Συγκλονιστική ιστορία: Η εγγονή του δολοφόνου της λίστας του Σίντλερ διηγείται: Ο παππούς μου θα μπορούσε να με είχε σκοτώσει!

Περισσότερες από έξι δεκαετίες μετά, μια γερμανο-νιγηριανή διαπίστωσε συγκλονισμένη ότι ο δολοφόνος της λίστας του Σίντλερ ήταν ο παππούς της και πως αν την γνώριζε θα μπορούσε να την είχε σκοτώσει.

Στα απομνημονεύματα της που δημοσιεύθηκαν αυτό το μήνα με τον τίτλο: «Άμον: Ο παππούς μου θα με είχε σκοτώσει«, η Τζένιφερ Τίτζ αφηγείται τα σκοτεινά μυστικά της οικογένειάς της και την εξαιρετική ιστορία του πως η ζωή της μπλέχτηκε σε ένα από τα χειρότερα κεφάλαια της ιστορίας, αναφέρει το thelocal.com

Η Τιτζ είναι το παιδί ενός Νιγηριανού φοιτητή και της Γερμανίδας κόρης του Άμον Γκετ, του διοικητή του στρατοπέδου συγκέντρωσης Πλάζοβ, έξω από την Κρακοβία της Πολωνίας που εμφανίστηκε στην ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ, «Η Λίστα του Σίντλερ».

Η 43χρονη Τιτζ έμαθε κατά τύχη πριν από πέντε χρόνια πως ο παππούς της ήταν ο σαδιστής γνωστός ως ο «χασάπης της Πλάζοβ», που απαγχονίστηκε το 1946 για το βασανισμό και τη δολοφονία χιλιάδων θυμάτων.

Οι γονείς της Τιτζ είχαν ένα σύντομο δεσμό και έδωσαν την κόρη τους για υιοθεσία λίγες μόλις εβδομάδες μετά τη γέννησή της. Είχε δοθεί σε ανάδοχη οικογένεια και τελικά υιοθετήθηκε από ένα ευκατάστατο ζευγάρι σε προάστιο του Μονάχου, όταν ήταν επτά ετών, βλέποντας τη βιολογική της μητέρα μόνο σποραδικά.

Μετά από αρκετά χρόνια, κοιτάζοντας στις στοίβες των βιβλίων στην τοπική βιβλιοθήκη του Αμβούργου, σκόνταψε πάνω σε έναν τίτλο που κατέγραφε την προσωπική της ιστορία: «Ich muss doch meinen Vater lieben, oder;" (Πρέπει να αγαπώ τον πατέρα μου, σωστά;)

Η ηλικιωμένη γυναίκα που εικονιζόταν στο βιβλίο φαινόταν αμυδρά οικεία και μια γρήγορη ματιά στις βιβλιογραφικές λεπτομέρειες αποκάλυψε μια τέλεια αντιστοιχία με εκείνες της μητέρας της.

«Ήταν σαν να έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου» δήλωσε η Τιτζ στο AFP.

«Έπρεπε να καθίσω σε ένα παγκάκι. Τηλεφώνησα στον άνδρα μου και του είπα ότι δεν μπορούσα να οδηγήσω και πως έπρεπε να έρθει να με πάρει. Επέστρεψα στο σπίτι και διάβασα όλο το βιβλίο».

Σε μια από τις πιο οδυνηρές σκηνές της ταινίας του Σπίλμπεργκ, ο Γκετ που τον ενσαρκώνει ο Ραλφ Φίενς, αρχίζει να πυροβολεί εβραίους αιχμαλώτους από το μπαλκόνι της οικείας του μέσα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης προτού αφήσει ελεύθερα τα σκυλιά να τους ξεσκίσουν.

Η Τιτζ είπε ότι είχε δει τη «Λίστα του Σίντλερ» όταν ήταν φοιτήτρια στο Ισραήλ, αλλά ήταν αβέβαιο πως επρόκειτο για την απεικόνιση της πραγματικής ζωής του Γκετ.

«Εκείνη τη στιγμή δεν διέκρινα κάποιο συσχετισμό με τη δική μου ζωή. Ακόμη κι αν το όνομα γέννησής μου είναι Γκετ, όταν το άκουσα στην ταινία, δεν πέρασε καν από το μυαλό μου ότι θα μπορούσε να υπάρχει κάποια σύνδεση».

Ακόμη κι όταν την εγκατέλειψαν οι γονείς της, η Τιτζ είχε καλές αναμνήσεις από τις περιστασιακές επισκέψεις και τις κάρτες που έστελνε η γιαγιά της Ρουθ στα γενέθλιά της.

«Ως εγκαταλειμμένο παιδί, ήταν ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο στη ζωή μου» δήλωσε.

Η Τιτζ συγκλονίστηκε όταν έμαθε αργότερα πως αυτή η ευγενική γυναίκα είχε ζήσει για ένα διάστημα ως ερωμένη του Γκετ στο ίδιο κτίριο του στρατοπέδου συγκέντρωσης που είχε δολοφονήσει τόσους ανθρώπους.

Είχαν γνωριστεί όταν εκείνη δούλευε ως γραμματέας του Σίντλερ στην Κρακοβία. Η κόρη τους η Μόνικα γεννήθηκε το 1945.

Η Ρουθ πήρε το επώνυμο Γκετ λίγο μετά την εκτέλεσή του, αρνούμενος τα εγκλήματα που είχε διαπράξει, και είχε μια φωτογραφία του πάνω από το κρεβάτι της, μέχρι που αυτοκτόνησε το 1983.

Ο τίτλος του βιβλίου της Τιτζ, αναφέρεται στη διαπίστωση ότι ο ίδιος ο παππούς της θα μπορούσε να τη θεωρήσει υπάνθρωπο και να την σκότωνε, όπως όλους εκείνους τους Εβραίους που δολοφόνησε.

Η Τιτζ επισκέφθηκε το μουσείο Σίντλερ στην Κρακοβία, τη βίλα του Γκετ στο Πλάζοβ και κατέθεσε λουλούδια για τα θύματα στο μνημείο εντός του στρατοπέδου.