Πορτογαλία: Ταξίδι στο γραφικό Πόρτο για να δοκιμάσετε υπέροχα κρασιά & να μεθύσετε από την εμπειρία

Μία σχετικά μικρή πόλη των περίπου 300,000 κατοίκων στο βόρειο τμήμα της Πορτογαλίας χτισμένη πάνω στις εκβολές του ποταμού Douro στον Ατλαντικό Ωκεανό. Το Πόρτο είναι μία πολύ όμορφη, πολύ γραφική πόλη, που έχει κρατήσει το χρώμα της και δεν έχει γεμίσει με κανούργιες πολυκατοικίες.

Μία πόλη με όμορφους δρόμους, ωραία κτίρια, πολύ καλό φαγητό και έντονη νυχτερινή ζωή. Η θερμοκρασία το μεσημέρι έφτανε τους 25ο C και έκανε τον καιρό ιδανικό για να νωρίσουμε την πόλη.

Η πόλη είναι χτισμένη σε ύψωμα και επομένως έχει πολλές ανηφόρες το οποίο την κάνει δύσκολα περπατήσιμη. Επίσης όμως προσφέρει και σημεία που η θέα στον ποταμό Douro είναι καταπληκτική.

Επομένως πρέπει να είστε έτοιμοι για αρκετό περπάτημα και κατάλληλα εξοπλισμένοι με άνετα παπούτσια.
Προσγειωθήκαμε στο Francisco Sá Carneiro Airport το οποίο βρίσκεται 15km από το κέντρο της πόλης. Η πρώτη έκπληξη ήταν ότι μόλις περάσαμε τον έλεγχο μας μοίρασαν από έναν χάρτη της πόλης εντελώς δωρεάν.

Έξω από το αεροδρόμιο πήραμε το μετρο που κόστιζε €1.80 + €0.50 και μας πήγε στο κέντρο της πόλης. Επίσης μπορούσαμε να πάμε με λεωφορείο το εισιτήριο του οποίου στοιχίζει €6, αλλά δε θα το συνιστούσα, διότι εκτός από ακριβότερη λύση είναι και πολύ πιο χρονοβόρο καθώς η κίνηση στην πόλη είναι έντονη.

Μείναμε στο Quality Inn Porto Hotel, πάνω στην Praça da Batalha, στο τέρμα της Rua Santa Catarina, του σπουδαιότερου εμπορικού δρόμου της πόλης. Το ξενοδοχείο ήταν περίπου 5 λεπτά περπάτημα από τον κεντρικό σταθμό της πόλης, τον Sao Bento.

Το δωμάτιο μας στον έκτο όροφο με θέα την πλατεία, το κτίριου του Εθνικού Θέατρου και την πανέμορφη εκκλησία Igrega Paroquial de Santo Ildefonso, σύμφωνα με το blogtravels.gr.

Φτάσαμε νωρίς το πρωί και αφού τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε την βόλτα μας από τα γύρω κτήρια.

Πρώτα μια βόλτα στη Praça da Batalha στο κέντρο της οποία βρίσκεται το άγαλμα του Dom Pedro V βασιλιά της Πορτογαλίας από το 1853 ως το 1861 και μετά η στολισμένη με γαλάζια azulejos (έτσι λέγονται τα διάσημα πλακάκια της Πορτογαλίας τα οποία είναι ζωγραφισμένα με ιστορίες από βασιλείς, πολέμους, εξερευνήσεις κτλ.) Igrega Paroquial de Santo Ildefonso.

Η εκκλησία τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά είναι πολύ όμορφη. Κατόπιν αρχίσαμε να κατεβαίνουμε τον εμπορικό δρόμο της Santa Catarina.

Στο μεγαλύτερο μέρος η Santa Catarina είναι πεζοδρομημένη και σίγουρα ο δρόμος σας θα σας βγαλει από εκεί, αν όχι για ψώνια, τότε για καφέ στο πιο φημισμένο café του Πορτο, το Café Majestic.

