Αλέξης Παπαχελάς: Παπανδρέου, Σαμαράς, Τσίπρας: Η ιστορία θα πει ποιος ήταν καλός πρωθυπουργός

Αν πάντως κάποιος θέλει να εξηγήσει γιατί αυτή η χώρα βρίσκεται εδώ που βρίσκεται, θα πρέπει να φέρει στο μυαλό του τρία σετ φωτογραφιών:

*Του Αλέξη Παπαχελά στην Καθημερινή

• Τον κ. Γιώργο Παπανδρέου να δακρύζει από δακρυγόνα στον Πειραιά και κατόπιν να ανακοινώνει το μνημόνιο στο Καστελλόριζο.

• Τον κ. Αντώνη Σαμαρά να κάνει τις εξαγγελίες του στο Ζάππειο και μετά να συναντάει πρώτη φορά την κ. Μέρκελ.

• Τον κ. Αλέξη Τσίπρα πάνω σε ένα αγροτικό ή στο Σύνταγμα να φωνάζει «Go back Mrs Merkel» και κατόπιν να μιλάει στο Νταβός.

Η Ιστορία θα καταγράψει, όταν «στεγνώσει το μελάνι», ποιος ήταν καλός ως πρωθυπουργός και ποιος όχι. Πάντως και οι τρεις έπεσαν θύματα του αντιπολιτευτικού τους εαυτού. Οι δικαιολογίες ήταν πάντοτε οι ίδιες: «Αν δεν βγω εγώ στα κάγκελα, θα έλθει κάποιος πιο ακραίος να εκμεταλλευθεί την κατάσταση», «Μη μου λέτε να βάλω νερό στο κρασί μου και να μη βιάζομαι, θα χάσω την ευκαιρία και το τάιμινγκ», «Εντάξει, βρε παιδί μου, όταν βγω θα το γυρίσω». Η πίεση είναι αφόρητη. Συνδικαλιστές, πρωινάδικα, κομματικά στελέχη που ψάχνουν να βρουν κάποια δουλειά, όλοι πιέζουν στην κατεύθυνση του λαϊκισμού, των πυροτεχνημάτων και των ανέφικτων υποσχέσεων.

Μόλις έλθουν στην εξουσία, αρχίζει η απότομη προσγείωση. Μόνο στην περίπτωση του κ. Σαμαρά ήταν σχεδόν ακαριαία και δεν οδήγησε σε χάσιμο χρόνου. Στις άλλες δύο περιπτώσεις η περίοδος ωρίμανσης και προσγείωσης ήταν μεγάλη και έκανε ζημιά. Οι «αυλικοί» φώναζαν: «Είστε με τα καλά σας που θα πάρουμε πίσω τις προεκλογικές μας δεσμεύσεις; Θα χάσουμε κάθε αξιοπιστία». Στο τέλος, βεβαίως, ο χρόνος κυλάει, η πραγματικότητα είναι σκληρή και όταν ο εκάστοτε πρωθυπουργός αποφασίζει να κάνει το «σωστό», συνήθως είναι πλέον αργά, ειδικά για την αξιοπιστία του. Το μεγαλύτερο λάθος του κ. Παπανδρέου ήταν ότι έκανε ανεύθυνη αντιπολίτευση και μετά έχασε πολλούς μήνες μιλώντας για το πρόβλημα της χώρας χωρίς να κάνει τίποτα. 

Του κ. Τσίπρα ότι βιάστηκε, όσο κανείς άλλος, να έλθει στην εξουσία και χωρίς καν να έχει προετοιμάσει τους δικούς του για τους αναγκαίους συμβιβασμούς. Τώρα στέκεται αντιμέτωπος με τις θύελλες που τον έκαναν πρωθυπουργό. Για το συμφέρον της χώρας πρέπει να αντέξει, γιατί το πικρό ποτήρι που πρέπει να πιει σήμερα θα μοιάζει με κώνειο για τον επόμενο, όποιος και να είναι. Εν τω μεταξύ, ελπίζει κανείς πως τα λάθη που έκαναν ο ίδιος και οι προκάτοχοί του θα γίνουν μαθήματα για όποιον θέλει να κυβερνήσει αυτόν τον τόπο χωρίς προηγουμένως να έχει πει ψέματα και υπερβολές.