Κάνε το τεστ και δες αν είσαι πράγματι χαρούμενη - Όσα δεν πρέπει να κάνεις καθημερινά!

Το σημαντικό είναι να θυμόμαστε ότι όταν λέμε να είμαστε χαρούμενοι δεν εννοούμε να είμαστε κλόουν της ζωής ή κωμικοί.

Υπάρχουν, λοιπόν, συγκεκριμένα πράγματα που οι χαρούμενοι άνθρωποι ΔΕΝ κάνουν και αυτά είναι τα παρακάτω:

1. Δεν ασχολούνται με το να κατηγορούν και να κουτσομπολεύουν τους γύρω τους. Αυτό δεν του αφορά. Δε κάνουν συγκρίσεις, τι έχει ο άλλος που δεν το έχω εγώ, ή, ακόμα χειρότερα «γιατί αυτός και όχι εγώ» και στο έπακρο, «να μην έχει ούτε αυτός ούτε εγώ». Αυτή η στάση ζωής είναι μίζερη. Δημιουργεί μια φυλακή αρνητικής διάθεσης και δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να ονειρεύεται, να βάζει στόχους και να χαράζει το μονοπάτι του.

Γράφει η Δρ. Λίζα Βάρβογλη στο varvogli.gr

2. Δε βλέπουν τη ζωή απαισιόδοξα. Έχουν θετική, αισιόδοξη στάση ζωής και δε πνίγονται σε μια κουταλιά νερό. Φυσικά και αντιλαμβάνονται το πρόβλημα, τη δυσκολία, ή το ζήτημα που έχει προκύψει, αλλά δε θεωρούν με τη μία ότι είναι άλυτο. Βλέπουν λύσεις και όχι προβλήματα. Θεωρούν ότι για κάθε ζήτημα που τους απασχολεί υπάρχει και τρόπος να το διαχειριστούν. Και επειδή το πιστεύουν, τελικά βρίσκουν τον τρόπο! Και αυτό τροφοδοτεί τη θετική και αισιόδοξη στάση τους.

3. Δεν είναι επικεντρωμένοι στο παρελθόν, αλλά ούτε και ανησυχούν διαρκώς για το μέλλον. Όταν σκέφτονται το παρελθόν προσπαθούν να αναλύσουν τα λάθη τους, να μάθουν κάτι από αυτά και να μην τα επαναλάβουν. Σίγουρα δεν αυτομαστιγώνονται! Επίσης, όταν σκέφτονται το μέλλον επικεντρώνονται στο να εκτιμήσουν διάφορες πιθανές καταστάσεις, να προετοιμαστούν, να έχουν ένα γενικό σχέδιο δράσης, αλλά και συγκεκριμένους στόχους. Κυρίως όμως ξέρουν να επικεντρώνονται στο παρόν, να εκτιμάνε τα όσα έχουν και όσα υπάρχουν στη ζωή τους.

4. Δε παραπονιούνται και δε γκρινιάζουν όλη την ώρα. Ακόμα και αν έχουν κάποια δυσκολία ή κάποιο πρόβλημα, διατηρούν τη θετική διάθεση και αισιόδοξη στάση τους. Δε σχετίζονται με τους γύρω τους με γκρίνια, κάνοντας παράπονα για το τι δεν πάει καλά στη ζωή τους. Οι χαρούμενοι άνθρωποι δεν είναι βουτηγμένοι στη λίμνη της αυτολύπησης, έχουν περάσει στην αντίπερα όχθη, του αυτοσεβασμού και της αίσθησης της προσωπικής τους αξίας.

5. Δεν περιμένουν να τους πει κάποιος άλλος ποια είναι η προσωπική τους αξία. Έχουν εσωτερική αυτοπεποίθηση, που απορρέει από τη γνώση για τον ίδιο τους τον εαυτό. Οι χαρούμενοι άνθρωποι έχουν τις αξίες τους και πίστη στον εαυτό τους, οπότε δεν περιμένουν από τρίτους να τους πούνε «μπράβο» για να νιώσουν καλά. Ξέρουν ότι δε μπορεί να είναι αρεστοί σε όλους, καταλαβαίνουν ότι οι άλλοι έχουν τα δικά τους θέματα και έτσι μπορεί να τους κρίνουν αρνητικά, αλλά αυτό δεν τους νοιάζει. Οι χαρούμενοι άνθρωποι δεν αναλώνονται να αναρωτιούνται «γιατί είπε αυτός το τάδε πράγμα για εμένα», ή «πώς θα κάνω αυτό τον άνθρωπο να δει ότι αξίζω». Αν ο άλλος δε βλέπει ότι αξίζετε, το πρόβλημα το έχει ο άλλος, όχι εσείς. Οι χαρούμενοι άνθρωποι έχουν μια εσωτερική πυξίδα και με αυτή πορεύονται.

6. Δεν είναι κολλημένοι στο κινητό τους και την τεχνολογία. Ξέρουν ότι η ζωή είναι εκεί έξω, στις ανθρώπινες σχέσεις που είναι πρόσωπο-με-πρόσωπο, ψυχή-με-ψυχή και επενδύουν σε αυτές. Δε νοιάζονται να ανεβάσουν μια πολύ ωραία φωτογραφία για να δείξουν σε τρίτους τι καλά που περνάνε οι ίδιοι, δεν ενδιαφέρονται για το πόσα likes πήρε η φωτογραφία, και σκάνε για το ότι κάποιος έκανε κάτι που οι ίδιοι δεν είχαν την ευκαιρία να κάνουν. Με δυο λόγια, οι χαρούμενοι άνθρωποι έχουν βρει τις ισορροπίες μέσα τους και δε χρειάζεται να περιμένουν από εξωτερικά γεγονότα να γίνουν χαρούμενοι.

