Ταινίες εβδομάδας: Τζιανφράνκο Ρόζι, Αλεξ Γκαρθία & Ράιαν Ρέινολντς κάνουν πρεμιέρα & εντυπωσιάζουν

Φωτιά στη θάλασσα / Fuocoammare 

Του Τζιανφράνκο Ρόζι. 
Ντοκιμαντέρ, 2016, Ιταλία / Γαλλία, 108’.

Η Χρυσή Αρκτος του φετινού Φεστιβάλ Βερολίνου δεν είναι απλή υπόθεση - οι εικόνες της τριβελίζουν το μυαλό και την καρδιά για μέρες μετά. Ο Τζιανφράνκο Ρόζι καταγράφει την καθημερινότητα στο νησί της Λαμπεντούζα, αλλά επιλέγει να κινηματογραφήσει κυρίως τους κατοίκους της και όχι τους πρόσφυγες-μετανάστες που φτάνουν/μένουν σε αυτήν. Συνδετικό στοιχείο, η θάλασσα που τους χωρίζει /ενώνει. Ριψοκίνδυνη απόφαση, γιατί η αναπόδραστη γνώση του τι γίνεται εκεί έξω στο νερό διαρκώς εμποτίζει τον υποκειμενικό τρόπο με τον οποίο προσεγγίζεις την εικόνα: του απίθανου πιτσιρίκου που παίζει με τη σφεντόνα του με την ίδια άνεση που μιλά για τις κρίσεις πανικού του, της γιαγιάς που ακούει ειδήσεις στην κουζίνα, του ραδιοφωνικού παραγωγού, του δύτη που βγάζει αχινούς από τον βυθό, και, πιο συνταρακτικά απ’ όλους, του γιατρού που φροντίζει τους αφιχθέντες (ασθενείς ή νεκρούς). Η καταγραφή στο δεύτερο μέρος της ταινίας της άλλης πλευράς, του «εκεί έξω στο νερό», προσγειώνεται και ριζώνει, δεν είναι πια γνώση αλλά εμπειρία. Το επίτευγμα της «Φωτιάς στη θάλασσα» είναι ότι, πέρα από μερικές ενστάσεις (η παρα-υπέροχη φωτογραφία, η ευκολία σε κάποιες από τις αντιστίξεις), αποτυπώνει επακριβώς την πολυπλοκότητα του ζητήματος. Τα συναισθήματα μετατοπίζονται, όπως και οι απόψεις, πάνω και κάτω από το νερό, μέσα κι έξω απο τα αμπάρια, κοντά και μακριά από τον θάνατο. 

Ματωμένος γάμος / La novia 

Της Πάουλα Ορτίθ. 
Με τους Ινμα Κουέστα, Αλεξ Γκαρθία.
Δραματική, 2015,
 Ισπανία / Γερμανία, 96’.

 Στη μάχη σινεμά - θεατρικών έργων συνήθως χάνει το σινεμά, όπως και σ’ αυτή την ultra επιτηδευμένη μεταφορά του «Ματωμένου γάμου» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, όπου με διαφορά κερδίζουν η αργή κίνηση, τα βαθιά -γεμάτα νόημα και απειλή- βλέμματα και τα ατελείωτα παραδοσιακά ισπανικά τραγούδια.

Η δεύτερη μάνα / 
The Second Mother 

Της Ανα Μουιλέρτ. 
Με τους Ρετζίνα Κασέ, Καμίλα Μάρντιλα. 
Δραματική, 2015, 112’.

  Μια φανταστική και φωτεινή ταινία (πολυβραβευμένη στο Σάντανς και το Βερολίνο μεταξύ άλλων)! Η Βαλ δουλεύει ως εσωτερική οικιακή βοηθός σε μια οικογένεια στο Σάο Πάολο για να μπορέσει να στηρίξει οικονομικά την κόρη της Τζέσικα, την οποία έχει να δει δέκα χρόνια. Τα αποθέματα αγάπης που έχει είναι τεράστια γι’ αυτό και μεγαλώνει τον γιο των εργοδοτών της σαν να ήταν δικός της. Οταν η Τζέσικα αποφασίζει να έρθει στην πόλη για να δώσει εξετάσεις στο πανεπιστήμιο, οι ισορροπίες ανατρέπονται για όλους. Μονορούφι βλέπεται η ταινία της Ανα Μουιλέρτ, με τη φαινομενικά απλή ιστορία της που εκτυλίσσεται ως επί το πλείστον μέσα σε ένα σπίτι, αλλά ταξιδεύει σε μεγάλες συναισθηματικές αποστάσεις - εν μέρει λόγω των υπέροχων ηθοποιών της (με εξέχουσα την απολαυστική Ρετζίνα Κασέ). Κανείς δεν είναι τέλειος, κανείς δεν είναι μονοδιάστατος, τίποτα δεν πάει εκεί που περιμένεις, γι’ αυτό και όλα -οι συγκρούσεις, το χιούμορ, οι αγωνίες- είναι ανθρώπινα, οικεία, προσιτά.

Criminal 

Του Αριελ Βρόμεν. 
Με τους Κέβιν Κόστνερ, Ράιαν Ρέινολντς, 
Αλις Ιβ, Γκαλ Γκαντότ. 
Περιπέτεια, 2015, 
Μ. Βρετανία / ΗΠΑ, 113’.

 Οταν ο κακός μιας ταινίας προσδιορίζεται ως «Ισπανός αναρχικός», ο καλός γρυλίζει και χτυπιέται σαν πληγωμένο αγρίμι, η ιστορία (οι αναμνήσεις ενός νεκρού πράκτορα της CIA εμφυτεύονται στο μυαλό επικίνδυνου κακοποιού για να αποσπαστούν πληροφορίες και να σωθεί η ανθρωπότητα) έχει κενά, αλλά ποιος δίνει σημασία, η δράση είναι εκεί, αλλά χωρίς αγωνία, τότε ένα ακόμα b-movie έχει βρει τον δρόμο του προς τις αίθουσες.

Ατακτος παππούς / Dirty Grandpa 

Του Νταν Μέιζερ. 
Με τους Ρόμπερτ 
Ντε Νίρο, Ζακ Εφρον. 
Κωμωδία, 2016, ΗΠΑ, 102’.

Λίγο πριν από τον γάμο του, ένας νεαρός συντηρητικός άντρας αναγκάζεται να μεταφέρει οδικώς τον παππού του στη Φλόριντα.