Summer@ eirinika: Λέβιθα- Το συγκλονιστικό ''Δωδεκανήσι'' πλάϊ στην ''αρχόντισσα'' Πάτμο - Μόνοι κάτοικοι η οικογένεια των Καμπόσων

Οι κολπίσκοι του νησιού παρέχουν ασφαλές αγκυροβόλιο σε διερχόμενα πλοιάρια. Επιπλέον, είναι ενταγμένη στο Δίκτυο Natura 2000 μαζί με την βόρεια Αμοργό και την νησίδα Κίναρο. Η Λέβιθα, αποτελεί μία από τις σημαντικές περιοχές για την προστασία των πουλιών, ενώ έχει ενταχθεί στις δράσεις για την προστασία του Μαυροπετρίτη.

Μοναδικοί κάτοικοι είναι η οικογένεια του Δημήτρη Καμπόσου. Η ιστορία τους στο νησί ξεκινάει από τον προ-προ πάππου του μπάρμπα Δημήτρη που εγκαταστάθηκε εκεί το 1820.Όπως είναι αναμενόμενο, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν είναι πολλά.

Δεν είναι εύκολο να ζεις χωρίς γείτονες στη μέση του πουθενά. Οι κοντινότεροι άνθρωποι που μπορούν να συναντήσουν είναι σε απόσταση 24 ναυτικών μιλίων ή 2,5 ωρών με το καΐκι. 

Ο Δημήτρης Καμπόσος

Μετά το 15ο αιώνα, η Λέβιθα αναδείχθηκε σε προσκυνηματικό τόπο των θρησκειών του αιγαιακού χώρου. Καθολικοί και ορθόδοξοι τιμούσαν εκεί τον Άγιο Γεώργιο, ενώ οι μουσουλμάνοι τον Koc Baba, άγιο που, σύμφωνα με την παράδοση, είχε φονεύσει μυθικά τέρατα, όπως ο Άγιος Γεώργιος.

Εκεί που μια τέτοια φωτογραφία μόνο σπάνια δεν είναι 

Οι χειμώνες είναι πιο δύσκολοι από τα καλοκαίρια. Κινδυνεύουν να μείνουν αποκλεισμένοι στο νησί για πολλές μέρες εξαιτίας των ανέμων και πρέπει πάντα να είναι εφοδιασμένοι με προμήθειες. Φυσικά, δεν τίθεται θέμα για την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη.

Απλά δεν πρέπει να αρρωστήσουν. Αγαπούν όμως τον τόπο τους και δεν τον εγκαταλείπουν. Προσπαθούν να κρατήσουν τις «ρίζες» τους, στους τόπους όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν.

Όμως, όταν υπάρχουν μικρά παιδιά στην οικογένεια, οι δυσκολίες γίνονται ακόμα μεγαλύτερες...

«Από πάππου προς πάππου «ζυμωθήκαμε εδώ», λέει ο κ. Καμπόσος, που έχει τη χαρά να έχει τα παιδιά του κοντά.

«Ζυμώθηκαν και αυτά εδώ. Έτσι, οι τρεις γιοι μου μόλις τελείωσαν το σχολείο ήρθαν και αυτοί, ενώ η κόρη μου έχει παντρευτεί στην Πάτμο», εξηγεί ο ίδιος, που, όπως λέει, η σύνδεση με την Πάτμο γίνεται με το δικό τους καΐκι.

Ο 70χρονος ακρίτας δεν εκφράζει παράπονα. Όπως λέει, «αρχικά είχαμε ρεύμα από γεννήτρια, μετά μας βάλανε φωτοβολταϊκά και η νομαρχία μας έβαλε 2-3 ηλιακούς». Η οικογένειά του, «ζυμωμένη» στο μικρό νησί, θα συνεχίσει να του δίνει ζωή.