Το Café Majestic άνοιξε το 1921 και έχει εντυπωσιακό εσωτερικό με ξύλινους ανάγλυφους καθρέφτες, μαρμάρινες αψιδες, ενυπωσιακά ζωγραφισμένη οροφή και γενικά αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα Art Nouveau. Γι αυτούς τους λόγους είναι και πάρα πολύ ακριβό.

Μετά τη στάση στο Majestic συνεχίσαμε για την Mercado do Bolhão που είναι μία μεγάλη υπαίθρια αγορά. Εκεί κάτσαμε για το πρωτο ποτήρι Porto από τα πολλά που ήπιαμε στην εκδρομή. Η αγορά είχε συνολικά 4-5 μαγαζάκια που σερβίρανε φρέσκο ψάρι ή απλά tapas με κρασί.

Εμείς διαλέξαμε μια ποικιλία Πορτογαλικών τυριών και prosciutto, ελιές και λευκό Porto. Το κόστος ήταν περιπου 12 ευρω για 2 ατομα. Γενικά οι τιμές στο Πόρτο είναι αρκετα παρόμοιες με αυτές που συναντά κανείς στα καταστήματα (φαγαδικα και μπαράκια) της Θεσσαλονίκης.

Φύγαμε από τη Mercado do Bolhão και κάναμε μία στάση στην Capela das Almas που βρίσκεται στην Rua Santa Catarina μία ακόμα εκκλησία «ντυμένη» τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά με τα διάσημα Azulejos.

Κατόπιν συνεχίσουμε προς την Avenida dos Aliados που βρίσκεται στην καρδιά του κέντρου της παλιάς πόλης, έχει πολλά καφέ και εστιατόρια και ειναι και ο δρόμος που βρίσκεται το Δημαρχείο που είναι από τα πιο όμορφα κτίρια της πόλης.

Επίσης να μην ξεχάσετε να δειτε το άγαλμα του έφιππου βασιλιά D. Pedro IV. Επίσης πλάι στο Δημαρχείο βρίσκεται και το γραφείο τουριστικών πληροφοριών που έχει χάρτες της πόλης και πολύ εξυπηρετικό προσωπικό για να λύσουν κάθε σας απορία. Εμείς σταματήσαμε για να πάρουμε τα δρομολόγιο του μετρό της Κυριακής που θα μας πήγαινε πίσω στο αεροδρόμιο.

Στο τέρμα της Avenida dos Aliados βρίσκεται ο São Bento railway station (ουσιαστικά είχαμε κάνει έναν μεγάλο κύκλο από το ξενοδοχείο μας) ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός, ο οποίος αποτελεί και ένα από τα αξιοθέατα της πόλης μιας και χτίστηκε περίπου το 1900 και τους τοίχους τους στολίζουν περίπου 20,000 azulejos.

Στη συνέχεια περιπλανηθήκαμε στα στενά της παλιάς πόλης και περπατωντας την Rua das Flores, έναν πεζόδρομο και πολλά και ενδιαφέροντα καφέ και εστιατόρια, κατεθυνθήκαμε προς τις όχθες του ποταμού Douro, στην Ribeira. Πάνω στην Rua das Flores, η οποία είναι ένας πεζόδρομος με πολύ ενδιαφέροντα καφέ και εστιατόρια, κάναμε μία ακόμα στάση για να επισκεφθούμε την Igreja de Miserocordia, μία ακόμα από τις διάσημοτερες εκκλησίες του Πόρτο.

Η Ribeira είναι το κομμάτι της πόλης στις όχθες του ποταμού και έχει χαρακτηριστεί από την UNESCO μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς. Είναι γεμάτη με εστιατόρια, καφέ και μπαρ και είναι πάντοτε γεμάτη από κόσμο. Στην Ribeira βρίσκεται και το Casa do Infante το οποίο είναι το σπίτι που γεννήθηκε ο Πρίγκηπας Henry ο Εξερευνητής. Ωστόσο ολόκληρη η περιοχή έχει καταπληκτικά χτίσματα που λέγονται “old houses of Miragaia”. Το Casa do Infante λειτουργεί πλέον ως μουσείο.

