Χρυσές Σφαίρες 2016: H απονομή των βραβείων, τα αστεία των ηθοποιών και το απόλυτο δίδυμο Πιτ - Γκόσλινγκ!

Με τον Ρίκι Τζερβέις να επιστρέφει δριμύτερος, με τον Μελ Γκίμπσον να ανταλάσσει μαζί του φονικές ατάκες, με τον Μπραντ Πιτ να μοιράζεται την σκηνή με τον Ράιαν Γκόσλινγκ και τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο να κερδιζει το βραβείο Ανδρικού Ρόλου,

«Θα πω τον μονολόγό μου και μετά θα κρυφτώ ούτε ο Σον Πεν δεν θα με βρει» λέει ο Ρίκι Τζερβέις, αναφερόμενος στο πιο αναπάντεχο πρόσωπο της ημέρας.

«Καρφί». «Θα είμαι ευγενικός απόψε, Εχω αλλαξει. Οχι τόσο πολύ όσο ο Μπρους Τζένερ. Αλλά θα ειμαι ευγενικός γιατί ο πρόεδρος της Ενωσης μου είπε ότι θα έρθει στην σκηνή και θα με πάρει σηκωτό». Από τον Τζέιφρι Τάμπορ και την μεταμορφωσή του σε γυναίκα στο «Transparent» και τους όρχεις του, μέχρι το πως οι εταιρίες αγοράζουν τα βραβεία, και για το πως ο Ρόμαν Πολάνσκι βρήκε το «Spotlight» την «date movie» της χρονιάς, δεν υπάρχει τίποτα ιερό για τον Ρίκι.

«Η Ενωση Ξένων Ανταποκριτων βρήκε τη "Διάσωση" κωμωδία και γι αυτό ο Ματ Ντέιμον είναι υποψήφιος. Αλλά η "Διάσωση" ήταν πιο αστεία από το "Pixels". Αλλά και η "Λίστα του Σίντλερ" ήταν πιο αστεία». Μας ενημέρωσε επίσης για το που φυλάει τις δικές του Χρυσές Σφαίρες. Μία από αυτές δεν μπορείτε καν να φανταστείτε που την βάζει...

Tο οποίο απονέμεται στην Κέιτ Γουίνσλετ για το «Steve Jobs» η οποία πλέκει το εγκώμιο του Μάικλ Φασμπέντερ, του Ντάνι Μπόιλ και του Αααρον Σόρκιν: «Είμαι στ' αλήθεια έκπληκτη. Τι όμορφη χρονιά για τις γυναίκες. Τι ωραίοι ρόλοι. Μάικλ Φασμπέντερ είσαι θρύλος! Δεν ξέρω πώς τα κατάφερες. Σε χάζευα κάθε μέρα. Σ' ευχαριστώ που ήσουν ο τέλειος συμπρωταγωνιστής. Ντάνι Μπόιλ είσαι υπέροχος. Ααρον Σόρκιν - είσαι τρελός που μου έγραψες τόσο διάλογο!».

O Ρίκι Τζερβείζ λέει ότι οι Χρυσές Σφαίρες δεν έχουν In Memoriam για να σας κανουμε να μελαγχολήσετε, αλλά έχουμε τον πρόεδρο της Ενωσης Ξένω Ανταποκριτώνπου θα πει δυο λόγια.

Ο Πρόεδρος της Ενωσης Ξένων Ανταποκριτών στο Λος Αντζελες, Λορένζο Σόρια, δηλώνει ότι ήταν μία σπουδαία χρονιά για το σινεμά, τις ταινίες, τις νέες ψηφιακές πλατφόρμες κι ότι η ψυχαγωγία μας έδωσε διεξόδους για γέλιο, συγκίνηση και έμπνευση. Η αποψινή βραδιά είναι μία γιορτή για να τιμήσουμε τους μεγάλους πρωταγωνιστές της ψυχαγωγίας. Ομως, τονίζει ο Πρόεδρος, θα ήταν καλό να θυμόμαστε να στρέφουμε τα φώτα της δημοσιότητας και σε πιο σοβαρά θέματα: τη βία, την αδικία, το ρατσισμό.

Ο Κουέντιν Ταραντίνο παραλαμβάνοντας το βραβείο για λογαριασμό του Ενιο Μορικόνε λέει ότι «είναι really cool». Κι εξηγεί ότι είναι ο αγαπημένος του συνθέτης, όχι από το γκέτο των συνθετών κινηματογραφικής μουσικής, αλλά από τον Μότσαρτ και τον Μπετόβεν και ο οποίος δεν έχει κερδίσει κανένα βραβείο για την μουσική του στην Αμερική. Είμαι περήφανος που σκηνοθέτησα την ταινία που του έδωσε τη Χρυσή Σφαίρα. Για τον Ενιο και την γυναίκα του λέω «thank you and grazie. GRAZIEEEE».

Μικρή λεπτομέρεια: Ο Μορικόνε έχει κερδίσει δύο χρυσές σφαίρες για την «Αποστολή» το 1987 και το «Ο Θρύλος του 1900» και παρ΄ ότι δεν έχει κερδίσει Οσκαρ για κάποια συγκεκριμένη ταινία, το 2007 πήρε ένα τιμητικό Οσκαρ για το σύνολο της καριέρας του.

Ο Ράιαν Γκόσλινγκ κι ο Μπραντ Πιτ στην σκηνή για να παρουσιάσουν «Το Μεγάλο Σορτάρισμα». Ολη η αίθουσα ουρλιάζει....

