Η αφίσα απο τον Τρελό Πιερό του 1965 στις Κάννες 2018- Εμείς σας παραδίδουμε Μπελμοντό- Άννα Καρίνα σε ένα ατελείωτο ταξίδι γοητείας

Το Φεστιβάλ των Καννών επιστρέφει φέτος... στο 1965! 

Το φιλί του Ζαν Πολ Μπελμοντό και της Άννα Καρίνα από τον αθάνατο Τρελό Πιερό του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ φιγουράρει στην αφίσα του 71ου Φεστιβάλ Καννών που θα πραγματοποιηθεί από τις 8 έως τις 19 Μαΐου, με πρόεδρο της κριτικής επιτροπής την Κέιτ Μπλάνσετ.

Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση του Φεστιβάλ, η αφίσα είναι εμπνευσμένη από το έργο του Ζορζ Πιερ (1927-2003), φωτογράφου που απαθανάτισε σκηνές σε περισσότερες από 100 ταινίες στα 30 χρόνια της καριέρας του, ξεκινώντας το 1960. Ο Πιερ συνεργάστηκε με όλους τους μεγάλους του γαλλικού σινεμά (Ζακ Ριβέτ, Αλέν Ρενέ, Λουί Μαλ, Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, Ιβ Ρομπέρ, Κλοντ Σοτέ, Μπετράν Ταβερνιέ), αλλά και διεθνώς (Αντρέι Βάιντα, Αντρέι Ζουλάφσκι), ενώ ήταν και ο ιδρυτής της Ένωσης Φωτογράφων Κινηματογραφικών Ταινιών (Association des Photographes de Films), όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.

«Με τη δέκατη ταινία του, ο Γκοντάρ επιχειρεί μια «ανακεφαλαίωση» κι έναν απολογισμό τού μέχρι τότε έργου του. Ο Τρελός Πιερό δεν είναι παρά ένα «μικρό λεξικό» της γκονταρικής γλώσσας, των έμμονων ιδεών του και της τεχνικής του», όπως είχε τονίσει ο Βασίλης Ραφαηλίδης, στο Πρόγραμμα Studio το 1968. 

«Ο τρελός Πιερό είναι μια ταινία-έρευνα, με την οποία ο Γκοντάρ προσπαθεί να σπάσει την κρούστα των φαινομένων και να πλησιάσει την ουσία. Παράλληλα, είναι μια διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο είναι δυνατόν να ξύσουμε με την κάμερα, τη σκουριά που έχει επικαθίσει στους ακαδημαϊκούς εγκεφάλους. Η πίστη του Γκοντάρ στην τέχνη του είναι πραγματικά συγκινητική». 

Ποιος είναι ο "Τρελός Πιερό";

Εδώ και  μερικά χρόνια, ο  Φερντινάν βρίσκεται εγκλωβισμένος σε έναν γάμο που τον βοήθησε στην κοινωνική του ανέλιξη, αλλά τον έχει βυθίσει στην ανία. Η τυχαία συνάντησή του με τη Μαριάν Ρενουάρ, έναν παλιό του έρωτα, είναι η αφορμή που έψαχνε για να τα τινάξει όλα στον αέρα και να αποδράσει μαζί της προς άγνωστη κατεύθυνση.

Αφού σβήσουν τα ίχνη τους και απομονωθούν σαν σύγχρονοι ναυαγοί θα εξασφαλίσουν τα προς το ζην με τα πιο απίθανα κόλπα φτάνοντας μέχρι τον γαλλικό νότο. Εκεί όπου θα γίνει το οριστικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών.

Ο ίδιος ο Γκοντάρ περιγράφει την ταινία ως «Ενα πείραμα, μια προσπάθεια να αιχμαλωτίσω στο σελιλόιντ την ίδια την ουσία της ζωής». 

Ο αυθορμητισμός είναι εκρηκτικός στον Τρελό Πιερό, που δεν είναι παρά ένα περίεργο road trip χωρίς ουσιαστική- η καλύτερα γεωγραφική- αφετηρία και τέλος. 

Ένα road trip ιδεών, ερωτημάτων και επίκαιρων σχολιασμών χωρίς να ακολουθούνται φόρμες.

Ο ίδιος ο Γκοντάρ είχε πει για τον "Τρελό Πιερό", σε συνέντευξή του στα Cahiers du Cinema, το 1965, πως ξεκίνησε ως «ένα μυθιστόρημα στυλ Λολίτα, που αρχικά ήταν να γίνει με τη Συλβί Βαρτάν. Αρνήθηκε. Στη θέση του, έκανα την Ξεχωριστή Συμμορία. Στη συνέχεια προσπάθησα να κάνω την ταινία με την Άννα Καρίνα και τον Ρίτσαρντ Μπάρτον. Όμως ο Μπάρτον χολυγουντοποιήθηκε πολύ. Τελικά η παρουσία της Άννας και του Μπελμοντό άλλαξε τα πάντα. Σκέφτηκα το «Ζεις μόνο μια φορά» του Φριτς Λανγκ. Ήθελα αντί του ζευγαριού της Λολίτα ή της Σκύλας να γυρίσω την ιστορία του τελευταίου ρομαντικού ζευγαριού».

Ο «Τρελός Πιερό» είναι ένας αναρχικός ύμνος για μια γενιά που βιώνει το υπαρξιακό αδιέξοδο, ενώ θεωρείται η τελευταία μεγάλη ταινία της «νουβέλ βάγκ».