Topwoman : η Δέσποινα Αντύπα από άνεργη δημοσιογράφος της Ελευθεροτυπίας, χρυσοχέρα ζαχαροπλάστης που φτιάχνει «Petits macarons» ασυναγώνιστα ! (φωτό )

*αφιέρωμα στην Huffington Post έκανε  στην συνάδελφο μας η πολυαγαπημένη μου φίλη Ιουστίνη Φραγκούλη ,άλλη topwoman δημοσιογράφος και συγγραφέας , γάτα με πέταλα !!!
 


Η ανεργία στην Ελλάδα χτύπησε πολλούς κλάδους, αλλά κυρίως εκείνον της δημοσιογραφίας. Οπως αναφέρει  η εφημερίδα «Το Παρόν» περίπου 4.800 θέσεις εργασίας χάθηκαν από την πολιτική του Μνημονίου μόνο στις εισηγμένες εταιρείες ΜΜΕ από το 2009 έως και το 2012! Την ίδια ώρα χιλιάδες εργαζόμενοι στα Ελληνικά μέσα ανημέρωσης δέχθηκαν αδιαμαρτύρητα δραματικές μειώσεις των μισθών τους.       



Μέσα σε μια τριετία έκλεισαν παράλληλα τρία εκδοτικά συγκροτήματα και ένας τηλεοπτικός σταθμός εκτοπίζοντας στην ανεργία 2.859 εργαζόμενους.
Οι απολύσεις στις υπόλοιπες εφημερίδες και τηλεοπτικούς σταθμούς φθάνουν τους 1.940 εργαζόμενους.



Στις επιχειρήσεις που έκλεισαν περιλαμβάνονται ο τηλεοπτικός σταθμός Alter, οι εκδόσεις ΙΜΑΚΟ, Εκδόσεις Λυμπέρη αλλά και η Χ.Κ. Τεγόπουλος, η οποία παρέμεινε σε λειτουργία, αλλά σταμάτησε να εκδίδει την ιστορική εφημερίδα «Ελευθεροτυπία».

Ανάμεσα στους πληγέντες από τη λαίλαπα της συρρίκνωσης των μέσων ενημέρωσης είναι η Δέσποινα Αντύπα, η οποία εργαζόταν μαζί με το σύζυγό της επίσης δημοσιογράφο Κώστα Τσαπόγα στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία επί 15 συναπτά έτη. Το ζευγάρι έχει μείνει άνεργο εδώ κι ένα χρόνο περίπου.    



Η Δέσποινα Αντύπα όμως δεν πτοήθηκε, δεν νικήθηκε από τις συνθήκες. Από αρχισυντάκτρια σελίδων στην εφημερίδα, άρχισε να ασχολείται με τη ζαχαροπλαστική.  Γοητευμένη από  τα περίφημα μακαρόν, εκ Γαλλίας ορμώμενα αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να αλλάξει ρότα. Ετσι τα  μικρά γλυκίσματα με τη λεπτεπίλεπτη γεύση παρμένη από χυμούς σοκολάτας, βανίλιας και φρούτων, που έγιναν γνωστά από την περίφημη πατισερί La Duree του Παρισιού, αποτέλεσαν την έμπνευσή της.



Τα μακαρόν τώρα γίνονται στην Ελλάδα από τα μαγικά χέρια της Δέσποινας Αντύπα, η οποία τα συσκευάζει σε απίθανα αμπαλάζ. Η ιστορία της Δέσποινας και των μακαρόν είναι βγαλμένη από την Ελληνική κρίση χρέους και την ανεργία, γι αυτό είναι συγκινητική.



Η  Δέσποινα Αντύπα, που έχει εργασθεί ως δημοσιογράφος επί 21 χρόνια, τα τελευταία 15 εκ των οποίων στην Ελευθεροτυπία, βρέθηκε ξαφνικά χωρίς δουλειά πριν από έναν ακριβώς χρόνο. Το διάστημα που εργαζόταν είχε σπουδάσει για δυο χρόνια ζαχαροπλαστική και όταν έμεινε άνεργη αποφάσισε να δοκιμάσει την τέχνη που έμαθε στην πράξη.



