Η καταρρέουσα πολιτική της Τουρκίας - Να γιατί το 2017 θα είναι "η αρχή του τέλος" για τη χώρα του Ερντογάν

 Η Τουρκία από το 2014 και μετά έχει γίνει κύριος παράγων στα δρώμενα της Μέσης Ανατολής. Η φιλοδοξία του Ερντογάν για περιφερειακή Ηγεμονία της Τουρκίας με τον ίδιο επικεφαλής έχει βάναυσα περιπλέξει χειρότερα μια ήδη περιπεπλεγμένη κατάσταση στην Συρία και στο Ιράκ.

- Γράφει ο Kassandros (www,kassandros.gr)

Το Χαλέπι έπεσε.  Το μόνο σημαντικό κομμάτι που μένει εναντίον του Άσσαντ στην δυτική Συρία είναι το Ιντλίμπ, που το υπερασπίζεται ένα παρακλάδι της Αλ-Καίντα και της περιοχής αυτής οι κάτοικοι πάντα μισούσαν τον Άσσαντ. Θα είναι αλύπητος μαζί τους ,όπως πλέον μπορεί, και μετά θα σφραγίσει τα Σύρο-Τουρκικά σύνορα.

Η περιοχή ανάμεσα στις Συροκουρδικές περιοχές, που  αρχίζει ανατολικά από  την Jarablus και φτάνει δυτικά μέχρι την περιοχή του Afrin κατά μήκος των Τουρκοσυριακών συνόρων και που έχει μήκος περί τα 70 χλμ. και βάθος περί τα 25 χλμ, σήμερα ελέγχεται  από τουρκικές και φιλοτουρκικές δυνάμεις.

Τόσο οι Αμερικανοί όσο και οι Ρώσοι ουσιαστικά  απαγόρευσαν στους Τούρκους να εισέλθουν βαθύτερα τόσο προς το Αλ-Μπάμπ όσο και το Μανμπίζ.

Η περιοχή για την οποία οι Τούρκοι δαπάνησαν μεγάλο πολιτικό, διπλωματικό, στρατιωτικό και οικονομικό κεφάλαιο θα χαθεί για αυτούς διότι δεν έχουν εκεί πραγματικά ερείσματα, ήταν πράξη πολιτικού τυχοδιωκτισμού.

Η προσπάθεια των Τούρκων να καταλάβουν το Αλ-Μπαμπ από τους Τζιχαντιστές πριν το επιτύχουν οι Κούρδοι (YPG),διαρκεί πάνω από ένα μήνα, στερημένη από βοήθεια των ΗΠΑ, με τους Ρώσους αμφίσημους και Σύρους και Ιρανούς εναντίον τους.

Οι Αμερικανοί κρατούν ουδέτερη στάση γιατί οι πραγματικοί τους σύμμαχοι είναι οι Σύροι Κούρδοι και απλώς δεν εναντιώνονται πολύ προς τους Τούρκους για να μην διευκολύνουν την προσέγγιση Τουρκίας-Ρωσίας. Ούτε οι Σύροι, ούτε οι Κούρδοι, ούτε οι Ιρανοί, ούτε οι Ρώσοι, ούτε οι Αμερικανοί επιθυμούν τουρκική στρατιωτική ή πολιτική παρουσία της Τουρκίας στην περιοχή.

Οι ΗΠΑ θεωρούν ότι ο κύριος στόχος τους είναι η πρωτεύουσα του Ισλαμικού Κράτους στην Συρία, η Ράκκα. Η αντιπαλότητα των δύο κύριων συμμάχων τους σε αυτό, των Σύρων Κούρδων και των Τούρκων, ενισχύει τις θέσεις των Ρώσων, του Άσσαντ και των Ιρανών.

Εφ’ όσον επιθυμούν να στηρίξουν τους Κούρδους, πρέπει να βρεθεί τρόπος να βγουν οι Τούρκοι από την περιοχή.

Το μέλλον της Τουρκίας στην Συρία είναι προδιαγεγραμμένο.

Με απαράμιλλη μακιαβελική μαεστρία ο Πούτιν επέτρεψε στον Ερντογάν να εισβάλει σε ένα μικρό μέρος της Συρίας για να μην ενωθούν τα δυο κουρδικά καντόνια και να δυσκολέψει έτσι τις σχέσεις των Αμερικανών με τους Κούρδους αλλά και με τους Τούρκους.

Τώρα θα βοηθήσει τον Άσσαντ να ανακαταλάβει αυτή την περιοχή και κατόπιν θα παζαρέψει με τους Αμερικανούς για ενιαία κουρδική περιοχή εντός της Συρίας, ομοσπονδοποίηση της χώρας αυτής κλπ. και την διευκόλυνση θα του την έχουν κάνει οι Τούρκοι με δικό τους κόστος.

Αφήνοντας την Συρία και εξετάζοντας το Ιράκ και την εκεί Τουρκική παρουσία και σχέδια, το ζήτημα εστιάζεται στην μάχη της Μοσούλης.