Απέναντι από την Ribeira βρίσκεται η Ribeira de Gaia, που βρίσκονται τα κελάρια κρασιού του φημισμένου Porto (Port Wine Cellars). Περάσαμε στην Gaia μέσω της Dom Luís I Bridge της πιο διάσημης γέφυρας από τις 6 που ενώνουν τις δύο πλευρές του Douro, η οποία είναι και το πιο διάσημο αξιοθέατο της πόλης.

Ηταν η ώρα για ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια του ταξιδιού. Η επίσκεψη σε κάποιο (ή καλύτερα κάποια) από τα Wine Cellars είναι επιβεβλημμένη για οποιονδήποτε επισκέπτεται το Πορτο. Εξάλλου το κρασί «Πορτο» είναι το πιο διάσημο εξαγωγικό προιόν της πόλης.

Υπάρχουν δεκάδες cellars που προσφέρουν tours and tastings. Συνολικά επισκεφθήκαμε 3 κελάρια. Τα δύο την Παρασκευή και ένα ακόμα το Σαββατο.
Η πρώτη μας στάση ήταν το νεότερο (ιδρύθηκε το 1981) και ένα από τα πιο απομακρυσμένα μιας και βρίσκεται στο τέρμα της Gaia, το Churchill’s.

Το tour ήταν πολύ σύντομο και δεν άξιζε πολύ. Ωστόσο η δοκιμή κρασιού περιελάμβανε 3 διαφορετικά Porto και κόστιζε 5ευρώ το άτομο.

Και τα 3 κρασιά που δοκιμάσαμε ήταν καταπληκτικά. Ξεκινήσαμε με ένα White Port Aperitif πριν περάσουμε στο Reserve Port και από εκεί στο 20 years old Tawny Port. Και τα 3 ήταν πολύ καλά.

Η δεύτερη στάση έγινε στο Kopke House που είναι το παλαιότερο κελάρι. Βρίσκεται περίπου στην μέση της παραλιακής της Gaia και είναι ένα τριόροφο κίριο. Δυστυχώς δεν έχει tour και το tasting είναι αρκετά τσιμπημένο σε σχέση με τα υπόλοιπα. Δοκιμάσαμε 5 κρασιά με 17ευρώ. Το μεγάλο πλεονέκτημα αυτού του κελαριού είναι ότι το κρασί σερβίρεται συνοδία της διάσημης Πορτογαλικής σοκολάτας Arcádia.

Μετά την επίσκεψη στα κελάρια περπατήσαμε στην Gaia και ξαναπεράσαμε την Dom Luís I Bridge για να ξαναβρεθούμε στην Ribeira. Ετσι, αρχισαμε την περιπλάνηση μας στην παλιά πόλη, καθίσαμε για ένα καφέ πάνω στην Rua das Flores και κατόπιν ξεκινήσαμε να ψάχνουμε ένα παραδοσιακό εσιατόριο για να φάμε (τα μαγαζιά που φάγαμε, ήπιαμε καφέ κτλ θα παρουσιαστούν σε ξεχωριστή παράγραφο όλα μαζί). Μετά το φαγητό κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχείο, ήταν σχεδόν μεσάνυχτα.

Η επόμενη μέρα άρχισε με επίσκεψη στον Clérigos tower για να ανέβουμε τα 240 σκαλιά του και να δούμε την πόλη από ψηλά. Το ισόγειο του Clérigos tower είναι εκκλησία και ήμασταν πολύ τυχεροί διότι εκείνη την μέρα ειχε γάμο.

Το εισιτήριο για τον Clérigos tower είναι μόλις 3 ευρώ, αλλά με 5ευρώ μπορεί ο επισκέπτης να αγοράσει και εισιτήριο για τα δωμάτια του Καθεδρικού και αυτό κάναμε και εμείς. Η θέα του Πορτο από τον Clérigos tower πολύ ωραία όπως θα διαπιστώσετε και από τις φωτογραφίες που έχω ανεβάσει.

Φύγαμε από τον Clérigos tower για να πάμε λίγα μέτρα πιο πέρα που βρίσκεται το βιβλιοπωλείο Lello Bookshop (Rua das Carmelitas 144) που είναι από τα πιο όμορφα βιβλιοπωλεία της Ευρώπης.

