Βανίλια: Aδυνατίζει , έχει αφροδισιακές ιδιότητες, τονώνει το νευρικό σύστημα, άπειρες βιταμίνες

Η βανίλια ανακουφίζει τις στομαχικές διαταραχές, τονώνει το νευρικό σύστημα και μας βοηθάει να χάσουμε βάρος...

Το γένος της βανίλια αποτελείται από 90 περίπου είδη αναρριχητικών φυτών. Οι καρποί μερικών φυτών από τα 90 μας προσφέρουν την αρωματική ουσία βανίλια την οποία χρησιμοποιούμε συνήθως στη ζαχαροπλαστική. Αλλά και σε ένα πλήθος άλλων εφαρμογών, από τις βρεφικές κρέμες ως τις μπογιές τοίχων και από τα αναψυκτικά τύπου κόλα ως τα καλλυντικά. Εξάλλου, έχει αποδειχτεί ότι η μυρωδιά της ανεβάζει κατακόρυφα τις πωλήσεις.

Ανήκει στην «ιερή τετράδα» των τροπικών καρπών διαδεδομένης χρήσης μαζί με τη ζάχαρη, τον καφέ και τη σοκολάτα, ενώ συγχρόνως κατατάσσεται στα ακριβότερα μπαχαρικά του κόσμου μαζί με το σαφράν και το κάρδαμο. Ανακαλύπτοντας τις επιδράσεις της πάνω μας και τα οφέλη που προσφέρει στην υγεία και τη διάθεσή μας, δεν είναι να αναρωτιέται κανείς γιατί η ανθρωπότητα είναι, αιώνες τώρα, παραδομένη στη γοητεία της. 

Το όνομά της προέρχεται από την ισπανική λέξη «vainilla», που σημαίνει «μικρό φασόλι». Κατάγεται από τους σπόρους του φυτού βανίλια, μιας ποικιλίας της οικογένειας των ορχιδέων.

Αυτή που χρησιμοποιείται ευρύτερα στο εμπόριο είναι η vanilla planifolia, που περιέχει μεγαλύτερες ποσότητες αιθέριου ελαίου. Η συγκεκριμένη αναρριχώμενη ορχιδέα είναι, όπως και οι άλλες του είδους της, πολυετές φυτό, στο οποίο ο καρπός αναπτύσσεται περίπου 5 χρόνια μετά την ανθοφορία. Τα «φασόλια» της βανίλιας, λίγο πριν την ωρίμανσή τους (τότε αποκτούν και το μαύρο τους χρώμα), απελευθερώνουν τη βανιλλίνη, η οποία είναι και η κύρια ένωση της βανίλιας.

Προτού οι καρποί ωριμάσουν, συλλέγονται με το χέρι και στη συνέχεια, αφού βραχούν, υφίστανται ζύμωση για λίγες μέρες και μετά αποξήρανση στον ήλιο για αρκετές εβδομάδες, οπότε και αποκτούν τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά τους: το άρωμα, το σοκολατί χρώμα και την ελαιώδη υφή τους. Oι μικροί μαύροι σπόροι στο εσωτερικό της κάψας περιέχουν, ανάλογα με την ποικιλία του φυτού, από καθόλου έως ελάχιστο ποσοστό αιθέριου έλαιου φυσικής βανίλιας, αλλά, αν τους συναντήσετε στο γλυκό σας, αποτελούν ικανοποιητική ένδειξη ότι η αρωματική ουσία που έχει χρησιμοποιηθεί είναι φυσική.

Ενδιαφέρον είναι επίσης το γεγονός ότι ο καρπός της βανίλιας, όσο είναι φρέσκος, δεν έχει άρωμα. Λόγω της ευρύτατης χρήσης της βανίλιας, στην οποία η παγκόσμια παραγωγή δεν μπορεί να ανταποκριθεί, η βανιλλίνη -που χρησιμοποιείται κυρίως- παράγεται χημικά, με αποτέλεσμα να είναι σημαντικά φτηνότερη από την καθαρή φυσική βανίλια. Η γεύση της μπορεί να διαφέρει από εκείνη του φυσικού προϊόντος, καθώς περιέχει σειρά άλλων ενώσεων, αλλά παραμένει το ιδανικό υποκατάστατο. 

