Τέσσερα μεζεδοπωλεία με-νέα-άποψη και φαγητό του ... σκασμού ! Τα «υπογράφει» η Ελένη Ψυχούλη

Το ελληνικό ταμπεραμέντο ποτέ δεν αποδέχτηκε την ευρωπαϊκή διαδοχή των τριών πιάτων κι όταν αναγκαστεί να την υποστεί στα ήθη του εξωτερικού, θα πάρει κι ένα πιάτο «για τη μέση», να χορτάσουν κυρίως τα μάτια, αφθονία. Η Ελλάδα μπορεί να είναι φτωχομάνα αλλά δεν είναι μίζερη, γράφει στη lifo.gr η Ελένη Ψιχούλη.  



Πάρτι δεν κάνεις με ένα φιλετάκι και δυό πατάτες, όπως ο άγγλος. Η μεσόγεια χαρά συγκεντρώνει όλα τα πιρούνια στο ίδιο πιατάκι, θέλει χρώματα, την πληθωρικότητα που νικά τις σκοτούρες της ζωής, όσο κρατά ακόμη ένα καραφάκι, ακόμη ένα πιάτο τηγανητές μαρίδες. Ο μεζές για να υπάρξει, δεν ζητάει πολλά: ένα αγγούρι, μια ντομάτα, μια ελιά και μια σαρδέλα, του αρκούν. Βολεύεται με ένα όστρακο, λίγο σαλαμάκι, ένα μεζέ από την κατσαρόλα της ημέρας. Ή τουλάχιστον, κάπως έτσι ξεκίνησαν τα πράγματα, τότε που ο μεζές ήταν προνόμιο του αντρικού καφενείου, ένα ούζο για την όρεξη και-κυρίως-την αποφόρτιση της μέρας, πριν το μεσημεριανό ή το βραδινό τραπέζι. Συνήθεια που έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες από τις χαμένες πατρίδες.   Ο ελλαδίτης τον υιοθέτησε με ενθουσιασμό, το μεζεδοπωλείο στο πέρασμα του χρόνου μεταμορφώνεται σε κανονικό εστιατόριο, χωράει τη γη και τη θάλασσα, το ψητό και το μαγειρεμένο και το ωμό, σε χορταίνει με μερίδες κανονικού φαγητού και η μεγαλύτερη γουρουνιά προλογίζεται πάντα με ένα «πάμε να τσιμπήσουμε κάτι!». Τώρα πια, φροντίζει την ποικιλία του αλκοόλ, φιλοξενεί τα ούζα και τα τσίπουρα της μικρής, ποιοτικής παραγωγής, το ίδιο και τα προϊόντα της. Ο μεζές προσαρμόζεται σε μια νέα εποχή, που ρωτά, πρωτίστως για την ποιότητα.      
 
Το μαύρο πρόβατο



Που πιο κοσμικό, δεν έχεις! Από δω ο κύριος Νταλάρας από κει η κυρία Φρόσω Ράλλη και μια ουρά να εκλιπαρεί για τραπεζάκι στο πεζοδρόμιο. Πολλοί το λατρεύουν, πολλοί λατρεύουν να το μισούν, γιατί έχει μικρές μερίδες, γιατί μαζεύει πολλούς επώνυμους, γιατί τους βγαίνει ακριβό, γιατί τελικά, έτσι συμβαίνει με κάθε μαγαζί που βιώνει «τα πάνω» του.       
Πάντως το προβατάκι κατάφερε να ξανακάνει μόδα το Κάτω Παγκράτι, που είχε ξεπέσει από την εποχή που απεβίωσε ο βασιλιάς του Μάνος Χατζιδάκις. Αν το αγαπήσεις, θα είναι για το ντιζάιν της Λιάν Βερμέερ, για την ρακή από τις Αρχάνες, για το καραμανλίδικο λουκάνικο της Δράμας, για το μαρινάτο γάβρο και το ζυμωτό ψωμάκι του. Έχει και χιουκιάρ και κεφτεδάκια, γαρίδες με μαραθόριζα και ούζο, σουφλέ και γλυκά κουταλιού με γιαουρτάκι και άλλα μαγειρευτά αν θες να το «γυρίσεις» περισσότερο σε «βγήκα για κανονικό φαγητό». Αρριανού 33, Παγκράτι, 2107223469     

Tsipoutapas



Το Τσιπουτάπας, με το γελαστερό ντεκόρ-έμβλημα του Ψάριστον, κρύβει τα φώτα του μέσα σε πολύχρωμα κλουβιά, φωτογραφίζει τη νεαρά Μπέλου και τον Τσιτσάνη και τους καδράρει σε χρυσή κορνίζα, ντύνει με ταπισερί-κουρελού τις καρέκλες του και σερβίρει αποκλειστικά και μόνο μεζεδάκια, σε μικρά πιατάκια, αυτά που θα συνοδεύσουν ιδανικότερα τη μεγάλη ποικιλία από τσίπουρα, σούμες, κρασιά και αποστάγματα που κλείνουν όλο τον ελληνικό χάρτη.     
Θαλασσινές και στεριανές μπουκίτσες με τις πιο επιτυχημένες στιγμές της μικρής τοπικής παραγωγής, όπως λέμε βολάκι Άνδρου, οψιμοτύρι Αράχωβας, παστά ορτύκια, πετρωτή Άνδρου, καπνιστό βουβάλι της Κερκίνης. Ενίοτε, ο μεζές διεκδικεί το δικό του μερίδιο στη δημιουργικότητα, γίνεται τορτίγια μπακαλιάρου με πιπεριά Φλωρίνης, γίνεται τραγανοτηγανισμένο μύδι πάνω σε σκορδάτο ψωμάκι, καπνιστή γλώσσα πάνω σε μαύρο ψωμί με κρέμα τυριού, παστουρμαδοπιτάκι με λαδοτύρι, τυλίγεται σε τορτίγια με απάκι και φορμαέλα και γλυκόξινη σος. Ωραιότατος χαλβάς και μωσαϊκό για να σβήσει το αλκοόλ στον επίλογο. Λεωφ. Τατοϊου 17, Μεταμόρφωση, 210 2828848   
 