Βραβείο Δεύτερου Ανδρικού ρόλου σε κινηματογραφική ταινία, στον Σιλβέστερ Σταλόνε για το «Creed». Ολη η αίθουσα όρθια κι ο ο Σλάι να δηλώνει ότι θα προσπαθήσει να μην συγκινηθεί. «Θέλω να ευχαριστήσω τον φανταστικό μου φίλο Ρόκι Μπαλμπόα. Υπήρξε ο καλύτερος μου φίλος»

O Ρίκι Τζερβέις παρουσιάζει τον Μελ Γκίμπσον: «Λίγα χρόνια πριν έκανα ένα αστείο για τον Μελ Γκίμπσον που είχε πιεί και είχε πει κάτι ακατανόμαστα. Και τώρα βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να πρέπει να τον προλογίσω. Ακόμα νιώθω άσχημα. Ο Μελ το έχει ξεχάσει. Αυτό σου κάνει το πιοτό. Θέλω να πω κάτι καλό για αυτόν. Το βρήκα. Θα προτιμούσα να πιω ένα ποτό μαζί του στο δωμάτιό του απόψε, παρά με τον Μπιλ Κόσμπι.»

Περιττό να πούμε ότι αυτή ήταν μια από τις πιο αμήχανες στιγμές της βραδιάς.

Ο Τομ Χανκς επί σκηνής για να παρουσιάσει το τιμητικό βραβείο Cecil B. DeMille στον Ντένζελ Ουάσινγκτον.

«Κάθε κινηματογραφική γενιά ξεχωρίζει τον ηθοποιό που καθορίζει την εποχή του. Κάθε κινηματογραφική περίοδος ανακαλύπτει το αστέρι που είναι σίγουρο ότι θα ξεχωρίσει. Κι όσο το βιογραφικό του μεγαλώνει στο IMDB, τόσο διαφαίνεται όλο και περισσότερο η προσωπικότητά του, οι επιλογές του, το ταλέντο αλλά και η εμπειρία του. Οι εμφανείς του δυνατότητες αλλά και η μυστηριώδης δύναμη του – να μην τραβάει απλώς την προσοχή μας, να την απαιτεί...»

,

«Η Ιστορία του Κινηματογράφου κρατά ένα αρχείο ηθοποιών που απέκτησαν ένα τέτοιο status μέσα από το σύνολο του έργου τους – με κάθε ρόλο, κάθε δουλειά, κάθε άξια επιλογή τους. Μπορείς να προσπαθήσεις να ακολουθήσεις το παράδειγμά του. Οχι, δεν μπορείς να τους αντιγράψεις και, γαμώτο, είναι αδύνατον να κλέψεις από αυτούς. Γιατί έχουν ένα θείο χάρισμα, τόσο μοναδικό, όσο η διαπεραστική λάμψη στο βλέμμα τους...»

«Σταρ που έχουν μαρκάρει με το όνομά τους την τέχνη τους. Γυναίκες σαν την Γκάρμπο, την Χέπμπορν, την Στάνγουικ, την Λόρεν. Αντρες σαν τον Μπόγκαρτ, τον Κάγκνεϊ, τον Κέιμπλ. Τους αναφέρουμε έτσι, σκέτα – δε χρειαζόμαστε όνομα κι επίθετο. Μπράντο. Κλιφ. Πουατιέ. ΜακΚουίν. Χόφμαν. Ντε Νίρο. Πατσίνο.»

«Το κλισέ “η λίστα είναι μεγάλη” δεν αληθεύει εδώ. Γιατί δεν είναι. Η λίστα είναι μικρή. Το κλαμπ είναι πριβέ, όμως μέλος του είναι ο ηθοποιός που βραβεύεται απόψε. Οι φίλοι μας ξένοι δημοσιογράφοι έκαναν εξαιρετική δουλειά ξεχωρίζοντας τον μεγάλο πρωταγωνιστή της δικής μας γενιάς, εκείνον που είναι άξιος της προσοχής μας κι εκείνος που μας έχει ήδη αφήσει ένα έργο εξαίσιο, μυθικό και αιώνιο – γιατί το μεγάλο σινεμά είναι αθάνατο. Γιατί ένας μεγάλος ηθοποιός πάντα θα μας προκαλεί δέος. Και με ένα μόνο όνομα θα υπογράφεται στο μέλλον το εξαιρετικό καλλιτεχνικό του επίτευγμα. Και δε θα χρειάζεται καν το «Ουάσινγκτον». Θα χρησιμοποιούμε σκέτο το «Ντενζέλ».

Ο Ντενζέλ Ουασινγκτον και η οικογενειά του ανεβαίνουν στην σκηνή. Εχει χάσει τον λόγο του. Η γυναίκα του τον ρωτά αν θέλει τα γυαλιά του. «Οχι βλέπω να διαβάσω» λέει και ξεκινά να ευχαριστεί τους ανθρώπους που τον έφεραν ως εκεί.

O Μόργκαν Φρίμαν δίνει την Χρυσή Σφαίρα Kαλύτερου Sκηνοθέτη στον Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου για το «Revenant», ο οποίος επιβεβαίωνει ότι αυτή ήταν η πιο δυσκολη ταινία που έχει κάνει, αλλά όπως όλοι ξέρουμε σε αυτή την αίθουσα, ο πόνος είναι προσωρινός μια ταινία μένει για πάντα.

Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Γυναικείου Ρόλου σε Κωμωδία ή Μιούζικαλ στην Τζένιφερ Λόρενς για το «Joy». «Κάθε φορά που ανεβαίνω εδώ είναι χάρη σε σένα Ντέβιντ (Ο. Ράσελ). Ευχαριστώ που με διαλέγεις, που με διδάσκεις, για την οσφία σου. Το σινεμά σου είναι αγνό. Σ΄αγαπώ στ΄αλήθεια, θέλω να μας θάψουν σε διπλανούς τάφους».

Πηγή: flix.gr