Το πρώτο μέρος όπου καλλιεργήθηκε η βανίλια ήταν το Μεξικό. Αργότερα κατάφερε και η Ισπανία να καλλιεργήσει τη βανίλια με κάποια διασταύρωση του φυτού την οποία αντέγραψαν πολλές χώρες. Η πιο γνωστή βανίλια, σήμερα, είναι της Μαδαγασκάρης.

Η συλλογή των καρπών της βανίλιας γίνεται με το χέρι λίγο πριν την ωρίμανση τους. Έπειτα, γίνεται η ζύμωση η οποία προσδίδει στα κοτσάνια το άρωμα, το σοκολατένιο χρώμα και την ελαιώδη υφή τους. Το ζύμωμα διαρκεί 2 ημέρες και ακολουθεί αποξήρανση στον ήλιο για 2-4 εβδομάδες.

Ο φρέσκος καρπός της βανίλιας, δεν έχει άρωμα, αλλά αποτελείται από πολλούς μικρούς σπόρους που βρίσκονται μέσα στο κοτσάνι και περιέχουν υψηλό ποσοστό αιθέριου ελαίου. Οι Αζτέκοι χρησιμοποιούσαν τη βανίλια για τον αρωματισμό ενός αφεψήματος, που πολλούς αιώνες μετά έγινε γνωστό και στον υπόλοιπο κόσμο.

 
Οι θεραπευτικές ιδιότητες της βανίλιας
Μια σειρά από σωματικά και ψυχολογικά οφέλη αποδίδονται στη βανίλια εδώ και αιώνες. Στην αρωματοθεραπεία, η βανίλια θεωρείται ότι βελτιώνει τη διάθεση και προτιμάται όταν κανείς θέλει να τονωθεί ενεργειακά.

Όπως εμπειρικά όλοι γνωρίζουμε, η βανίλια είναι επίσης από τις πιο χαλαρωτικές και ευχάριστες οσμές,κάτι που έχει αποδειχτεί και από αμερικανική έρευνα που έγινε προ δεκαπενταετίας.

Σε άλλο πείραμα, του λονδρέζικου νοσοκομείου «St. George's», χρησιμοποίησαν έμπλαστρα βανίλιας σε ομάδα ανθρώπων που ήταν σε δίαιτα και παρατήρησαν ότι το άρωμά της προωθεί την απώλεια βάρους, μειώνοντας σημαντικά την όρεξη για γλυκά - κάτι που λέγεται ότι ισχύει και για τα κεριά βανίλιας, δίχως να έχει αποδειχτεί επιστημονικά.

O κύριος χαρακτηρισμός της βανίλιας ως αφροδισιακού την ακολουθεί από την εποχή των Αζτέκων και επισφραγίστηκε από έρευνα του νευρολόγου Άλαν Χιρς στο Σικάγο, που απέδειξε την προτίμηση (τον ερωτικό ερεθισμό για την ακρίβεια) των ενήλικων ανδρών στη μυρωδιά της, σε σχέση με άλλες γλυκές μυρωδιές, όπως της λεβάντας, της κολοκυθόπιτας, της μαύρης γλυκόριζας και των ντόνατς. Επιπλέον, η βανίλια βοηθά τη χώνεψη, ανακουφίζει τις στομαχικές διαταραχές και τονώνει το νευρικό σύστημα.

Επίσης, η βανίλια είναι πλούσια σε βιταμίνες του συμπλέγματος Β (νιασίνη, ριβοφλαβίνη, πυριδοξίνη) και σε μαγνήσιο, τα οποία βελτιώνουν την πνευματική διαύγεια και μνήμη.

Τέλος, το αυξημένο περιεχόμενο της βανίλιας σε μαγγάνιο και χαλκό συμβάλλει στην ανάπτυξη και διατήρηση της υγείας των οστών και των μυών, καθώς επίσης και ενισχύει την αντιοξειδωτική άμυνα του οργανισμού.