Στρες και παιδιά – Πως θα το αντιμετωπίσετε;

Το στρες είναι η μάστιγα της εποχής μας και δεν αφορά μόνο στους ενήλικες οικογενειάρχες που έχουν ήδη βγει στο στίβο της ζωής.

Οι γονείς, καλούμαστε να έχουμε το νου μας και να ελέγχουμε πόσο στρεσάρονται και αγχώνονται τα παιδιά μας και γιατί.

Γράφει η  Ιωάννα Ελ Σοκάρυ για το tsemperlidou.gr.

Τι δημιουργεί τόσο άγχος στα παιδιά;

• Άκουσα πρόσφατα γονείς να συζητούν την ανάγκη βοήθειας στο σπίτι για παιδιά του Δημοτικού. Στο Δημοτικό; Μα τι κάνουν πια στο Δημοτικό που ένα παιδί που προσέχει στις παραδόσεις και δεν έχει χάσει μαθήματα, δεν μπορεί να διαβάσει και να κάνει μόνο του; Μήπως έχουν δυσκολέψει κάπως τα πράγματα και εμείς ως γονείς δεν μπορούμε να τα βοηθήσουμε και νιώθουμε τύψεις ή την υποχρέωση τα παιδιά μας να είναι άριστα χωρίς να τους δίνουμε το περιθώριο του λάθους. Και κατά συνέπεια τους περιορίζουμε τη δυνατότητα να μάθουν μέσα από τα λάθη τους;
• Υπερφορτωμένα προγράμματα. Πλέον η μουσική συναγωνίζεται την άθληση και η άθληση το φροντιστήριο. Τι να πρωτοκάνουν και πότε; Κι όταν μάλιστα η δουλειά του σχολείου για το σπίτι έχει αυξηθεί κατακόρυφα και δυσκολέψει σημαντικά; Όμως η ενασχόληση με τη μουσική ή τα σπορ πρωταρχικό στόχο έχει να χαλαρώσει τα παιδιά και να τους προσφέρει κάποιο χρόνο ευχαρίστησης και όχι να τα αγχώσει περισσότερο.
• Τα social media και το διαδίκτυο. Η ανάγκη των παιδιών πλέον να έχουν κινητό, tablet, λογαριασμό στο Facebook, Instagram, κλπ, κλπ είναι ένα πρόσθετο άγχος. Τι θα postάρουν, ποιον θα κάνουν tag, ποιος θα βγάλει την καλύτερη φωτογραφία, ποιος πήγε τις καλύτερες διακοπές. Το άγχος πλέον είναι να δείξουμε και διαδικτυακά ποιος είναι πιο ευτυχισμένος και πετυχημένος, ποιος έχεις τους περισσότερους φίλους και τα περισσότερα Like. Το Facebook σου δείχνει ποιος πήγε πού και με ποιον και όταν εσύ δεν είσαι μέσα σε αυτούς, αυτό πονάει, ιδίως σε μικρές ηλικίες και εφηβεία.
• Το Bullying. Σίγουρα υπήρχε και παλιότερα, απλά δεν το είχαμε ονοματίσει και δεν έβγαινε τόσο παραέξω. Τώρα ακόμα και το bullying έγινε διαδικτυακό. Το να βασανίσεις το συμμαθητή σου είναι διαγωνισμός για το best video ή post. Τα παιδιά όμως που το υφίστανται ή ακόμα και τα παιδιά που το βλέπουν και δεν ξέρουν τι να κάνουν, περνάνε φάση άγχους και τρομερού στρες.
• Η πίεση για αριστεία και αποφάσεις ζωής. Καλούμε πλέον τα παιδιά μας να πάρουν αποφάσεις για το υπόλοιπο της ζωής τους, τις σπουδές τους και την επαγγελματική της αποκατάσταση σε ακόμα μικρότερη ηλικία. Σε ηλικίες που ακόμη δεν έχουν καθαρή εικόνα για το τι μπορούν, τι θέλουν και τι θα κάνουν στο μέλλον τους. Βλέποντας και την υπερπροσπάθεια των γονιών τους για να τους προσφέρουν ό,τι μπορούν, τους προσθέτουμε ένα μεγάλο βάρος στις πλάτες τους.
• Λιγότερος ύπνος. Λίγο τα φορτωμένα προγράμματα, λίγο οι εργασίες για το σπίτι που έχουν αυξηθεί, τα ηλεκτρονικά, τα κινητά, η τηλεόραση στα παιδικά δωμάτια έχουν μειώσει όχι μόνο τις ώρες του ύπνου αλλά και την ποιότητα του ύπνου. Και αυτό οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο, στρες, άγχος, λιγότερος ύπνος, κούραση, και ξανά από την αρχή.
• Λιγότεροι οικογενειακοί δεσμοί. Οι οικογένειες συναντιούνται λιγότερο από το παρελθόν και κυρίως διατηρούνται δεμένες πολύ λιγότερο από ότι παλιά. Τα διαζύγια έχουν αυξηθεί, οι διαλυμένες οικογένειες επηρεάζουν τα μέλη τους και κυρίως τα παιδιά. Πολλές φορές οι γονείς ξαναπαντρεύονται και κάνουν νέες οικογένειες. Όλο αυτό το μοντέλο οικογένειας, σίγουρα προσθέτει στο άγχος των παιδιών. Προσθέστε σε όλο αυτό την ανεργία, τη φτώχεια, την απώλεια εργασίας. Τα παιδιά ζουν το δικό τους άγχος, προσθέτοντας και αυτό των γονιών τους που ασυναίσθητα εισπράττουν.