7. Δε δίνουν υπερβολική αξία στα υλικά αγαθά. Φυσικά και εκτιμούν τα όσα έχουν, ενδεχομένως προσπαθούν για το κάτι παραπάνω, αλλά τα υλικά αγαθά δεν είναι ο κεντρικός άξονας της ζωής τους. Δίνουν περισσότερη σημασία στις καλές σχέσεις αλλά και στις ωραίες εμπειρίες και από αυτούς τους δύο τομείς αντλούν χαρά.

8. Δε μένουν με τοξικούς ανθρώπους για μεγάλο διάστημα. Κάποιες φορές φυσικά πρέπει κανείς να ανεχτεί τοξικά άτομα γύρω του, να τους δώσει μια ευκαιρία και να διαπιστώσει αν πράγματι είναι τοξικά ή αν απλώς περνάνε μια δύσκολη φάση και έχουν κακή συμπεριφορά. Αλλά όταν καταλήξουν ότι ο άλλος είναι τοξικός και δημιουργεί αρνητικό περιβάλλον, τότε ξέρουν ότι έφτασε η ώρα να φύγουν, ακόμα και αν αυτό είναι δύσκολο ή πονάει. Έτσι, χωρίζουν από τον/τη σύζυγο που είναι συναισθηματικό βαμπίρ και τους ρουφάει την ενέργεια, φεύγουν από τη δουλειά που έχει αρνητικό κλίμα, αποφεύγουν τις οικογενειακές επισκέψεις και φιλικές σχέσεις που έχουν μόνο τοξικότητα και αρνητισμό. Με δυο λόγια, οι χαρούμενοι άνθρωποι δεν επιτρέπουν στους άλλους να τους μετατρέψουν σε θύματα.

9. Δεν αντιστέκονται στην αλήθεια, αλλά την αποδέχονται. Έτσι, καταρχήν δε λένε ψέματα στον εαυτό τους, δε χρυσώνουν το χάπι, δεν αυτοπαραμυθιάζονται για να μη ξεβολευτούν. Αντιλαμβάνονται πώς έχουν τα πράγματα και παίρνουν τις αποφάσεις τους με βάση τα γεγονότα, όχι το συναίσθημα της στιγμής. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι φεύγουν από μία κακή σχέση, ή ότι αντιλαμβάνονται τα δικά τους λάθη και το δικό τους μερτικό ευθύνης και κάνουν μια προσπάθεια να διορθωθούν. Και φυσικά δε λένε ψέματα στους άλλους, ούτε και παρουσιάζουν τον εαυτό τους διαφορετικά από αυτό που είναι στην πραγματικότητα.

10. Δε ξεχνούν να επενδύουν στην αυτοφροντίδα τους. Φροντίζουν να ξεκουράζονται, να τρώνε σωστά, να κινούνται, να χαλαρώνουν, να έχουν όμορφες σχέσεις με θετικούς ανθρώπους, να έχουν χόμπι και ενδιαφέροντα.

Η Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D., είναι ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια, που έχει κάνει τη µεταπτυχιακή της εκπαίδευση στα Πανεπιστήµια της Βοστώνης Tufts, Northeastern και Harvard (πτυχία Μάστερ, ∆ιδακτορικό και Μεταδιδακτορική Εκπαίδευση). Είναι µέλος του διδακτικού προσωπικού της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστηµίου Αθηνών, ΜΠΣ «Επιστήµη του Στρες και Προαγωγή της Υγείας» και διατηρεί ιδιωτικό γραφείο. Τα άρθρα της δηµοσιεύονται σε σηµαντικά ελληνικά και διεθνή επιστηµονικά περιοδικά.

Εργάζεται µε ενήλικες, παιδιά, εφήβους, φοιτητές και τις οικογένειές τους στην Αµερική και την Ελλάδα, καλύπτοντας θέµατα σωστής ανατροφής, διαπαιδαγώγησης και επικοινωνίας παιδιών και γονιών αλλά και διάφορες δυσκολίες, όπως άγχος, χαµηλή αυτοεκτίµηση, κατάθλιψη, µαθησιακές δυσκολίες, διάσπαση προσοχής κ.λπ. Έχει εκτενή εµπειρία µε περισσότερες από 10.000 ώρες ψυχοθεραπείας και συµβουλευτικής µε ενήλικες, παιδιά, εφήβους και οικογένειες, ατοµικά ή οµαδικά, στο γραφείο της, σε σχολεία και στο παιδιατρικό νοσοκοµείο Children’s Hospital του Harvard.

Έχει γράψει επιστηµονικά συγγράµµατα και βιβλία αυτοβοήθειας, καθώς και πολλά παιδικά βιβλία. Για το βιβλίο της Το µυστήριο του σοκολατένιου γλυκού, από τη σειρά Ανελάντα και Μάξιµος – Πράκτορες Μυστηρίου, απέσπασε το 1ο Βραβείο Παιδικού Βιβλίου στα βραβεία Public το 2016. Την ίδια χρονιά βραβεύτηκε από την Unesco για την προσφορά της στα γράµµατα και τον πολιτισµό.