Αυτή η πόλη στην οποία κατοικούν ακόμη περισσότεροι από ένα εκατομμύριο κάτοικοι, πολιορκείται από παντού από μία συμμαχία Ιρακινών και Κουρδικών στρατευμάτων, με Δυτική στήριξη και βοήθεια. Όταν το Ισλαμικό Κράτος εκδιωχθεί από την Μοσούλη κατόπιν πολύ αιματηρού αγώνα, το Ισλαμικό Κράτος δεν θα έχει καμία αξιόλογη παρουσία στο Ιράκ και τότε θα εκδιωχθεί και η τουρκική ταξιαρχία από την βάση της κοντά στην Μοσούλη γιατί δεν θα έχει καμία δικαιολογία για την παραμονή της.

Ήδη οι Αμερικανοί απαγόρευσαν στους Τούρκους να συμμετάσχουν στην μάχη για την απελευθέρωση της Μοσούλης και η Κεντρική Ιρακινή Κυβέρνηση τους ζήτησε να φύγουν από το Ιράκ.

Ο παραπάνω χάρτης δείχνει που βρίσκονται οι αντίπαλες δυνάμεις και την Τουρκική Βάση εκτός εμπλοκής μάχης.

Τα δυο μεγάλα συμφέροντα είναι για τους μεν Ρώσους να κρατήσουν τις Βάσεις τους σε μία φιλική για αυτούς Συρία, όχι κατ´ ανάγκη με τον ίδιο τον Άσσαντ και ενιαία, αλλά πιθανά ομοσπονδοποιημένη.

Για τους Αμερικανούς οι προτεραιότητες είναι η καταστροφή και διάλυση του Ισλαμικού Κράτους, η παραμονή τους στο Ιράκ και κυρίως η ίδρυση Κουρδικού Κράτους. Αυτό πιθανολογείται ότι θα γίνει μέσα στο 2017.

Η Ίδρυση Κουρδικού Κράτους, ανεξάρτητα από το πόση περιοχή της Συρίας ή/και του Ιράκ θα καταλάβει, είναι η αρχή του τέλους για την Τουρκική κατοχή του Τουρκικού Κουρδιστάν όπου τώρα μαίνεται ένας εμφύλιος εξ ίσου σκληρός με αυτά που συμβαίνουν στην Συρία και το Ιράκ.

Θα είναι η συνέχιση της αποσύνθεσης του Τουρκικού Κράτους που έχασε τα 4/5 της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τον 19ο και τον 20 Αιώνες.

Το Ιράν, το οποίο έχει εξασφαλίσει την ισχυρή πολιτικοστρατιωτική παρουσία του και στις δύο αυτές χώρες, δεν θα επιτρέψει ούτε αυτό τουρκική παρουσία εκεί . Ήδη το Ιράν, αντιλαμβανόμενο ότι η πρόσβαση του στη Μεσόγειο εξαρτάται από την καλή θέληση των Κούρδων του Ιράκ και της Συρίας, ενισχύει τους δεσμούς του με τους Κούρδους, με τους οποίους μάλιστα είναι συμπολεμιστής τους εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Το Ιράν πήγε ένα βήμα πιο πέρα στον Ψυχρό Πόλεμο που έχει με την Τουρκία. Στηρίζει την Βάση του Τουρκοκουρδικού ΡΚΚ στο Ιρακινό Κουρδιστάν, κοντά στην Τουρκική Βάση και το ενισχύει με εξοπλισμό και επιμελητεία.

Η Τουρκία έχει ήδη χάσει εκεί και θα δει τώρα την οργή του Ισλαμικού Κράτους μαζί με την οργή των Κούρδων να συνεχίζει να  εκφράζεται τρομοκρατικά μέσα στην χώρα της και μάλιστα, όπως ήδη φαίνεται, σε συνεχώς αυξανόμενους ρυθμούς.

Ο Ερντογάν θα προσπαθήσει να παραμείνει στην περιοχή ,μέχρις ότου η αλλαγή του τουρκικού Συντάγματος τον καταστήσει απόλυτο άρχοντα της χώρας, εκμεταλλευόμενος τον δυνατό  πατριωτισμό του Τουρκικού Λαού.

Η συνάντηση στο τέλος του έτους στη Μόσχα, Ρωσίας, Ιράν και Τουρκίας είναι αφ’ ενός μεν η αναγνώριση από την Τουρκία ότι η παρουσία της στη Συρία εξαρτάται από τις άλλες δύο δυνάμεις αλλά και η προσπάθεια του Ερντογάν να κρατηθεί εκεί μέχρις ότου γίνει και συνταγματικά, ο έχων όλες τις εξουσίες Πρόεδρος της Τουρκίας.

Όλα αυτά στοιχίζουν και θα στοιχίσουν ακόμη περισσότερο οικονομικά στην Τουρκία .

Ήδη για πρώτη φορά μετά 9 χρόνια η Τουρκία έχει αρνητικό ΑΕΠ και η επίθεση που κάνει ο Ερντογάν τώρα στο δολάριο, καλώντας τους Τούρκους να φύγουν από το δολάριο και να επενδύσουν σε τουρκικές  λίρες και χρυσό, μπορεί να προβεί  πολύ ανθυγιεινή .

