Ο από μηχανής… Δράκος: Η άγνωστη επέμβαση του Πεκίνου υπέρ της Ελλάδας μήπως θα την σώσει‏ - Του Γιώργου Μαλούχου στο ΒΗΜΑ

Το επερχόμενο ταξίδι του πρωθυπουργού στην Κίνα είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό ταξίδι για την Ελλάδα.  Κι αυτό επειδή δεν γίνεται μόνον σε ένα απλά διερευνητικό επενδυτικό πλαίσιο, όπως πολύ πιστεύουν, αλλά πραγματοποιείται έχοντας πίσω του ένα πολύ σημαντικό γεγονός το οποίο λανθάνει της ευρύτερης προσοχής αν και έχει περάσει ήδη αρκετός καιρός από την ώρα που συνέβη.

Ηταν στην πιο δύσκολη στιγμή της Ελλάδας: Η γερμανική πίεση για έξοδο από το ευρώ είχε περίπου καταστεί ασφυκτική, όταν η Γερμανίδα καγκελάριος βρέθηκε στο Πεκίνο. Εκεί, της κατέστη σαφές από την κινεζική κυβέρνηση ότι η Κίνα αντιμετωπίζει την Ελλάδα με πνεύμα σημαντικού στρατηγικού εταίρου για τα συμφέροντά της στην Ευρώπη. Το «πείραμα» με το λιμάνι του Πειραιά ήταν για τους Κινέζους μόνον η αρχή μιας ευρύτερης συνεργασίας που βλέπει την Ελλάδα ως γέφυρα με την Ευρώπη, όχι μόνον από τη θάλασσα, αλλά και από την ξηρά και τον αέρα.

Η γερμανίδα καγκελάριος έλαβε τότε πολύ σοβαρά υπόψη της τις κινεζικές τοποθετήσεις για τη χώρα μας και, λίγο καιρό μετά, ήρθε η ίδια στην Αθήνα, σε ένα ταξίδι που για πολλούς , ακόμα και μέσα στη Γερμανία, υπήρξε περίπου «ακατανόητο». Όμως, ήταν ένα ταξίδι άμεσα συνδεδεμένο με την κινεζική παρότρυνση να σταματήσει η όποια συζήτηση για ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το κοινό νόμισμα. Η καγκελάριος της Γερμανίας, που ελάχιστα επηρεάστηκε από σειρά παροτρύνσεων ακόμα και των Αμερικανών, πήρε τότε πάρα πολύ σοβαρά αυτά που της είπαν οι Κινέζοι, με τους οποίους το Βερολίνο επιθυμεί να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού τις καλές του σχέσεις στις οποίες στηρίζει πολλά.

Όλα αυτά, που είναι από καιρό γνωστά στο ανώτατο επίπεδο στην ελληνική κυβέρνηση, έγιναν ένα είδος «από μηχανής θεού», αν όχι «από μηχανής Δράκου», για την Ελλάδα εκείνη την εποχή. Η κινεζική εκείνη παρέμβαση είχε αποφασιστική σημασία για τη στάση του Βερολίνου έναντι της Ελλάδας σε μία πάρα πολύ κρίσιμη στιγμή.

Τώρα, σύσσωμη η κυβέρνηση πηγαίνει στο Πεκίνο και πράττει πολύ ορθά. Η σύσφιξη των ελληνοκινεζικών σχέσεων, ιδίως στην κατεύθυνση της ανάληψης του κομβικού αυτού ρόλου από την Ελλάδα για τα κινεζικά προιόντα, δεν είναι κάτι νεφελώδες και απροσδιόριστο. Είναι μία υπόθεση απτή και συγκεκριμένη, μπορεί να εξελιχθεί με ταχείς ρυθμούς και μπορεί να επηρεάσει την θετική τροχιά της χώρας σε πολλά επίπεδα.

Την ίδια στιγμή, είναι μία στρατηγική συμμαχία που δεν επηρεάζει αρνητικά την ευρύτερη γεωπολιτική ισορροπία της Ελλάδας, κάτι που είναι εξαιρετικά σημαντικό και δεν ισχύει για άλλες εκδοχές συμπράξεων με δυνάμεις που δείχνουν ενδιαφέρον για τη χώρα μας. Ο δυτικός προσανατολισμός της Ελλάδας και ιδίως η σχέση της με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, σε μία πολύ κρίσιμη μάλιστα στιγμή, δεν απειλούνται από το κινεζικό ενδιαφέρον, καθώς δεν υπάρχει καμία σύγκρουση συμφερόντων.

Η κυβέρνηση περιμένει από αυτό το ταξίδι πολύ περισσότερα από όσα έχουν ως τώρα διαφανεί στη δημόσια συζήτηση. Ορθώς τα περιμένει και ακόμα ορθότερα ρίχνει εκεί ένα πολύ μεγάλο βάρος του ενδιαφέροντός της: η επίτευξή τους είναι ρεαλιστική και η σημασία τους μπορεί να αποβεί καθοριστική για την αλλαγή πορείας του τόπου. Αυτή είναι μια μεγάλη πολιτική για την Ελλάδα.