Το βιβλιοπωλείο έχει 5 ευρώ εισιτήριο και ο επισκέπτης μπορεί να αφαιρέσει το αντιτιμο του εισιτηρίου αν αγοράσει ένα βιβλίο. Βέβαια τα βιβλία κοστίζουν αρκετά παραπάνω από ότι στα υπόλοιπα βιβλιοπωλεία. Δυστυχώς δεν την χαρήκαμε την επίσκεψη στο βιβλιοπωλείο διοτι μολονότι είναι πολύ όμορφο, είχε πάρα πολύ κόσμο. Συμβουλή μου είναι ότι και να μην μπειτε δε θα χάσετε τίποτα.

Μετά το Lello Bookshop συνεχισαμε τη βόλτα μας στην πόλη με κατευθυνση προς τον Sao Bento μιας και πολύ κοντά βρίσκεται και ο Καθεδρικός Ναός του Πορτο (Porto Cathedral) που κι αυτός όπως και όλες οι εκκλησίες της πόλης έχει εντυπωσιακό εσωτερικό γεμάτο με τα ‘azulejos’.

Ο Se do Porto αρχισε να χτιζεται το 1110μΧ και ολοκληρώθηκε τον 13ο αιώνα και είναι από τα παλαιότερα μνημεία της πόλης. Εκτός απο το εσωτερικό του Καθεδρικού επικσεφθήκαμε και τα Cloisters στα οποία μπήκαμε μιας και είχαμε ήδη πληρώσει εισιτήριο στον Clérigos tower.

Η θέα απο την πλατεία μπροστά στον Καθεδρικό είναι υπέροχη καθώς δίνει μία πανοραμική άποψη της πόλης. Δίπλα στο Καθεδρικό υπάρχουν και άλλα αξιοθέατα της πόλης όπως το το άγαλμα του Pelourinho, ο Medieval Tower και το Αρχαιολογικό μουσείο της πόλης στο οποίο ωστόσο δεν πήγαμε.

Μετά τον Καθεδρικό Ναο περάσαμε το πάνω πάτωμα της Dom Luís I Bridge από το οποίο βγάλαμε πολύ όμορφες φωτογραφίες τόσο την Ribeira όσο και την Gaia και κατόπιν αρχίσαμε να ανεβαίνουμε προς το Mosteiro da Serra do Pillar το οποίο έχει την καλύτερη πανοραμική θέα του Porto.

Μετά την απαραίτητη στάση για φωτογραφίες κατηφορήσαμε προς την Gaia. Μολονότι υπάρχει τελεφερικ που κατεβάζει τον επισκέπτη και στοιχίζει 2,5 ευρω η μονή διαδρομή, διαλέξαμε να κατέβουμε απο τα στενά για να δουμε την περιοχή.

Στις 3.30μμ είχαμε κλείσει tour & tasting στο Sandeman Cellar. Η επίσκεψη στο Sandeman Cellar άξιζε. Κοστιζε 6 ευρώ και περιελάμβανε ένα tour και την δοκιμή 2 ποτηριών κρασιού, ένα White Port Aperitif και ένα 20 years old Tawny Port. Τελειώσαμε λίγο πριν τις 5 και αποφασίσαμε να περπατήσουμε μέχρι τον ωκεανό για να δούμε το ηλιοβασίλεμα, σύμφωνα με το blogtravels.gr.

Ξεκινήσαμε για την την Foz. Περπατήσαμε όλη τη διαδρομή πλάι στον ποταμό Douro μέχρι να βγούμε στο Foz.do Douro. Η διαδρομή αυτη μπορεί να γινει και με το τραμ, εμείς αποφασισαμε να την περατησουμε αν και χρειάζεται περίπου μιαμιση με δυο ώρες.

Προς το τέρμα αυτης της διαδρομής και λίγο πριν τους φάρους που υπάρχουν στις εκβολές του ποταμού είναι ένας δρόμος γεμάτος φοίνικες που ονομάζεται Passeio Alegre και είναι πολύ όμορφος.

Αφού φτάσαμε μέχρι την άκρη της προκυμαίας για να δούμε τον ήλιο να δύει μέσα στον Ατλαντικό ωκεανό, πήραμε το λεωφορείο για την περιοχή Matosinhos που (υποτίθεται ότι) έχει κάποι από τα καλύτερα εστιατόρια της πόλης.