Η εμπορία στα νομίσματα τους με Ρωσία και Κίνα αντικαθιστά τα αποθέματα του σε δολάρια και ευρώ με Ρούβλια και Γουάν, νομίσματα τα οποία έχουν υποτιμητικές τάσεις, πέραν του γεγονότος ότι και πρόσφατα και παλαιότερα οι ΗΠΑ έχουν δείξει πως αντιδρούν όταν αμφισβητείται το νόμισμα τους.

Η ήδη εμφανιζόμενη έλλειψη δολαρίων αναγκάζει την Τουρκία να στραφεί προς την Μέση Ανατολή για εξαγωγές και επενδύσεις, ο παρεμβατισμός της όμως στην περιοχή μαζί με την Αμερικανική προτροπή προς αυτές τις χώρες, ώστε τα δολάρια τους να επενδύονται μόνο στις ΗΠΑ, καθιστά αυτό το εγχείρημα ατυχές.

Ταυτόχρονα έχει στερέψει η πηγή δολαρίων που ήταν η λαθρεμπορία του Συριακού πετρελαίου μέσω Τζιχαντιστών και τα έσοδα από τα αραβικά δολάρια που εδίδοντο για την πολλαπλή και μεγάλη βοήθεια και στήριξη που έδινε η Τουρκία στο Ισλαμικό Κράτος με στρατόπεδα εκπαίδευσης, οπλισμό και εφοδιασμό, ακόμη και νοσοκομειακή περίθαλψη για τους τραυματίες του πολέμου.

Οι τουρκικές αποταμιεύσεις συρρικνώνονται, το έλλειμμα εξωτερικού εμπορίου αυξάνει και χωρίς μαζική εισροή νέων ξένων κεφαλαίων, τα οποία αντιθέτως φεύγουν από την Τουρκία, η ανάπτυξη καταρρέει.

50.000 επιχειρηματίες έχουν ήδη εκδιωχθεί ή συλληφθεί. Οι περιουσίες  τους κατάσχονται. Η σύλληψη ενός μόνο επιχειρηματία που είχε υποδειγματικό εργοστάσιο παραγωγής και εξαγωγής φυστικέλαιου, κατέστρεψε 10,000 μικροπαραγωγούς αγρότες. Βρίθουν τέτοια παραδείγματα επίσημου πλιάτσικού με την δικαιολογία ότι ο επιχειρηματίας συμπαθούσε τον Γκιουλέν.

Η Τουρκία φτωχαίνει.

Τίθεται λοιπόν το ερώτημα αν η Τουρκία και εν προκειμένω ο Ερντογάν, ταπεινωμένος στην Μέση Ανατολή και με εσωτερικά προβλήματα ,στραφεί βίαια προς το Αιγαίο.

Τίποτε δεν μπορεί να αποκλείσει το ατύχημα ή την κακή εκτίμηση ή το ιδιωτικό συμφέρον γιά ένα  τέτοιο  συμβάν.

Όμως ορθολογικά η Τουρκία θα βγει ζημιωμένη από ένα τέτοιο εγχείρημα.

Το ΝΑΤΟ θα παρέμβει αμέσως. Η παρουσία του εκεί είναι σχεδόν συνεχής λόγω προσφυγικού.

Οι ΗΠΑ είναι πολύ δυσαρεστημένες με την Τουρκία τόσο λόγω παρεμβάσεων της στην Μέση Ανατολή όσο και για την στροφή που κάνει προς Ρωσία και Κίνα. Η Ελλάδα έχει αυξανόμενη γεωπολιτική σημασία για τις ΗΠΑ, τον άξονα Ισραήλ, Κύπρος, Ελλάδα, αλλά και την Ευρώπη.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει παγώσει τις διαπραγματεύσεις για είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ, και στην Ευρώπη υπάρχει αντιτουρκικό κλίμα και λόγω εκβιασμών του Ερντογάν με το προσφυγικό και λόγω της σταδιακής κατάλυσης του Κράτους Δικαίου από τον ίδιο μετά το κίνημα.

Ο Πούτιν τον εκμεταλλεύεται σαν «χρήσιμο ηλίθιο».

Η διεθνής οικονομική κοινότητα αποσύρει σταδιακά τις επενδύσεις της από την Τουρκία και θα το επιταχύνει πολύ αν υπάρξει τυχοδιωκτισμός στο Αιγαίο. Αεροπορικές και Ναυτικές επιδείξεις στο Αιγαίο οι Τούρκοι θα συνεχίσουν να κάνουν. Λεφτά για πόλεμο όμως δεν έχουν, ούτε στήριξη.

Η σύρραξη όμως θα στοιχίσει στην Τουρκία περισσότερο και από την Ελλάδα. Αν πέσει η πρώτη κανονιά στο Αιγαίο ,η δεύτερη θα πέσει στο Χρηματιστήριο Κωνσταντινουπόλεως .

Πηγή: Kassandros.gr