Αυγή Θανάσης Καρτερός: Ο δικός μου κόσμος δεν κοιμάται - Aπό χαρά & περηφάνεια γι' αυτή την κυβέρνηση

Αν ο ελληνικός λαός θα ξεπεράσει το φράγμα του φόβου, την απειλή ενός συντριπτικού συσχετισμού δυνάμεων, τον έρωτα του ΑΤΜ - ακόμα κι από κάποιους που δεν έχουν ευρώ τσακιστό. Θα δώσουμε τη μάχη μας κι όποιος αντέξει. Στο κάτω - κάτω, αν ο κυρίαρχος πολίτης αποφασίσει κάτω από τη σιδερένια φτέρνα ότι προτιμά τη σιδερένια φτέρνα από τις "περιπέτειες", πάει να πει ότι για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει ακόμα πολλή δουλειά.

Δεν ξέρω τι θα γίνει. Ξέρω όμως ότι απόψε, χαράματα Παρασκευής, ο δικός μου κόσμος δεν κοιμάται. Κι ότι άναψαν τα τηλέφωνα και οι συζητήσεις. Όχι από την αγωνία, ή από τον φόβο, αλλά από χαρά. Ναι, από χαρά. Κι από περηφάνια γι' αυτή την κυβέρνηση, γι' αυτή την Αριστερά, γι' αυτό το κόμμα, γι' αυτούς τους ανθρώπους που σήκωσαν το βάρος της διαπραγμάτευσης. Αυτός ο κόσμος, ο μικρός, ο μέγας είναι παρών. Και όρθιος. Και ψύχραιμος. Και αποφασισμένος. Και σαν από καιρό έτοιμος να αναμετρηθεί -πάλι- με υπέρτερες δυνάμεις.

Δεν ξέρω τι θα γίνει. Ξέρω όμως ότι μπορούμε να κοιτάζουμε στα μάτια χωρίς ερωτήματα και αμφιβολίες ο ένας τον άλλο. Να βαδίσουμε κάτω από τα πυρά των αντιπάλων χωρίς κανένα φόβο για το αύριο. Να αισθανθούμε περήφανοι που ανήκουμε στη μεγάλη στρατιά εκείνων που θέλουν να αλλάξουν ό,τι θεωρείται ιερό και αναλλοίωτο. Να ανατρέψουν ό,τι θεωρείται συμπαγές και αιώνιο. Να δώσουν μαζί με τις πιο ζωντανές δυνάμεις του λαού τη μάχη για μια πατρίδα που θα αποφασίζει δημοκρατικά και κυρίαρχα το μέλλον της.

Δεν ξέρω τι θα γίνει. Ξέρω όμως ότι είμαι περήφανος που ανήκω στο ίδιο κόμμα με τον Αλέξη Τσίπρα - τον "πρόεδρο του δεκαπενταμελούς" που έκανε όλο τον κόσμο να βλέπει με σεβασμό την Ελλάδα. Με τον Βαρουφάκη, τον Δραγασάκη, τον Παπά, τον Λαφαζάνη, τη Ζωή, την Τασία. Με όλα τα πρόσωπα μια κυβέρνησης που απέδειξε ότι δεν βολεύεται στις καρέκλες, δεν βολεύεται στις συνταγές, δεν βολεύεται με λιγότερο ουρανό. Και με τις χιλιάδες των απλών ανθρώπων που δίνουν το "παρών" χωρίς καμιά έπαρση στο ραντεβού της πατρίδας.

Δεν ξέρω τι θα γίνει. Αλλά αυτός ο κόσμος, ο μικρός, ο μέγας είναι ζόρικο σινάφι. Που πάει να πει ότι η πατρίδα δεν είναι μόνη στα χέρια των τοκογλύφων. Και το δημοψήφισμα μπορεί να γίνει η μεγάλη έφοδος στον ουρανό για έναν ρημαγμένο και ταπεινωμένο λαό. Αμήν...