Είχε πει ο Γιώργος Βασιλείου της Κύπρου: H Ελλάδα ατύχησε με τους ηγέτες της- κομματικοί, παρά εθνικοί, όποτε και ρουσφέτια

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι το Σκοπιανό, βρισκόταν σε εκκρεμότητα και στασιμότητα τα τελευταία χρόνια. Σαφώς θα πρόκειται για μια ιστορική στιγμή η δρομολόγηση μιας λύσης που πλέον διαφαίνεται στον ορίζοντα μετά και τις τελευταίες συνομιλίες σε επίπεδο πρωθυπουργών Αλέξη Τσίπρα και Ζόραν Ζάεφ, η οποία και θα αξιολογηθεί από τους ιστορικούς του μέλλοντος.

Γράφει ο Φώτης Νάκος στο skai.gr

Όμως για άλλη μια φορά η χώρα μας ανεξαρτήτως συμφωνίας ή μη, βγαίνει πληγωμένη και κατακερματισμένη από αυτές τις εξελίξεις σε διπλωματικό και πολιτικό επίπεδο.

Σε επίπεδο εθνικής πολιτικής και διπλωματίας ζητούμενο σε μια χώρα είναι οι ευρύτερες συναινέσεις. Εδώ θα πρέπει οι πολιτικοί των κομμάτων να καθίσουν σε ένα τραπέζι και με γνώμονα την ιδεολογία και αφήνοντας στην άκρη πολιτικό κόστος και επικοινωνιακά τρικ, να μιλήσουν με ειλικρίνεια για το αν μπορούν να υπάρξουν συγκλίσεις ή όχι.

Θα ήταν παράδοξο, να απαιτήσει κάποιος από εκπροσώπους δύο αντίθετων ιδεολογικών χώρων, ξαφνικά να χαράξουν κοινή πολιτική γραμμή (αν και το είδαμε αυτό σε μνημονιακές κυβερνήσεις με ευκολία για τη συγκρότηση πλειοψηφίας), αλλά σε εθνικά ζητήματα τα περιθώρια θα πρέπει να είναι ευκρινώς μεγαλύτερα για συναίνεση.

Άλλωστε σε διεθνές επίπεδο είδαμε παραδείγματα που δυστυχώς για μικροκομματικές σκοπιμότητες στην Ελλάδα δεν είδαμε ποτέ στις πρόσφατες περιπέτειες μας, με την Τρόικα. 

Στην Πορτογαλία η κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών, με τη συμμετοχή των Συντηρητικών και την ανοχή των Σοσιαλιστών, υπέγραψε το Mνημόνιο με το ΔΝΤ και εξήλθε από το πρόγραμμα. Αυτή η συμφωνία κυρίων, όμως δεν σήμαινε και υιοθέτηση πολιτικών συγκάλυψης , καθώς ας μην ξεχνάμε ότι ο πρώην πρωθυπουργός των σοσιαλιστών Ζοσέ Σόκρατες οδηγήθηκε στη φυλακή λόγω ενός μεγάλου οικονομικού σκανδάλου. 

Αντίστοιχες πρακτικές με την Πορτογαλία, ακολουθήθηκαν και στην Κύπρο και την Ιρλανδία που εξήλθαν από τα μνημονιακά προγράμματα νωρίτερα από τον προβλεπόμενο χρόνο.

Στην Ελλάδα επιλέξαμε τον αντίθετο δρόμο της πόλωσης και της αναδίπλωσης για ψηφοθηρικούς λόγους. Μέχρι και το 2015 όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανήλθε στην εξουσία, η αξιωματική αντιπολίτευση ήταν αντιμνημονιακή και υποστήριζε ότι αν εκλεγεί θα επαναδιαπραγματευθεί τα πάντα με καλύτερους όρους. Όμως εκ των υστέρων και ως κυβέρνηση έβαζε την υπογραφή της σε δυσμενέστερα μέτρα λιτότητας και παρατάσεις μνημονίων.

Έτσι και στην εθνική διπλωματία, παρά τις ρήσεις περί εθνικής ομάδας διαπραγμάτευσης το 2012 από τον τότε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και μετέπειτα ΥΠΕΞ Ευάγγελο Βενιζέλο αλλά και τον Ευάγγελο Μεϊμαράκη το 2018 κατά την ομιλία του στο Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδος, ακολουθήθηκε η πολιτική του one man show.

O Αλέξης Τσίπρας και ο πολιτικός του υφιστάμενος Νίκος Κοτζιάς, αποφάσισαν να κλείσουν πρώτα τη συμφωνία και εκ των υστέρων να ενημερώσουν το κοινοβούλιο, αντί να τεθεί εξαρχής στην αντιπολίτευση το ζήτημα της συναίνεσης με συνεχή επικοινωνία και συμβούλια πολιτικών αρχηγών, ώστε ο καθείς να αναλάβει τις ευθύνες του, για τον αν θα συμμετάσχει ή όχι σε αυτήν την διαδικασία. Έτσι η ενημέρωση στην Ελλάδα, έγινε από τις διαρροές των σκοπιανών ΜΜΕ που δεν φημίζονται για την αξιοπιστία τους και από αποσπασματικές συνεντεύξεις του κ. Κοτζιά, που εμφάνισε κάποιες πτυχές της διαφαινόμενες συμφωνίες.

Τώρα όλα δείχνουν ότι αυτή η συμφωνία και σε ύστερο χρόνο(προς τα τέλη του έτους) θα έρθει για κύρωση στην ελληνική Βουλή και αν ψηφιστεί αυτό θα γίνει με τη σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ, κάποιων βουλευτών των ΑΝΕΛ, του Ποταμιού και ίσως της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Στο αντίθετο σενάριο ο ΣΥΡΙΖΑ θα μείνει μόνος του, καθώς οι οποίες ανταρσίες στους ΑΝΕΛ δεν φθάνουν για την πλειοψηφία και θα τιμωρηθεί για την επικοινωνιακή πολιτική απομόνωσης που επέλεξε στο συγκεκριμένο θέμα, αλλά και πλήρως εκτεθειμένος αν τελικά οι γειτονές υλοποιήσουν τα συμφωνηθέντα.

Βέβαια προϋπόθεση για να έρθει αυτή η συμφωνία στο ελληνικό κοινοβούλιο είναι να έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία στα Σκόπια με επικύρωση της και σε δημοψήφισμα κάτι που δεν φαντάζει και αρκετά εύκολο.

Κλείνοντας θα αναφερθώ σε μια συνέντευξη του πρώην προέδρου της Κύπρου Γεώργιου Βασιλείου στην Καθημερινή το 2017. Στην ερώτηση του συναδέλφου Αθανάσιου Έλις πώς αποτιμά τους Έλληνες ηγέτες, απάντησε: 

«Η Ελλάδα ατύχησε με τους ηγέτες της. Ήταν περισσότερο κομματικοί, παρά εθνικοί. Όταν είσαι κομματικός κάνεις αυτό που θέλουν οι άνθρωποί σου. Είναι εδώ που μπαίνει και το ρουσφέτι. Ο τρόπος με τον οποίο λειτούργησα εγώ, που δεν ήμουν σε κόμμα, ήταν να αναρωτιέμαι σε κάθε μου κίνηση αν αυτό που θα γινόταν συνέφερε τη χώρα. Σε μερικές περιπτώσεις μου έλεγαν ότι αυτό θα προκαλέσει αντιδράσεις. Αλλά εγώ έκανα αυτό που θεωρούσα σωστό για τη χώρα, ακόμη και αν γινόμουν δυσάρεστος.»