Μαζί πρέπει να υπολογίζονται πίεση & καρδιακοί παλμοί- Δείτε γιατί

Σύμφωνα με νέα επιστημονική μελέτη με επικεφαλής νευρολόγους από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, η αρτηριακή πίεση και οι παλμοί της καρδιάς, μπορούν μαζί να «προβλέψουν» σοβαρές εγκεφαλικές παθήσεις.

Όπως αναφέρουν οι ερευνητές στη μελέτη τους, η οποία δημοσιεύεται αναλυτικά στην επιθεώρηση Annals of Neurology, η μέτρηση των δύο δεικτών επιτρέπει την έγκαιρη διάγνωση μιας ομάδας εκφυλιστικών παθήσεων του εγκεφάλου που είναι γνωστές με το όνομα συνουκλεϊνοπάθειες και στις οποίες περιλαμβάνεται η νόσος Πάρκινσον, η άνοια με σωμάτια Lewy και η ατροφία πολλαπλών συστημάτων (MSA).

Οι συνουκλεϊνοπάθειες είναι αποτέλεσμα της μη φυσιολογικής συσσώρευσης της πρωτεΐνης άλφα-συνουκλεΐνης στον εγκέφαλο και προκαλούν βλάβες στα νεύρα που ελέγχουν την αρτηριακή πίεση και τον καρδιακό παλμό.

Η πτώση της αρτηριακής πίεσης κατά τη μετάβαση από την καθιστή στην όρθια στάση, κατάσταση ευρύτερα γνωστή ως ορθοστατική υπόταση, οφείλεται συχνά στην ελλιπή ενεργοποίηση των νεύρων που ελέγχουν τη διαστολή και τη συστολή των αιμοφόρων αγγείων. Στην περίπτωση αυτή ονομάζεται νευρογενής ορθοστατική υπόταση και είναι ενδεικτική για δυσλειτουργίες του αυτόνομου νευρικού συστήματος, δηλαδή του συστήματος που εμπλέκεται σε ακούσιες διεργασίες όπως η αναπνοή, ο μεταβολισμός και ο χτύπος της καρδιάς, όπως αναφέρει το onmed.gr.

Οι γιατροί διακρίνουν τη νευρογενή από τη μη νευρογενή υπόταση μετρώντας τον καρδιακό παλμό του ασθενούς κατά την αλλαγή στάσης. Είναι χαρακτηριστικό στα άτομα με νευρογενή ορθοστατική υπόταση να παρουσιάζουν μικρή έως αμελητέα πτώση στους παλμούς τους όταν σηκώνονται, ενώ στα άτομα με μη νευρογενή υπόταση η πτώση των παλμών είναι αξιοσημείωτη.

Ανησυχητική η μεγάλη πτώση της πίεσης με ταυτόχρονη μικρή πτώση των παλμών

Στο πλαίσιο της μελέτης τους, οι ερευνητές αξιολόγησαν 402 ασθενείς με διαπιστωμένη ορθοστατική υπόταση αλλά που δεν παρουσίαζαν διαταραχές στον καρδιακό παλμό τους. Από αυτούς, 378 διαγνώστηκαν επίσης με κάποια μορφή συνουκλεϊνοπάθειας.

Η δοκιμασία στην οποία υποβλήθηκαν οι ασθενείς ήταν η μέτρηση της πίεσής τους ενώ ήταν ξαπλωμένοι σε ένα κρεβάτι με δυνατότητα αυξομείωσης της κλίσης του, ώστε να προσομοιαστεί η διαδικασία αλλαγής στάσης του σώματος και να προκύψει μια «εξαναγκασμένη» κρίση ορθοστατικής υπότασης.

Όπως διαπιστώθηκε, οι ασθενείς με νευρογενή υπόταση παρουσίασαν μεγαλύτερη πτώση της πίεσής τους και ταυτόχρονα πολύ μικρότερη πτώση του καρδιακού τους παλμού συγκριτικά με τους ασθενείς που είχαν διαγνωστεί με μη νευρογενή ορθοστατική υπόταση. Συγκεκριμένα, στους ασθενείς με νευρογενή υπόταση η πτώση της πίεσης ήταν διπλάσια, ενώ η πτώση των παλμών στο ένα τρίτο της πτώσης που διαπιστώθηκε στη δεύτερη ομάδα.

Βάσει των ευρημάτων τους, οι ερευνητές συνιστούν στους γιατρούς να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τη μέτρηση της πίεσης συνδυαστικά με τη μέτρηση των παλμών της καρδιάς, καθώς μια αξιοσημείωτη απόκλιση στις μεταβολές που παρουσιάζουν οι δύο δείκτες, ιδίως κατά την αλλαγή από την καθιστή στην όρθια στάση, αποτελεί ενδεχομένως πρώιμη ένδειξη σοβαρής νευρολογικής βλάβης και αυξημένου κινδύνου εκφυλιστικών παθήσεων του εγκεφάλου.