Ο Θ. Καρτερός στην Αυγή: Σύντροφοι μην αποχωρείτε όλοι μαζί - Τρίβουν τα χέρια τους οι πρίγκιπες της δεξιάς

Ή να τις βυθίσει οριστικά στο πένθος: Χάσαμε την τιμή μας, κηδεύουμε και την πλειοψηφία. Ή να τις πετάξει -μακάρι- στον δρόμο από τη γέφυρα των στεναγμών: Χάσαμε την τιμή μας, μη μας πάρουν και αμπάριζα.
Πάντως, το σωστό να λέγεται. Προσπαθούμε. Και δεν γίνεται λόγος για τον Παναγιώτη και τους επιτελείς του, που δίνουν τη μάχη των μαχών να μεταλλάξουν τη Βουλή σε αντιμνημονιακή και βρες άκρη.

Αυτοί, τέλος πάντων, πήραν τον δρόμο τους, τους ακολούθησε μια βροχή παραιτήσεων κι έχει ο Μαρξ. Εδώ η υπόθεση είναι οι άλλοι. Που παραιτούνται μεν, με ανακοινώσεις μάλιστα επιβλητικού προβληματισμού, αλλά παραμένουν εντός. Ή εντός - εκτός. Και επικαλούνται και την ακατάβλητη συντροφική αγάπη.

Και σκέφτεσαι: Εντάξει. Θητεύσατε σε κεντρικές επιτροπές και θέσεις ευθύνης. Τώρα δεν μπορείτε να σηκώσετε το φορτίο, έχετε και πρόβλημα με το στιλ καθοδήγησης, με τον Τσίπρα και τις δημοκρατικές διαδικασίες. Γιατί όμως διαπράττετε την παραίτησή σας έτσι; Δεν σκέφτεστε εκείνους για τους οποίους τρέφετε ακατάβλητη αγάπη και οι οποίοι θεωρούν σωστό να μείνουν και να δώσουν τη μάχη τους; Τι χρωστάνε αυτοί κάθε μέρα να τους έρχεται μια ξανάστροφη, τη στιγμή που έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με τους άλλους, της παλινόρθωσης;

Το ήθος, η συνείδηση, η εντιμότητα. Καμιά αντίρρηση. Αλλά στην πολιτική υπάρχει και το αποτέλεσμα. Και μπορεί το αποτέλεσμα μιας τίμιας πράξης, η οποία λαμβάνει χώρα με τίμιες ανακοινώσεις, να είναι η άτιμη χαρά όσων γράφουν την τιμή ξέρετε πού. Των γερασμένων πριγκίπων της Ν.Δ. Των βαρόνων που φοβούνται μπας και. Όσων θέλουν εν ολίγοις να δουν τον Τσίπρα κρεμασμένο ανάποδα. Αυτό δηλαδή, δεν πρέπει να το μετράει κανείς; Ή η ακατάβλητη αγάπη ξεπλένει τα πάντα;

Ένας, βρε παιδιά, από αυτό το κόμμα των προσωπικοτήτων να φύγει όπως οι σοβαροί αστοί: Παραιτούμαι για προσωπικούς λόγους. Γιατί, αν δεν θες να κάνεις ζημιά στους φίλους σου λίγες εβδομάδες πριν τις εκλογές, αυτό κάνεις. Αλλά όχι. Θα πρέπει, ακριβώς μέσα στην τούρλα της μάχης, όταν όλα μετράνε και όλοι ξέρουν πώς μετράνε, να πέσει η ξανάστροφη. Γι' αυτό σας λέω. Μερικές δημόσιες παραιτήσεις ακόμα και θα τη ζήσουμε την ενθρόνιση των τέως. Εν δόξη - δική τους. Και τιμή - δική μας. Και η αγάπη, αγάπη...