Εμείς συναντήσαμε μία πολύ άδεια και σχετικά άσχημη περιοχή της πόλης, χωρίς ιδιαίτερα μεγάλη ποικιλία εστιατορίων και σίγουρα χωρίς κάτι να τραβάει την προσοχή μας. Ετσι αποφασίσαμε να πάρουμε το μετρό και να κατέβουμε και πάλι στο κέντρο της πόλης και να πάμε για βραδινό σε ένα από τα στενάκια της παλιάς πόλης.

Μετά το φαγητό κάναμε και μία βόλτα από την περιοχή που βρίσκονται τα περισσότερα μπαράκια για να έχουμε και μία ιδίαν άποψη για την νυχτερινή ζωή του Πόρτο.
Ενας άλλος τρόπος για να φτάσετε στη Matosinhos είναι να διασχίσετε την Parque da Cidade μέχρι το Castela do Queijo (Castle of Cheese) και από εκεί όλο το παραλιακό μέτωπο μέχρι την Pérgola da Foz. Είναι μεγαλύτερη η διαδρομή, αλλά θα δείτε μέρος της Boavista.

Η επόμενη μέρα ξεκινησε με πρωινό σε ένα όμορφο καφέ που λέγεται The Traveller. Γι αυτό και για όλα τα υπόλοιπα μαγαζιά που φάγαμε θα μιλήσουμε παρακάτω.

Κατόπιν κάνοντας βόλτα στην πόλη και σε δρόμους και στενά που δεν είχαμε δει τις προηγούμενες δύο μέρες, ξεκινήσαμε για το Palácio de Cristal που είναι πλέον ένα κλειστό γήπεδο, αλλά το αξιοθέατο είναι οι πιο όμορφοι κήποι του Πόρτο με μία καταπληκτική θέα του ποταμού Douro και της Villa Nova de Gaia.

Αξίζουν μία επίσκεψη και είναι δωρεάν. Μέσα στους κήπους του Palácio de Cristal βρίσκεται και το Museu Romantico, ένα σπίτι που έμεινε ο Βασιλιάς της Ιταλίας κατά τη διαρκεια της εξορίας του.

Από εκεί κατεβήκαμε και πάλι προς την Ribeira και συγκεκριμένα κατηφορίσαμε για την baroque εκκλησία του São Francisco. Το εσωστερικό της εκκλησίας είναι θαυμάσιο και σε αρκετά σημεία είναι ντυμένο με φύλλα χρυσού τα οποία έφεραν οι Πορτογάλοι εξερευνητές από την Βραζιλία όταν η Πορτογαλία ήταν στην ακμή της και έστελνε αποστολές στα περατα του κόσμου.

Μετά την εκκλησία του São Francisco περάσαμε να δουμε το κτιριο του Palácio da Bolsa (που εχει χρησιμοποιηθεί και ως χρηματιστήριο) που βρίσκεται λίγο παρακάω σε μία πλατεία στην οποία δεσπόζει το άγαλμα ενός από τους πρωτοπόρους Πορτογάλους εξερευνητές, του Henry the Navigator.

Στο Palácio da Bolsa βρίσκεται το πιο φημισμένο Αραβικό δωμάτιο της χώρας, αλλά δυστυχώς δεν είχαμε αρκετό χρόνο για να το επισκεφθούμε.

Ο λόγος ήταν ότι θέλαμε να κάνουμε μία κορυαζιέρα στον Douro. Καραβάκια ξεκινάνε κάθε μισή ώρα από την Riberia, κοστίζει €12.5 και διαρκεί ακριβώς μία ώρα.

Ξεκινάει από την Ribeira και φτάνει μέχρι το Pinhão και είναι μία βόλτα που πράγματικά αξίζει μιας και ακουσαμε την ιστορία κάθε μίας από τις εξι γέφυρες ου ενωνουν τις δύο πλευρές του Douro και επίσης είδαμε και την πόλη μέσα από το νερό που πάντοτε δίνει μία διαφορετικη οπτική γωνία.

