Αυτές ήταν οι πιο τρομερές πολεμίστριες της ιστορίας ή αλλιώς τρομακτικές Αμαζόνες της Αφρικής

Η έμφαση στη στρατιωτική προετοιμασία και στην πειθαρχία έκανε πολλούς Ευρωπαίους παρατηρητές του 19ου αιώνα να χαρακτηρίζουν τη Δαχομέη, ως τη Μαύρη Σπάρτη. Στο βασίλειο κοινή πρακτική ήταν οι ανθρωποθυσίες, ιδιαίτερα σε περιόδους εορτών.

Οι Αμαζόνες, προστάτευαν το βασιλιά  τους σε αιματηρές μάχες, εξελίχθηκαν σε μια επίλεκτη πολεμική δύναμη που, σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία, ήταν παρθένες και το σήμα κατατεθέν τους ήταν οι αποκεφαλισμοί των αιχμαλώτων πολέμου. Όχι, δεν ήταν μυθικά πλάσματα- η γηραιότερη απόγονός τους, απεβίωσε το 1979 σε ηλικία 100 ετών. Η συγκεκριμένη γυναίκα, ονομαζόταν Nawi και ζούσε σε ένα απομονωμένο χωριό.

Στο αποκορύφωμά τους, αποτελούσαν το ένα τρίτο του στρατού του Βασιλείου και υπηρέτησαν με συνέπεια ξεχωρίζοντας για την ανωτερότητά τους σε αποτελεσματικότητα από τους άντρες στρατιώτες. Τον 19ο αιώνα, το τάγμα τους είχε 6.000 πολεμίστριες (συνολικά ο στρατός είχε 25.000 πολεμιστές)

Η ιστορία τους χάνεται πίσω στον 17ο αιώνα και σύμφωνα με τις θεωρίες ξεκίνησαν ως ένα σώμα κυνηγών ελεφάντων που εντυπωσίασαν τον βασιλιά του Dahomey με τις ικανότητές τους τη στιγμή που οι σύζυγοί τους πολεμούσαν μακριά άλλες φυλές.

Μια άλλη θεωρία προτείνει ότι επειδή οι γυναίκες ήταν οι μοναδικοί άνθρωποι που επιτρεπόταν στο παλάτι του βασιλιά αφότου έπεφτε το σκοτάδι, έγιναν οι σωματοφύλακές του. Όποια και είναι αλήθεια, μόνο οι πιο ισχυρές, οι πιο υγιείς και οι πιο θαρραλέες γυναίκες εκπαιδεύονταν σκληρά για να γίνουν πολεμικές μηχανές που θα τις φοβόταν όλη η Αφρική για περισσότερο από δύο αιώνες.

Ήταν οπλισμένες με ολλανδικά μουσκέτα και μαχαίρια. Τα κορίτσια έπαιρναν όπλα από τα οκτώ τους. Αν και κάποιες γυναίκες κατατάσσονταν εθελοντικά, άλλες εγγράφονταν από τους συζύγους τους γιατί τις θεωρούσαν απείθαρχες και δεν μπορούσαν να τις ελέγξουν.