David Bowie 1947-2016: 32 εικόνες από την ζωή & τον μύθο ενός μεγάλου προκλητικού καλλιτέχνη  

Το «Let's Dance» τού αποφέρει τη μεγίστη εμπορική καταξίωση, καταλήγοντας όμως με το τέλος της δεκαετίας του '80 στο ναδίρ της καλλιτεχνικής παραγωγής του. Για όσους τον είχαν ξεγράψει οι άσοι στο μανίκι του λέγονταν «Outside», «Earthling» καθώς και το πρόσφατο «Hours».

Η Οδύσσεια του Διαστήματος

Ο πρώτος ολοκληρωμένος δίσκος του Ντέιβιντ Μπάουι έρχεται μετά από μια περίοδο έντονου πειραματισμού σε αρκετούς τομείς της τέχνης. Γνωστή είναι η σύντομη μαθητεία του κοντά στον μεγάλο μίμο Λίντσεϊ Κεμπ καθώς και οι παραστάσεις που έδωσε μαζί του, όπως επίσης το πέρασμά του από τον χορό με τον πρώτο έρωτά του, τη χορεύτρια Ερμιόνη Φαρδινγκέιλ, όπου της αφιέρωσε και το τραγούδι «Letter Το Hermione».

Ο άνθρωπος που πούλησε τον κόσμο

Παντρεύεται την πρώτη γυναίκα του Αντζελα Μπάρνετ στο Μπρόμλι στις 20 Μαρτίου 1970 και εμφανίζεται στο εξώφυλλο του δίσκου του φορώντας φουστάνι και ξεσηκώνοντας τον σεμνότυφο βρετανικό Τύπο, με αποτέλεσμα την αλλαγή της φωτογραφίας. Η δεύτερη φορά που το φόρεσε ήταν στο «Quiet Night Club» του Σικάγου, στην περιοδεία που πραγματοποίησε παράνομα στην Αμερική, λόγω προβλημάτων βίζας.

Hunky Dory

Αποτίει φόρο τιμής σε όλους όσοι τον επηρέασαν, κόβει τα μαλλιά του κοντά, τα βάφει καροτί και πυροδοτεί για άλλη μία φορά με δηλώσεις του τον Τύπο λέγοντας στον δημοσιογράφο της «Melody Maker» Μάικλ Γουάτς: «Είμαι γκέι. Πάντα ήμουν, ακόμη και τότε που λεγόμουν Ντέιβιντ Τζόουνς». Οταν τον ρωτά πού είναι το κοριτσίστικο φόρεμα, του απαντά: «Μα, αγαπητέ μου, πρέπει να καταλάβεις ότι δεν είναι κοριτσίστικο. Αγορίστικο είναι».

Ο αστράνθρωπος Ziggy

Το 1972 όλα τα μουσικά έντυπα συμφωνούν με αυτό που εύγλωττα λέει στον κύριο τίτλο της η «Melody Maker»: «Ενα αστέρι γεννιέται». Μέσα στον πανικό που προκάλεσε το «Ziggy Stardust» ο Ντέιβιντ Μπάουι βρίσκει χρόνο και βοηθά τους φίλους Mott The Hoople δίνοντάς τους το φιλί της ζωής με το «All The Young Dudes» και κάνει την παραγωγή στα «Transformer» και «Raw Power» των Λου Ριντ και Ιγκι Ποπ αντιστοίχως.

Ενας τρελός τόπος

Ο πρώτος τίτλος του θρυλικού «Aladdin Sane» ήταν «Α Land In Sane» (Ενας τρελός τόπος). Αυτή η περίοδος χαρακτηρίζεται από την ουσιαστική επαφή του με την Αμερική, κάτι που θα προσπαθήσει να αποφύγει με πάθος τα επόμενα χρόνια. Στο τέλος της περιοδείας του ανακοινώνει στο εκστασιασμένο κοινό του Hammersmith Odeon ότι πρόκειται για την τελευταία συναυλία του αφήνοντάς το εμβρόντητο γιατί δεν καταλαβαίνει ότι απλά είναι το τέλος του Ziggy Stardust.

Pin Ups

Αφού διασκευάζει τα αγαπημένα τραγούδια της εφηβείας του, επιστρέφει από το Παρίσι στο Λονδίνο, όπου δίνει ανέλπιστα την τελευταία συναυλία του ως Ziggy Stardust στις 17 και 18 Οκτωβρίου 1973. Την ονομάζει «The 1980 Floor Show» και μαγνητοσκοπείται για τις ανάγκες της εκπομπής του αμερικανικού καναλιού NBC. Επίτιμη καλεσμένη του η Μάριαν Φέιθφουλ, με την οποία μεταμφιεσμένη σε καλόγρια διασκευάζουν το «Ι Got You Baby» των Sonny & Cher.

Ο μεγάλος αδελφός

Η αρχική ιδέα ήταν να διασκευάσει το «1984» του Τζορτζ Οργουελ σε θεατρική παράσταση. Τελικά χρησιμοποίησε την κεντρική ιδέα για ένα από τα πιο δύστροπα άλμπουμ στην ιστορία του ροκ. Το εξώφυλλο για άλλη μία φορά είχε πρόβλημα λόγω των γεννητικών οργάνων του σκυλίσιου κάτω μέρους του σώματός του. Ξεκινά μία από τις πιο φιλόδοξες παραγωγές για την περιοδεία του, η οποία κόστισε αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια, σε παραγωγή Αντονι Ινγκράσια.