Μετά την κουαζιέρα κατεθυνθήκαμε προς το κέντρο της πόλης για ένα τελευταίο ποτήρι Πόρτο συνοδεία Πορτογαλικών tapas. Ηταν πλέον αργά το απόγευμα και η πτήση μας ήταν στις 9 το βράδυ για το Λονδίνο.

Μέρη που δεν πήγαμε
Το Πόρτο δεν είναι μεγάλη πόλη, αλλά έχει αρκετά μουσεία που θα ήταν αδύνατον να τα επισκεφθούμε σε τρεις μέρες. Η Casa de Música του Πορτο είναι κάτι σαν την Opera House στο Sydney. Το κτίριο σχεδιάστηκε από τον Rem Koolhaas, με αφορμή το οτι το Πορτο ηταν η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης του 2001. Ειναι ανοιχτό στο κοινό και κάθε απόγευμα στις τέσσερις υπάρχει μία οργανωμένη ξενάγηση στο κτίριο και στα δωμάτια του με εισιτήριο 5 ευρώ.

Ενα ακόμα σπουδαίο μουσείο της πόλης είναι το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Serralves που βρίσκεται και αυτό όπως και το Casa da Música στην περιοχή της Boavista. Το Serralves Modern Art Museum εκτός από τις εκθέσεις (περιοδικές και μόνιμες) έχει επίσης και ένα υπέροχο πάρκο με μία art deco villa στο κέντρο του. Την Κυριακή το πρωί η είσοδος είναι δωρεάν.

Επίσης είδαμε το κτίριο που στεγάζεται το Centro Português de Fotografia, το οποίο βρίσκεται λίγες εκατοντάδες μέτρα παρακάτω από τον Clérigos tower αλλά στο μουσείο δεν μπήκαμε μέσα.

Ενα ακόμα μουσείο που δεν πήγαμε είναι Soares dos Reis που στεγάζεται στο Carrancas Palace και είναι το παλαιότερο μουσείο του Πορτο και περιέχει συλλογές Πορτογαλικής τεχνης του 19ου και 20ου αιώνα.

Τέλος ενα ακόμα από τα μουσεία που δεν επισκεφθήκαμε και επομένως δε μπορώ να έχω άποψη ειναι το Museum of Sacred Art and Archaeology of The Higher Seminary of Oporto το οποίο στεγάζεται μέσα στην Church of St. Lawrence. Το μουσείο περιέχει κυρίως αγάλματα και πίνακες θρησκευτικού περιεχομένου και στοιχίζει 2 ευρώ.

Ενα ακόμα αξιοθέατο του Πόρτο είναι το Castelo de Sao Joao da Foz το οποίο το είδαμε μόνο εξωτερικά όταν φτάσαμε στις εκβολές του Douro.

Εστιατόρια – κουζίνα
Οι κάτοικοι της πόλης ονομάζονται και Tripeiros («tripe eaters», ελληνιστί αυτοί που τρώνε εντόσθια) επειδή κατά τη διάρκεια του 15ου αιώνα, όσα χρήματα έβγαζαν τα έδιναν για να χρηματοδοτηθούν οι εξερευνητικές αποστολές. Ετσι κατέληγαν να τρώνε τα εντόσθια των ζώων. Ακόμα και σήμερα τα εντόσθια είναι η σπεσιαλιτέ της κουζίνας της πόλης, το λεγόμενο “Tripas à moda do Porto”.

Το Πόρτο είναι φημισμένο για τα εστιατόρια του. Οι οδηγοί λένε ότι τα καλύτερα εστιατόρια βίσκονται στην περιοχή Matosinhos στην πλευρά που παραλίας κοντά στο λιμάνι που λέγεται “Porto de Leixões”. Ωστόσο εμείς δε τα βρήκαμε εκεί, αλλά στο κέντρο της πόλης.

Η τοπική κουζίνα περιλαμβάνει ψάρια, αλλά και το σήμα κατατεθεν του Πόρτο που είναι το “Tripas à moda do Porto”. Επίσης χαρακτηριστικό έδεσμα της περιοχής είναι και η “Francesinha”, η οποία είναι ένα σάντουις που περιέχει πολλά διαφορετικά είδη κρέατος και από έξω έχει μία στρώση τυριού και είναι καλυμμένο σε σάλτσα μπύρας και ντομάτας.

