Να γιατί ο Κώστας Λαβίδας φτιάχνει το top σουβλάκι: Μπιφτέκι, σκέτος κιμάς, πίτα άλαδη, γλυκιά ντομάτα...

Κάθε μέρα, 6.30 η ώρα το πρωί, ο Κώστας Λαβίδας έχει μπει στο μαγαζί. Τακτοποιεί και αρχίζει την προετοιμασία, πλυσίματα, κοψίματα, οι ντομάτες, τα μαϊντανά, οι πίτες, το γιαούρτι, το καυτερό, όλα στη θέση τους.

Γύρω στις 9 έρχονται τα κρέατα, παραλαβή καθημερινή. Τσεκάρει τα καλαμάκια του ένα-ένα, μια ώρα του παίρνει, δεν θέλει λίπη, σκέτο ψαχνό πρέπει να ’ναι, και πιάνει τον κιμά. Δεν βάζει τίποτα στο μείγμα για τα μακρόστενα μπιφτεκάκια του, ούτε ψωμιά, ούτε φρυγανιές, ούτε μπαχάρια.

Μόνο αλάτι και λίγο πιπέρι. Τα πλάθει και αμέσως ξεκινά το ψήσιμο. Από νωρίς πλακώνουν οι πελάτες, οι περαστικοί, οι τακτικοί θαμώνες, οι παραγγελίες. Μέχρι τις 3 το μεσημέρι έχει ξεπουλήσει. Κοντεύει 20 χρόνια σουβλατζής. Στο τύλιγμα πρώτος, από πιτσιρικάς.
 
Η θέση  Ο παππούς του Κώστα είχε σουβλατζίδικο στην Πλάκα, στην Αδριανού, από το 1950. Δίπλα του μαθήτευσε και αυτό αποφάσισε ότι θέλει να κάνει. Οταν έφυγε για το φανταρικό του, τού ζήτησε να κρατήσει το μαγαζί ανοιχτό λίγο ακόμη. Ετσι κι έγινε. «Αλλο που δεν ήθελε ο παππούς. Να δει το μαγαζάκι του να το συνεχίζει ο εγγονός του».

Από την Πλάκα έφυγε το 2008 και πήγε στο Σύνταγμα. Κατεβαίνοντας την Μητροπόλεως, μόλις δεις το εκκλησάκι της Αγίας Δύναμης (κάτω από το Υπουργείο Παιδείας), στρίβεις στην Πεντέλης αριστερά. «Δεν ήθελα να φτιάξω μεγαλύτερο μαγαζί, απλώς έγινε ανακαίνιση στο κτήριο όπου ήμασταν». 
 
Η ατμόσφαιρα Μια σούδα το παλιό μαγαζί, μια λίγο μεγαλύτερη σούδα το καινούριο. Προίκα του από το παλιό η ταμπέλα «Οχι άγχος» πάνω από την ψησταριά, μια άλλη που γράφει «Μικρό είναι το πιπέρι, αλλά τσούζει στο στόμα» και ένας έπαινος από τον εξωραΐστικό και εκπολιτιστικό σύλλογο Πλάκας «Ο Παρθενώνας» για την «υψηλήν εξυπηρέτηση των μονίμων κατοίκων της Πλάκας αλλά και των επισκεπτών της προσφέροντας το χαρακτηριστικό σουβλάκι που ευωδιάζει την οδό Αδριανού αλλά και απολαμβάνει την γευστικότητά του ο εσθιών αυτό»

. Στον τοίχο αποκόμματα από έντυπα και ψαγμένους ξένους οδηγούς που το έχουν συμπεριλάβει στα must του αθηναϊκού street food. Όχι άδικα.
Το φαγητό Το σουβλάκι του είναι ελαφρύ και μικροκαμωμένο, θες τρία για να χορτάσεις.

Οι πίτες λεπτές, άλαδες, όσο πρέπει τραγανές και με μερικά ήπια, νόστιμα «εγκαύματα» από την μαντεμένια πλάκα. Διαλέγεις μπιφτέκι ή χοιρινό. Τζατζίκι δεν έχει. Σωστό και από οικονομική και από γαστρονομική άποψη, σκέφτομαι: ελαχιστοποιεί τα εργατικά, δεν παίρνει έτοιμους κουβάδες, ενώ το γιαούρτι που βάζει δίνει δροσιά στο όλον. «Ετσι το κάναμε πάντα», μού λέει και με γειώνει.

Η ντομάτα του είναι ολόγλυκια, ακόμα και τώρα το χειμώνα, ενώ οι άλλες αρετές του σουβλακιού του είναι ο μπόλικος μαϊντανός που δίνει τη σπιρτάδα του και το κοκκινοπίπερο που ανάβει το στόμα. Το σουβλάκι θα στο φτιάξει όσο καυτερό θες. Για τους δυνατούς παίχτες, βάζει και μπούκοβο ή ψιλοκομμένη καυτερή πιπερίτσα.

Σύμφωνα με το gastronomos.gr, το σουβλάκι του Κώστα, το μαγαζί του, είναι πόλος έλξης για τους τουρίστες, το ξέρει η γειτονιά, έχει φίλους και πελάτες σταθερούς. Και παρότι σουβλατζίδικο, λάμπει από τη λάτρα. Καθαρες δουλειές. Μην παρεξενευτείτε, λοιπόν, που τα χαρτονομίσματα τα πιάνει με τσιμπίδα...

 
Ο λογαριασμός 2,30 ευρώ το τυλιχτό, 1.90 το καλαμάκι με πίτα κομματιαστή. Η κάβα Μπίρες και αναψυκτικά, ελληνικά και αλλοδαπά. Και τσίπουρο για τους φίλους. 
 
Επιπλέον πληροφορίες Ανοιχτά καθημερινά από τις 9 π.μ. έως τις 3 μ.μ. Μην παραξενευτείτε, όμως, αν στις 3 παρά κάτι, ο Κώστας έχει ήδη ξεπουλήσει... Το μαγαζί θα το προσεγγίσετε πεζή, με αμάξι «δεν παίζει» - εκτός και αν το σταθμεύσετε σε ένα από τα πολλά κλειστά και ανοιχτά πάρκινγκ της περιοχής.