Και τι κάνουμε; Καταρχάς πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε και καταλάβουμε ότι το παιδί μας έχει στρες και άγχος γιατί δεν είναι πάντα ξεκάθαρα ορατό. Φυσιολογικά επίπεδα άγχους όλοι μας έχουμε. Εάν όμως:

• Τρώει πολύ περισσότερο ή πολύ λιγότερο από ό,τι συνήθως
• Έχει ξεκόψει από φίλους,
• Δε συμμετέχει σε ενέργειες ή δραστηριότητες που συνήθιζε
• Έχει συχνά προβλήματα υγείας, όπως πονοκέφαλους, πόνους στο στομάχι,
• Αδιαφορία για ό,τι συμβαίνει
• Κοιμάται πολύ περισσότερο ή πολύ λιγότερο από το συνηθισμένο και «φυσιολογικό»
• Έχει έντονα ξεσπάσματα, νεύρα χωρίς αιτία και αφορμή
• Μεγάλη αλλαγή στη σχολική απόδοση και συμπεριφορά

Εμείς προσπαθούμε:

1. Να το συζητήσουμε. Όταν όλοι το συνειδητοποιήσουμε, ονοματίσουμε και παραδεχτούμε, είναι πιο εύκολο να το αντιμετωπίσουμε
2. Διατηρούμε υγιείς συνήθειες, διατροφή, άσκηση, ύπνο
3. Μένουμε συνδεδεμένοι με τα παιδιά μας. Είμαστε πάντα με τα αυτιά ανοικτά, διαθέσιμοι για να τα ακούσουμε όταν μας μιλάνε.
4. Κρατάμε τους ρυθμούς όσο πιο χαλαρούς γίνεται. Όλοι τρέχουμε από δουλειά σε δουλειά, από δραστηριότητα σε δραστηριότητα. Πρέπει όμως μέσα στην καθημερινότητα να υπάρχουν και οι στιγμές χαλάρωσης που το σπίτι μας είναι το λιμάνι μας και που απλά δεν κάνουμε τίποτα, ηρεμούμε!!!
5. Φροντίστε και τον εαυτό σας. Αυτό δίνει το σωστό παράδειγμα στα παιδιά σας. Κρατήστε τον εαυτό υγιή και ρωμαλέο.

Φωτό από: Fan of the world