Η πρώτη μας γνωριμία με την κοιυζίνα της πόλης πραγματοποιήθηκε στην Mercado do Bolhão. Είχαμε δύο επιλογές, η πρώτη ήταν να φάμε φρέσκο ψάρι σε κάποιο από τα δυο-τρία μαγαζάκια που σέρβιραν φαγητό και που για να είμαι ειλικρινής και έμοιαζε και μύριζε υπέροχα, και η δεύτερη ήταν να κάτσουμε απλά για ένα ποτήρι πόρτο συνοδεία τοπικών τυριών και αλλαντικών, όπως και κάναμε. Θα συνιστούσα να κάνετε μία στάση στην Mercado do Bolhão και να δοκιμάσετε τις τοπικές λιχουδιές.

Το απόγευμα της ίδιας μέρας καθίσαμε για καφέ στο Jeronymo στην Rua das Flores και κατόπιν πήγαμε στο Cana Verde (Rua dos Caldeireiros 121) στο οποίο φάγαμε το καλύτερο φαγητό του τριημέρου, σε μία καταπληκτική ατμόσφαιρα, ένα μαγαζί τυπικό πορτογαλικό χωρίς καθόλου τουρίστες. Το μενου είχε λίγα πράγματα, κανένας δε μιλούσε αγγλικά, αλλά ότι δοκιμάσαμε ήταν πραγματικά πεντανόστιμο. Μην ξεχάσετε φυσικά να πάρετε τα εντόσθια.

Την επόμενη μέρα πήραμε κάτι σαντουιτσάκια με τηγανητό βακαλάο από έναν από τους δεκάδες φούρνους στο κέντρο της πόλης. Αμέσως όμως μετά την έξοδο μας από τον Clérigos tower πήγαμε δέκα μέτρα παραπάνω, στο διάσημο Casa Portuguesa do Pastel de Bacalhau για να πάρουμε ένα… Pastel de Bacalhau. Είναι ακριβό για Pastel de Bacalhau (3.5ευρω για ένα), αλλά είναι γευστικότατο και είναι από τα πιο ονομαστά φαγητά του Πορτο.

Το μαγαζί αποκλείτεαι να το χάσετε μιας και εκτός του ότι είναι δίπλα στον Clérigos tower, θα έχει και περίπου 50 άτομα ουρά.

Το βράδυ φάγαμε στο Yours Guesthouse, πάλι στην Rua dos Caldeireiros το οποίο ήταν και αυτό εξαιρετικό αν και αρκετά ακριβότερο από το Cana Verde. Ειχε όμως καλό μενού, φρέσκο ψάρι, πολύ καλή παρουσιάση πιάτων και εξαιρετικό κρασί.

Την επόμενη μέρα φάγαμε πρωινό στο The Traveller που βρίσκεται 100 μέτρα πάνω από το Café Majestic. Ηταν ένα πολύ καλό μαγαζάκι που σέρβιρε διαφορετικά ήδη πρωινού και φρέσκο χυμό φρούτων.

Στα μείον είναι το αργό σέρβις, αλλά αυτό οφείλεται ότι τα πάντα ετοιμάζονται εκείνη την ώρα, δεν έχει «βιτρίνα» με έτοιμα σάντουιτς. Το τελευταίο μας γεύμα, το απόγευμα της Κυριακής το φάγαμε στο Mercearia Contemporânea το οποίο είναι ένα delicatessen που σερβίρει και φαγητό, το οποίο ήταν πάρα πολύ καλό και το συνιστώ αν ψάχετε κάτι για ελαφρύ γεύμα. Επίσης από εκεί πήραμε και μερικές κονσέρβες πατέ ψαριου και διάφορα ακόμα μικροπράγματα.

Η νυχτερινή ζωή της πόλης βρίσκεται στο κέντρο της πόλης γύρω από την “Galerias de Paris” κοντά στην Avenida dos Aliados. Ολοι οι δρόμοι γύρω από τον Clérigos tower και συγκεκριμένα οι δρόμοι γύρω από την Galeria de Paris αλλά και την Rua Miguel Bombarda είναι γεματοι μέρα και νύχτα και είναι η πιο όμορφη περιοχή του κέντρου της πόλης.