Οι νέοι Αμερικανοί

Το 1975 γνωρίζει τον Τζον Λένον, ο οποίος τον πείθει να αποδεσμευτεί από τον αδίστακτο μάνατζέρ του Τόνι ντε Φρις, και ηχογραφούν μαζί την πρώτη Νο 1 επιτυχία του Μπάουι στην Αμερική, το περίφημο «Fame». Λέγεται ότι βρίσκονταν στο στούντιο για την ηχογράφηση του «Across The Universe», όταν ο Τζον Λένον είπε κάτι που ακούστηκε σαν «hey» και ο Μπάουι τον ρώτησε αν είπε «fame». Ο Λένον τού απάντησε όχι και πρότεινε να ονομάσουν το κομμάτι «Fame».

Από σταθμό σε σταθμό

Η φωτογραφία από το εξώφυλλο του «Station Το Station» αποτελεί καρέ από την πρώτη και αρκετά επιτυχημένη προσπάθεια του Λεπτού Ασπρου Δούκα στο σελιλόιντ. Η ταινία «Ο άνθρωπος που έπεσε στη Γη», σε σκηνοθεσία του Νίκολας Ρεγκ, γυρίστηκε στο Μεξικό, βασισμένη στο βιβλίο του Γουόλτερ Τρέβις. Ο εξωγήινος Τόμας Τζέρομ Νιούτον, αν και δεν κατάφερε να εισβάλει στο μεγάλο κινηματογραφόφιλο κοινό, θεωρείται σήμερα μία από τις πιο καλτ δημιουργίες της δεκαετίας του '70.

Η φυγή στο Βερολίνο

Αποφασισμένος να ξεφύγει από τα ναρκωτικά, το 1977 διαλέγει το Βερολίνο για μόνιμη κατοικία παρέα με τον Ιγκι Ποπ και τον Μπράιαν Ινο. Αφήνει για τρία χρόνια την έντονη ζωή του στο Λος Αντζελες και μένει στην τουρκική συνοικία Νόικολν ως ακόμη ένας και δημιουργεί την περίφημη τριλογία του Βερολίνου, ένα από τα πιο επιδραστικά έργα στον χώρο της νεότερης μουσικής, κάτι που αποδείχθηκε έμπρακτα με τις ομότιτλες συμφωνίες που δημιούργησε ο αμερικανός μινιμαλιστής Φίλιπ Γκλας.

Ηρωες

Το διάστημα που ηχογραφεί στα βερολινέζικα στούντιο Hansa By The Wall παρατηρεί ένα ζευγάρι από το αντίπαλο στρατόπεδο να συναντιέται κρυφά σε καθημερινή βάση με κίνδυνο τη ζωή του. Αυτές οι ρομαντικές στιγμές γίνονται η αφορμή για τη σύνθεση «Heroes», που συγκαταλέγεται στα καλύτερα τραγούδια που έχει ηχογραφήσει ποτέ και το οποίο έγινε αγαπητό ακόμη και στην επαναστατημένη γενιά του πανκ.

Ο ένοικος

Ηχογραφεί το «Lodger» και αποφασίζει να φύγει απ' το Βερολίνο. «Δεν ένιωσα την άνοδο των νεοναζιστών παρά μόνο λίγο καιρό προτού αποφασίσω να φύγω από εκεί. Και τότε άρχισε να γίνεται πολύ ενοχλητική. Ηταν κραυγαλέα και απροκάλυπτη. Συνήθιζαν να φορούν εκείνα τα πράσινα μακριά παλτό και να κάνουν πορείες φορώντας τα Doc Martens τους. Τους έβλεπες και άλλαζες δρόμο. Αλλωστε έφυγα από την Αμερική για να αποφύγω την κοκαΐνη και έπεσα στο παγκόσμιο κέντρο της ηρωίνης».

Τρομακτικά τέρατα

«Οταν έγινε γνωστό ότι ο Ντέιβιντ Μπάουι θα υποδυόταν τον βασικό χαρακτήρα σε αυτό το έργο, ήταν φυσικό να υποθέσει κανείς ότι τον διάλεξαν λόγω της φήμης του. Πράγματι, περισσότερο από ποτέ, νέοι με τζιν και δερμάτινα εμφανίστηκαν στο Booth Theatre και πήγαν επειδή ο κ. Μπάουι είναι ένας διάσημος ροκ σταρ. Ευτυχώς, είναι κάτι παραπάνω. Και ως Τζον Μέρικ είναι καταπληκτικός», «New York Times», 29 Σεπτεμβρίου 1980, για την πρεμιέρα του «Ανθρώπου Ελέφαντα» στο Μπρόντγουεϊ.

Μοντέρνα αγάπη

Η αρχική εκδοχή του βιντεοκλίπ για το σινγκλ «China Girl» απαγορεύτηκε από το BBC λόγω των σκηνών στις οποίες ο Μπάουι έκανε έρωτα στη θάλασσα με την κινέζα ερωμένη του. Το μοντέλο που εμφανιζόταν στις σκηνές ζήτησε αποζημίωση λίγο αργότερα από τον Μπάουι υποστηρίζοντας ότι υποχρεώθηκε σε πραγματική συνουσία χωρίς τη θέλησή της. Φυσικά το τραγούδι ανέβηκε στο Νο 2 των βρετανικών τσαρτς.

Στη συνέχεια άλλαξε ξανά το μουσικό στυλ και το 1975 έγινε διάσημος στην Αμερική με το τραγούδι του "Fame" που έφτασε στο νούμερο 1, από το άλμπουμ Young Americans. Η καρίερα του συνέχισε χωρίς σημαντικές επιτυχίες το υπόλοιπο τμήμα της δεκαετίας του 1970. Το 1983 κυκλόφορησε το άλμπουμ Let's dance, το οποίο περιλαμβάνει πολλά επιτυχήμενα τραγούδια. Συνέχισε να πειραμάτιζεται τις δεκαετίας του 1990 και του 2000.