Αυτό που στοιχειώνει την υπόθεση Τσαλικίδη - Μια άποψη μετά την απρόσμενη εξέλιξη

Το πόρισμα του εισαγγελέα Εφετών Γρηγόρη Πεπόνη για την υπόθεση Τσαλικίδη, πρώην στελέχους της Vodafone, ανήκει στην κατηγορία εκείνων που θα μείνουν στην Ιστορία της Δικαιοσύνης, υπεύθυνο καθώς είναι για μια μεγάλη ανατροπή. Ο 39χρονος Τσαλικίδης δεν αυτοκτόνησε, δολοφονήθηκε, και ο έμπειρος εισαγγελικός λειτουργός, προτρέπει ουσιαστικά για έρευνα και εντοπισμό των δραστών σε μια υπόθεση που θεωρείται συγκοινωνούν δοχείο με το σκάνδαλο των υποκλοπών. «Ποινική δίωξη για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως, κατ’ αγνώστων» και ίδωμεν…

Γράφει η Ελευθερία Κόλλια στο Protagon.gr 

Μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που δικαίωνε την οικογένεια Τσαλικίδη, καταλoγίζοντας παραλείψεις στην έρευνα των ελληνικών αρχών, η Δικαιοσύνη έχει – καθώς φαίνεται – μια τελευταία ευκαιρία για εξέταση σε βάθος, που θα συζητείται ως ορόσημο από όσους θέλουν να θυμούνται.

Η ανάσυρση της δικογραφίας από το αρχείο παίρνει αναμφίβολα διαστάσεις νίκης για τρεις πονεμένους ανθρώπους, τον πατέρα του Κώστα Τσαλικίδη, Γιώργο, τη μητέρα του, Γεωργία, και τον αδελφό του, Παναγιώτη, που από την πρώτη στιγμή φωνάζουν ότι ο απαγχονισμός του παιδιού και αδελφού τους στο διαμέρισμά του στον Κολωνό τον Μάρτιο του 2005 δεν ήταν αυτοχειρία αληθινή, αλλά σκηνοθετημένη. Συγκεκαλυμμένο έγκλημα.

Οι άνθρωποι αυτοί είχαν το κουράγιο να μην επαναπαυθούν μέσα στο βαρύ και αιφνίδιο πένθος τους στην εκδοχή της αυτοκτονίας, ζητώντας επίμονα —17 (!) φορές— την εκταφή της σορού του «Κώστα» τους. Το επέτυχαν επτά χρόνια αργότερα το 2012, αλλά κι αυτό δεν στάθηκε αρκετό. Είναι κάτι παραπάνω από προφανές, ότι 13 ολόκληρα χρόνια δεν κοιμούνται τα βράδια, πεπεισμένοι όχι μόνο ότι έχουν να αναμετρηθούν με ένα ψέμα αλλά και ότι τους βαραίνει η υποχρέωση να αναζητήσουν την αλήθεια. Καλά κρυμμένη, βαθιά χωμένη στο Νεκροταφείο Περιστερίου, εκεί όπου διατηρεί τάφο η οικογένεια. Ίσως και όχι μόνον εκεί.

Ο Τσαλικίδης είχε βρεθεί κρεμασμένος στο μπάνιο του σπιτιού του, με σκοινί εννέα χιλιοστών δεμένο με ναυτικό κόμπο γύρω από τον λαιμό του, παραμονές της αποκάλυψης του σκανδάλου των υποκλοπών.

Τον βρήκε η ίδια του η μάνα, που επισκέφθηκε το διαμέρισμα του (σε γειτονικό οίκημα με το δικό της), ανήσυχη καθώς δεν απαντούσε στις κλήσεις της. Περίπου μια ώρα αργότερα, θα έφθανε στο σπίτι ο αδελφός του, ο οποίος είχε την ψυχραιμία να κόψει το σχοινί, να τον ξαπλώσει και να τον φωτογραφίσει. Προφανώς το σοκ ήταν μεγάλο, αλλά και η εικόνα της αυτοκτονίας δεν φάνταζε διόλου πειστική.

Η υπόθεση είναι περισσότερο περίπλοκη, από όσο φαντάζει στους απανταχού συνωμοσιολόγους. Στις ιατροδικαστικές εκθέσεις για τον Τσαλικίδη έχουν βάλει την υπογραφή τους πασίγνωστοι ιατροδικαστές, από την πλευρά του Δημοσίου, παίζοντας το κεφάλι τους κορώνα-γράμματα, συναινώντας στην εκδοχή της αυτοκτονίας. Μόνο κατά την εκταφή του 2012 ήταν παρόντες πέντε επιστήμονες, οι δυο από την πλευρά της οικογένειας, ο Στίβεν Καρς, καθηγητής Ιατροδικαστικής στο Βασιλικό Κολέγιο του Λονδίνου, και ο Θεόδωρος Βουγιουκλάκης, καθηγητής Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Στον Τύπο είχε διαρρεύσει λίγο αργότερα μια πληροφορία και κρινόταν ως κομβική, καθώς μιλούσε για «λύση», σπάσιμο δηλαδή, του υοειδούς οστού, του μικρού εκείνου οστού μεταξύ πιγουνιού και θυρεοειδούς αδένα σε σχήμα «υ». Άφηνε περιθώρια για εικασίες περί εγκληματικής ενέργειας, στραγγαλισμού. Με την ψυχιατρική έκθεση να δίνει τον δικό της παράλληλο τόνο, περί απουσίας αυτοκτονικού κινήτρου.

Η νίκη της οικογένειας Τσαλικίδη είναι σαφώς ιδιότυπη. Δεν φέρνει πίσω τον νεκρό της. Θέτει όμως ξανά —τρίτη φορά— σε τροχιά μια διαδικασία που μπορεί να φωτίσει την υπόθεση με άλλον προβολέα. Η αποζημίωση των 54.000 ευρώ που της επιδίκασε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο είναι αστεία μπροστά στο άγος της απώλειας, μοιάζει όμως να είναι η αρχή του τέλους που θα μπορούσε να φέρει γαλήνη στην ψυχή της. Είναι προφανές: υπάρχουν οικογένειες που δεν ησυχάζουν. Ησύχασε ποτέ η χήρα του Γρηγόρη Στακτόπουλου, καταδικασθέντος για τη δολοφονία του αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ; ζήτησε αναψηλάφηση της δίκης μισό, και βάλε, αιώνα μετά… Φαίνεται ότι αυτοί που κλείνουν τα μάτια των δικών τους, υπό θολές και αμφιλεγόμενες συνθήκες, φέρουν παντοτινά την ευθύνη της αλήθειας.
Με την εκπλήρωσή της, και μόνον τότε, η νίκη τους λογίζεται ολοκληρωτική.