Ωστόσο όμορφα μπαράκια υπάρχουν και στη Cais de Gaia που είναι η περιοχή μπροστα στον ποταμό Douro και φυσικά στην Ribeira που είνια η απέναντι πλευρά του ποταμού.

Tips
Οπως ανέφερα και παραπάνω η πόλη είναι ιδιαίτερα ανηφορική. Εμείς σε γενικές γραμμές την περπατήσαμε, αλλά υπάρχει και η δυνατότητα είτε του μετρό είτε του funicular dos Guindais.

Το τελευταίο ενώνει την Ribeira με την Batalha square στο κέντρο της πόλης και προσφέρει πολύ ωραία θέα του ποταμού Duoro. Επίσης υπάρχει και το Ascensor da Ribeira που ξεκινάει από την Largo da Lada κοντά στην Ponte D Luís και επίσης προσφέρει ωραία θέα.

Αν έχετε σκοπό να χρησιμοποιήσετε τα ΜΜΜ είναι απααίτητο να προμηθευτείτε μία Andante card την οποία χρησιμοποιείτε για να προπληρώσετε τα ταξίδια σας.

Διάβασα ότι υπάρχουν δύο ομάδες (οι Porto Walkers και οι Pancho Tours που προσφέρουν δωρεάν walking tours στην πόλη.

Και τα δυο γκρουπ ξεκινάνε από την Praça da Liberdade δίπλα από το άγαλμα του Pedro IV. Το πρώτο tour είναι στις 10.45 και στις 15.30 και της δεύτερης ομάδας στις 11.30 και στις 16.30. Εμείς δεν πήγαμε σε κανένα γιατί το tour το κάναμε οι δυο μας, αλλά το έγραψα ως πληροφορία μιας και μπορεί να σας ενδιαφέρει.

Υπάρχουν πολλά κελάρια κρασιού στην Villa Nova di Gaia. Μπορεί εμείς να επισκεφθήκαμε αυτά τα τρία (Kopke, Churchill and Sandeman), αλλά είχαμε κάνει έρευνα και για πολλά ακόμα. Παρακάτω γράφω κάποια που μας είχαν τραβήξει την προσοχή.

Ενα από αυτά ήταν οι Caves Ferreira που το κόστος για tour & tasting ήταν 9 euro και αυτό που μας τράβηξε την προσοχή ήταν οι φωτοραφίες που βρήκαμε από τον χώρο στον οποίο γίνεται η δοκιμή του Πόρτο.

Οι Caves Croft βρίσκονται αρκετά ψηλά, αλλά η δοκιμή κρασιού είναι δωρεάν και οι κριτικές που διαβάσαμε ήταν πολύ καλές. Οι Caves Offley επίσης είχαν εξαιρετικές κριτικές και κόστιζαν 4 euro.

Οι Caves Burmester που βρίσκονται ακριβώς πίσω από την D. Luis I κοστιζαν 6euros για ένα tour των 30 λεπτών και τη δοκιμή 2 κρασιών. Επίσης οι Caves Graham’s που στοιχίζουν 10ευρω, αλλά και αυτές του Taylor’s που ωστόσο τις απορρίψαμε διότι τα κρασιά τους τα βρίσκουμε στα περισσότερα μεγάλα σούπερ μάρκετ του Λονδίνου και τα είχαμε δοκιμάσει.

Το Πόρτο είναι πολύ όμορφη πόλη και νομίζω πως 4 μέρες θα ήταν αρκετές για να επισκεφθούμε και κάποια από τα μουσεία του. Ακόμα όμως και σε τρεις μέρες ο επισκέπτης παίρνει μία πολύ καλή γεύση της πόλης.

Σε όποιους αρέσουν αυτές οι εκδρομές θα την πρότεινα ως προορισμό. Βέβαια, από την Ελλάδα ίσως θα ήταν προτιμότερη μία 8ημερη εκδρομή που οι 4 μέρες θα ήταν στο Πόρτο και οι άλλες 4 Λισσαβώνα.