονταν καθημερινά πέρυσι το καλοκαίρι, έπεσαν τελικά στο κενό. Κι όλα αυτά, αξίζει να σημειωθεί, δεν τα έκανε μία «δεξιά» κυβέρνηση, αλλά ένας κομουνιστής πρόεδρος που ξεπέρασε οριστικά τα στερεότυπα ενός παρωχημένου αντιαμερικανισμού.

Μπορεί οι Γερμανοί να έχουν γονατίσει την Ελλάδα, όμως, η χώρα μας διαθέτει ένα τεράστιο γεωπολιτικό και, πιθανότατα, και ενεργειακό κεφάλαιο, το οποίο, ουσιαστικά, παραμένει μέχρι και σήμερα αναξιοποίητο. Η σημασία της Ελλάδας δεν είναι η ίδια για το Βερολίνο με εκείνη που είναι για την Ουάσιγκτον, το Τελ Αβίβ, ή και το Παρίσι – κάθε άλλο.

Σε αντίθεση με τη Γερμανία, που ουσιαστικά χρησιμοποιεί επί δύο χρόνια τώρα την Ελλάδα ως μοχλό της κυριαρχίας της στην Ευρώπη, προκαλώντας δραματικές συνέπειες και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, οι δυτικοί σύμμαχοι της Ελλάδας τη θέλουν όρθια και ισχυρή, ικανή να διαθέτει παρουσία. Κι αυτός είναι άλλωστε και ένας από τους λόγους για τους οποίους οι ΗΠΑ στήριξαν, για πολλοστή φορά αυτά τα δύο χρόνια, την Ελλάδα προχθές στο Μεξικό, στα πλαίσια των G 20, έναντι μιας, όπως πάντα, άκαμπτης Γερμανίας.

Αλλωστε, η Γερμανία έχει πλέον μπει στο στόχαστρο όλων με την πολιτική που ασκεί: χθες το New Statesman έφτασε στο σημείο να κατηγορήσει στο κύριο θέμα του την Ανγκελα Μέρκελ ως την πιο επικίνδυνη ηγέτιδα στην Ευρώπη, και την πιο επικίνδυνη στη Γερμανία από την εποχή του Χίτλερ!...

Οι Αμερικανοί έχουν πλέον φτάσει σε περίπου οριακό σημείο με τους Γερμανούς. Οχι μόνον γιατί η ευρωπαϊκή κρίση, όπως είπε προχθές ο ίδιος ο Μπερνάκι, είναι πλέον επικίνδυνη για τις ίδιες τις ΗΠΑ αφού προκαλούν ανάσχεση της ανάπτυξης. Αλλά, πέρα από αυτό το κεντρικό ζήτημα και γιατί ακόμη κι αν η ή ύφεση ή η κρίση δεν μεταδοθεί, είναι αδιανόητο για τα δικά τους γεωπολιτικά συμφέροντα η Ελλάδα να βυθιστεί στο χάος, την ώρα που η Συρία καθίσταται ένα τεράστιο πρόβλημα, το οποίο μάλιστα τείνει να συνδεθεί και με εκείνο του Ιράν…  

Ετσι, μια Ελλάδα που κατρακυλά στην αστάθεια και στην απώλεια ελέγχου, κάτι που ουδόλως απασχολεί τους Γερμανούς οι οποίοι, αντιθέτως, το προκαλούν, είναι κάτι που κάθε άλλο παρά επιθυμούν οι Αμερικανοί…

Εχει έρθει λοιπόν η ώρα να κοιτάξει και η Ελλάδα πολύ πιο σοβαρά προς εκείνους. Και να προχωρήσει με γρήγορα και αποφασιστικά βήματα στο χτίσιμο ενεργών, δραστικών συμμαχιών, που θα της δώσουν στην πράξη το ρόλο που, ως σήμερα, δυστυχώς, μόνον στη θεωρία επέλεγε να έχει. Και μπορεί να κάνει πολλά σε αυτή την κατεύθυνση.

Ουδείς πρέπει να λησμονεί, ότι όποτε η Ελλάδα στράφηκε προς τη Δύση, ακολουθώντας την πολιτική παρακαταθήκη του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Κωνσταντίνου Καραμανλή, βγήκε πάντοτε πιο ισχυρή. Αντιθέτως, όποτε αποκόπηκε από αυτήν, ή όποτε επιχειρήθηκε η μετατόπισή της στη γεωπολιτική σφαίρα των κεντρικών Αυτοκρατοριών ή η σύνδεσή της με άλλες γεωπολιτικές οντότητες, ή, πολύ συχνά και όταν αδράνησε εν μέσω ευρύτερων εξελίξεων, το πλήρωσε ακριβά.

Τώρα, εν μέσω αυτής της φοβερής κρίσης, η χώρα μπορεί να έχει και πάλι ρόλο, ικανό και να τη στηρίξει σε πολλά επίπεδα, ακόμα και στη μάχη της στην ίδια την κρίση που βιώνει. Τώρα, χωρίς σε καμία περίπτωση να παραβλέψουμε την κεντρική και μεγάλη ευρωπαϊκή μάχη, έχει πλέον έρθει η ώρα να ενεργοποιηθούν οι πιο βαθιές και ουσιαστικές μας συμμαχίες.

Πηγή: www.tovima.gr