Η ίδια λέει: "Επειδή θέλω πάντα να ασχολούμαι με κάτι, ξεκίνησα να φτιάχνω macaron για φίλους και γνωστούς, να τα προσφέρω στο σπίτι όταν έρχονταν για καφέ η να τα πηγαίνω σαν δώρο στις επισκέψεις" μας λέει η ίδια. Και συνεχίζει: "σιγά-σιγά άρχισα να διαπιστώνω ότι άρεσαν πολύ και μου ζητούσαν να τους φτιάξω για να κερνάμε κι εκείνοι τους δικούς τους φίλους. Έτσι αποφάσισα να μάθω όσα περισσότερα μπορούσα για το παραδοσιακό αυτό γαλλικό γλύκισμα. Ξεκοκκάλισα αγγλικά και γαλλικά βιβλία, ξεψάχνισα το Ιντερνετ και έφτιαχνα ατέλειωτες ποσότητες μέρα και νύχτα μέχρι να τελειοποιηθώ. Έχοντας πάντα μέσα μου το γευστικό αποτύπωμακαι τις δομές, προσπαθώντας κάθε φορά να συνδυάσω ένα ξένο στην Ελλάδα γλυκό με δικές μας γευστικές μνήμες και συνήθειες χρησιμοποιώντας μοντέρνες τεχνικές της ζαχαροπλαστικής. Κάπως έτσι πρόεκυψε το macaron με σύκο μαυροδάφνη και τυρί ή το φιστίκι Aιγίνης ή το macaron με φρούτα του δάσους και μους γιαούρτι"



-Πως μπορεί κάποιος να προμηθευτεί τα macaron της;

"Κάθε παρασκευή γίνεται κατόπιν παραγγελίας" μας απαντάει. "Κυρίως για να μην χάνεται τίποτα από την ποιότητα και την φρεσκάδα τους. Είναι ένα πολύ ευαίσθητο και ντελικάτο γλυκό και θέλει την αντίστοιχη περιποίηση και φροντίδα. Αλλά και για έναν άλλο λόγο που ίσως σε πολλούς φαντάζει κάπως μεταφυσικός. Για μένα έχει σημασία να ξέρω για ποιον φτιάχνω κάτι. Τα λίγα πράγματα που μαθαίνω για τον πελάτη μου όσο συζητάμε την παραγγελία του, για παράδειγμα που μένει, αν δουλεύει, αν έχει μικρά παιδιά, αν είναι άντρας ή γυναίκα, ή η οποιαδήποτε άχρηστη πληροφορία που θα πάρω από εκείνον, σχηματίζει στο μυαλό μου μια εικόνα για αυτόν που για έναν ανεξήγητο ρόλο μετράει στο τελικό αποτέλεσμα. Τα macaron που θα φτιάξω εκείνη την ημέρα θα είναι μόνο για τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Νομίζω λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο που το φαγητό της μαμάς ξεχωρίζει πάντα από ένα ακριβώς ίδιο αλλά αγορασμένο"



Η επόμενη μέρα του σφραγίσματος της Ελευθεροτυπίας τι σήμαινε για τη Δέσποινα;

«Ήταν μια μέρα ανακούφισης. Οι τελευταίοι μήνες ήταν τόσο δύσκολοι γεμάτοι απελπισία και ανασφάλεια που δεν θέλω πια να τους θυμάμαι. Απλήρωτοι, κρεμασμένοι στα τηλέφωνα για μια οποιαδήποτε πληροφορία που θα μπορούσε να μας δώσει ελπίδα για τη λύση του προβλήματος. Μια ελπίδα που ακόμα και τώρα την περιμένουμε. Χρειάστηκε να περάσει ένα ολόκληρο καλοκαίρι για να νιώσω ότι απαγκιστρώθηκα από όλη εκείνη την άρρωστη ατμόσφαιρα και να μπορέσω πια να σκεφτώ τα πράγματα με ηρεμία και νηφαλιότητα. Νομίζω ήταν το πιο μακρύ καλοκαίρι της ζωής μας. Το πιο δύσκολο ήταν ότι γκρεμίστηκαν όλες οι βεβαιότητες και όλα τα σχέδια που είχαμε κάνει για το μέλλον. Και ξαφνικά, έπρεπε να αρχίσεις από την αρχή. Να λύσεις άμεσα το πρόβλημα του βιοπορισμού, αλλά και να δημιουργήσεις καινούργια όνειρα, κάτι που θα σε κρατήσει και θα σου δώσει ένα κίνητρο να προσπαθήσεις. Δεν ήμασταν πια 20 χρονών».

Για παραγγελίες: https://www.facebook.com/lepetitmacaron.gr?fref=ts

Δείτε το αφιέρωμα της Ιουστίνης Φραγκούλη στην Huffington Post



εδώ: http://www.huffingtonpost.com/justine-frangouliargyris/a-greek-saga_b_3271548.html