Η απόλαυση της παρεάς με φίλους ισοδυναμεί με αυτή που μας δίνει το... σεξ

Όταν μιλάμε με φίλους για τον εαυτό μας, πυροδοτούνται στον εγκέφαλο οι ίδιες αλλαγές που λαμβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια του σεξ ή όταν απολαμβάνουμε κάποιο γεύμα, υποστηρίζει μελέτη του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ στις ΗΠΑ.



Με τη βοήθεια απεικονιστικών μεθόδων οι ερευνητές είδαν ότι, όταν οι εθελοντές της μελέτης μιλούσαν σε φίλους για τον εαυτό τους, πυροδοτείτο η ίδια χημική αντίδραση στον εγκέφαλο με εκείνη που πυροδοτείται κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής.

Μιλώντας έρχεται η… απόλαυση
Στο πλαίσιο της μελέτης οι εθελοντές υποβλήθηκαν σε λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI), η οποία είναι ικανή να εντοπίζει τις αλλαγές που προκύπτουν ως προς τα επίπεδα της ροής του αίματος σε διάφορα σημεία του εγκεφάλου, ανάλογα με το ερέθισμα που δέχεται κάθε φορά.

Κατά τη διάρκεια του πειράματος οι ερευνητές ζήτησαν από 195 άτομα να μιλήσουν για τον εαυτό τους, να πουν τη γνώμη τους για διάφορα θέματα και να περιγράψουν τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους. Στη συνέχεια τους ζήτησαν να περιγράψουν την προσωπικότητα άλλων γνωστών τους ατόμων.

Ενόσω οι συμμετέχοντες μιλούσαν για τον εαυτό τους, οι ερευνητές παρατήρησαν μια άνοδο ως προς τη
δραστηριότητα του έσω προμετωπιαίου φλοιού (MPFC), ο οποίος γενικά συνδέεται με τις σκέψεις που κάνει κάποιος γύρω από το άτομό του.

Εντόπισαν ακόμη για πρώτη φορά μια αλλαγή ως προς τη δραστηριότητα που παρατηρείτο στον επικλινή πυρήνα του εγκεφάλου (NAcc) και στην κοιλιακή περιοχή της καλύπτρας (VTA).  

Και οι δύο αυτές περιοχές συνδέονται με την απελευθέρωση της ντοπαμίνης στον εγκέφαλο - πρόκειται για έναν νευροδιαβιβαστή ο οποίος βοηθάει στον έλεγχο των κέντρων του εγκεφάλου που σχετίζονται με την ανταμοιβή και την απόλαυση. Η ντοπαμίνη εκλύεται όταν ο εγκέφαλος δέχεται συγκεκριμένα ερεθίσματα, όπως π.χ. κατά τη διάρκεια του σεξ, κατά τη λήψη ναρκωτικών ουσιών, κατά την κατανάλωση σοκολάτας κτλ. Η ντοπαμίνη βοηθάει ακόμη στον έλεγχο συναισθηματικών αντιδράσεων και συμπεριφορών απέναντι σε διάφορες καταστάσεις.

Βάσει των ευρημάτων οι ερευνητές εκτιμούν ότι το να μιλάει κάποιος για τον εαυτό του αποτελεί μια «εγγενώς ευχάριστη» διαδικασία, όπως τη χαρακτηρίζουν.

Ενισχυμένη εγκεφαλική δραστηριότητα
Σε ένα δεύτερο πείραμα οι αμερικανοί επιστήμονες θέλησαν να εξετάσουν κατά πόσον η ύπαρξη ενός φιλικού ή συγγενικού προσώπου επηρέαζε τα αποτελέσματα. Ζήτησαν λοιπόν από τους εθελοντές να απαντήσουν σε ερωτήσεις γύρω από τον εαυτό τους αλλά και γύρω από άλλα άτομα. Αυτή τη φορά τους ενημέρωσαν ότι οι απαντήσεις τους είτε θα γνωστοποιούνταν στα άτομα που τους συνόδευαν είτε θα κρατούνταν κρυφές.

Παρά το γεγονός ότι οι προσωποκεντρικές απαντήσεις των εθελοντών είχαν ως αποτέλεσμα την αύξηση της εγκεφαλικής δραστηριότητάς τους, όσες θα γνωστοποιούνταν στα φιλικά τους άτομα φάνηκε να αυξάνουν ακόμη περισσότερο τα συγκεκριμένα επίπεδα συγκριτικά με εκείνες που θα παρέμεναν κρυφές.

«Μπορεί να μας αρέσει να μιλάμε για τον εαυτό μας απλά επειδή μας κάνει να νιώθουμε καλά - επειδή η αποκάλυψη προσωπικών απόψεων και σκέψεων αυξάνει τη δραστηριότητα σε νευρικές περιοχές που σχετίζονται με την ευχαρίστηση, το κίνητρο και την ανταμοιβή» σχολιάζει από την πλευρά του ο ψυχολόγος Εϊντριαν Γουόρντ, ο οποίος δεν έλαβε μέρος στη μελέτη.

«Ωστόσο ο συγκεκριμένος κύκλος κοινωνικών επαφών κατά τις οποίες μοιραζόμαστε πράγματα με άλλους οδηγεί σε πληθώρα από μακροπρόθεσμα οφέλη για τον οργανισμό» καταλήγει ο ίδιος.