Aπό τους καλύτερους σεφ μας ο Περικλής Κοσκινάς: Μύδια αχνιστά με μπίρα και ντοματίνια

Υλικά για 6 άτομα:

1 κιλό μύδια
200 ml μπίρα ξανθιά
1 μικρό ξερό κρεμμύδι, σε ψιλά καρέ
15 ντοματίνια, κομμένα στη μέση
4 - 5 κλωνάρια φρέσκος μαϊντανός, ψιλοκομμένος (χωρίς τα χοντρά κοτσάνια)
1 σκελίδα σκόρδου, ψιλοκομμένη
1/2 πιπερίτσα τσίλι, ψιλοκομμένη (αν θέλουμε)
1 κουτ. γλυκού μουστάρδα
ο χυμός και το ξύσμα από 1/2 λεμόνι ακέρωτο
50 ml ελαιόλαδο
αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Ευχαριστούμε τον Περικλή Κοσκινά & την Καθημερινή για την παραχώρηση της συνταγής

Διαδικασία: 

Σε μια φαρδιά κατσαρόλα ζεσταίνουμε σε μέτρια προς δυνατή φωτιά το λάδι και σοτάρουμε το κρεμμύδι για περίπου 2 λεπτά, μέχρι να μαλακώσει ελαφρώς.

Ρίχνουμε το σκόρδο, το τσίλι και τη μουστάρδα και συνεχίζουμε το σοτάρισμα για άλλο 1 λεπτό, ανακατεύοντας με ξύλινη κουτάλα. Σβήνουμε με την μπίρα, αφήνουμε 2 - 3 λεπτά να εξατμιστεί το αλκοόλ και ρίχνουμε τα μύδια και τα ντοματίνια.

Σκεπάζουμε με το καπάκι και μαγειρεύουμε για 4 - 5 λεπτά, μέχρι να βράσει το μείγμα και να ανοίξουν τα μύδια. Οσα δεν ανοίξουν τα πετάμε.

Βγάζουμε τα μύδια με τρυπητή κουτάλα σε πιατέλα και συνεχίζουμε το μαγείρεμα της σάλτσας για άλλα 3 - 4 λεπτά, μέχρι να δέσει ελαφρώς.

Περιχύνουμε με τη σάλτσα τα μύδια, ρίχνουμε το ξύσμα και το χυμό λεμονιού, σκορπίζουμε το μαϊντανό και αλατοπίπερο και σερβίρουμε.

Who is Who

Έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στην Κέρκυρα. Και οι δυο μου γονείς δούλευαν σε ξενοδοχεία, πιο πολύ στο service όμως, παρά στην κουζίνα. Με έπαιρνε ο πατέρας μου μαζί του στη δουλειά για να μην αλητεύω. Εκεί έβλεπα τη βαβούρα και την ένταση που επικρατούσε στην κουζίνα, και πιο πολύ αυτά θυμάμαι. Δεν με πολυενδιέφερε το φαγητό – να φανταστείς ότι με κυνηγούσαν για να φάω!   Η ιστορία με το φαγητό ξεκίνησε από ένα ψέμα, από ένα παραμύθι. Η κοπέλα που τα είχα μου έλεγε συνέχεια ότι θα παντρευόταν μάγειρα.

Ένα καλοκαίρι με είχε χωρίσει κι έτσι της είπα ψέματα ότι πήγαινα σε σχολή μαγειρικής. Έτσι, ουσιαστικά υποστήριξα το ψέμα. Μου άρεσαν και τα ταξίδια, οπότε κάπου στα 19 ξεκίνησα να ταξιδεύω. Πρώτος μου σταθμός ήταν η Αγγλία. Ξώφαλτσα πήγα, αλλά έμεινα 4 χρόνια και τελείωσα τις σπουδές μου. Έπειτα πήγα στη Γαλλία, μετά στη Σκωτία, στην Ισπανία, στη Βενεζουέλα. Μετά γύρισα στην Αθήνα και ξεκίνησα να δουλεύω στο Μilos. Ακολούθησαν η Αμερική, ο Καναδάς, μετά πάλι η Αθήνα και ύστερα το Λας Βέγκας. Από το 2000 και μετά όλα τα ταξίδια είχαν να κάνουν με δουλειά και φαγητό. Ένιωσα να παθιάζομαι με αυτό τον τρόπο ζωής. Τρελάθηκα με το να γνωρίζω κουζίνες και κόσμο, πόλεις, και να μπαίνω στον ρυθμό τους. Έχω αλλάξει χίλιες δυο απόψεις για να καταλήξω σε αυτό που κάνω τώρα. Νιώθω καλύτερα που πήγαν τα πράγματα έτσι και όχι αλλιώς. Είναι καλύτερα που έκανα κάποια πράγματα και τα απέρριψα μετά, παρά να τα έχω πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ως πιθανότητα.