Όξω Νου



Σε ελεύθερη μετάφραση από τα κρητικά σημαίνει “ χαλάρωσε!”, μια ευχή που απευθύνεται κυρίως στο τσούγκρισμα μιας γνήσιας ρακής, σαν κι αυτή που θα βρεις χύμα, εδώ που παλιά ήταν το Barbara’s Food Company. Ψηλοτάβανο και με ξώχαρες τζαμαρίες, στην πιο «πάρτυ» γωνιά της γειτονιάς, συνδυάζει πανέμορφα το καινούριο των απλών τραπεζιών με μια παλιά τραπεζαρία κι ένα αμπαζούρ της γιαγιάς, φτιάχνει φωτιστικά για το μπαρ από παλιά πατζούρια, στήνει το σκηνικό ενός βελούδινου παλιού καναπέ στο πατάρι. Ρεμπέτικα και Ξυλούρης, το προτιμά η 30something κλάση της φοιτητογειτονιάς.     
Κρητική διάθεση του μενού, με άπαντα τα χιτάκια του νησιού, από τους μπουμπουριστούς χοχλιούς μέχρι το γαμοπίλαφο και τα σούζουμα ή αλλιώς χειροποίητα ζυμαρικά με μυζήθρα αλλά και all time classic μαγειρευτά της ημέρας, όπως γεμιστά και κοτόπουλο στο φούρνο με πατάτες. Τα μαλεβιζιώτικα αβγοκαλάμαρα συνδυάζουν τον κιμά-που του περισεύει λίγο η κανέλα-σε έναν πρωτότυπο καγιανά με ζουμερά ψημμένο αβγό και φλύδες γραβιέρας, τα ντολμαδάκια νοστιμεύουν όσο περνά η ώρα και φεύγει από πάνω τους το εφέ των μικροκυμάτων, το χανιώτικο μπουρέκι θεϊκό: τραγανό χειροποίητο φύλλο, μπόλικο κολοκύθι, ελάχιστη  πατάτα. Τα συκωτάκια της αρνίσιας συκωταριάς ένας εξαιρετικός μεζές: ανάλαφρα γιαχνίζονται χωρίς πολλά λάδια, με ισορροπημένο το λεμονάκι και τα μυρωδικά τους. Εμμ. Μπενάκη 63-65, Εξάρχεια, 2103801778   

Φανάκι 



Όταν η καριέρα της τηλεοπτικής σκηνοθεσίας έπαψε πια να τηρεί τις υποσχέσεις της, η Μαρία και η Κατερίνα  δεν το έβαλαν κάτω, αντίθετα αποφάσισαν να βρέξουν με πολλά σπάνια τοπικά τσίπουρα μια νέα αρχή στο “παραδοσιακό καφενείο” τους. Που, ωστόσο, την παράδοση την αντιμετωπίζει εντελώς μεταμοντέρνα. Καρό πλακάκι στο πάτωμα, ένα “κάτι” από παλιό καφενείο της Μυτιλήνης σε new οπτική. Η λούζα της Τήνου, η κατσικίσια πετρωτή της Άνδρου, η πέστροφα της Λακωνίας, ταξίδι στην Ελλάδα χωρίς διακρίσεις,  μια πρωτότυπη πρόταση για έναν “άλλο”, ψαγμένο μεζέ, όπως δεν τον είχαμε συνηθίσει.     Στην κουζίνα, πάλι, συμβαίνουν πιο πολλά απ’όσα ομολογεί ο κατάλογος: το αλάτι είναι μαζεμένο με το χέρι, οι αλάδωτες τραγανές πατατούλες και όλα τα λαχανικά έρχονται βιολογικά από το Κτήμα Μανουσάκη-ναι, του γνωστού σκηνοθέτη-μαζί με το αρωματικότερο πεπόνι που δοκιμάσατε ποτέ. Παράλειψη και αμαρτία, να μην δοκιμάσεις τη σαλάτα με το κολοκύθι που μαρινάρεται σε λαδολέμονο,  με μπόλικο δυόσμο και υπέροχη κρητική ξινομυζήθρα αλλά και την καπνιστή μελιτζανοσαλάταη με γιαούρτι, ντομάτα και μαϊντανό. Εγώ, πάλι, θα μπορούσα και να μείνω μόνο στις “λουκούμι” ελιές της Καλαμάτας με το εξαιρετικό κριθαροκούλουρο. Παναγή Τσαλδάρη 26, Μελίσσια, 2117200988   Πηγή: www.lifo.gr