Αποτιμούμε τη χρονιά με ευγνωμοσύνη και προετοιμαζόμαστε για το νέο!

Αυτόματα μας έρχεται στο μυαλό το γνωστό flash back. Προσπαθούμε να θυμηθούμε τι κάναμε όλη τη χρονιά. Είναι από τις λίγες μέρες του χρόνου που προσπαθούμε να φρενάρουμε το χρόνο και να αφιερωθούμε στη μνήμη για όσα σημαντικά κάναμε και για όσα δεν κάναμε. Ποιός είναι ο πιο δημιουργικός τρόπος για να αξιοποιήσουμε αυτήν την περίεργη νοσταλγία;

Ξεκινάμε…αντίστροφα!
Μην πάει ο νους μας κατευθείαν στην χρονική αντίστροφη μέτρηση! Μιλάμε για κάτι που θα έπρεπε να ήταν κανονική στην αποτίμησή του, αλλά έφτασε να είναι …αντίστροφο. Οι περισσότεροι άνθρωποι εστιάζουν στο αρνητικό κάθε υπόθεσης.

Βλέπουν τη μικρή μαύρη τελίτσα σε ένα λευκό ύφασμα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Μπορεί να μη μας έχει περάσει από το μυαλό, όμως κάποιοι έχουν εθιστεί σε λάθο τρόπο σκέψης. Σκέφτονται από την αρχή οτι έστω κάτι είναι τέλειο. Δεν αποδέχονται κάτι λιγότερο από το «τέλειο».

Το παράλογο που είναι; Ότι το «τέλειο» δεν ορίζεται και πάντα κάτι θα λείπει, ή αλλιώς, πάντα θα μπορεί κάτι να βελτιωθεί. Είναι πολύ σημαντικό το να μην παγιδευτούμε σε αυτό το αδιέξοδο σκεπτικό, αναφέρει το tsemperlidou.gr.

Η δημιουργική αποτίμηση και η γόνιμη χρήση των αναμνήσεων, ξεκινάει από αυτό που έχει επιτευχθεί, από αυτό που μας γέμισε και όχι από αυτό που μας άδειασε. Ο Όσκαρ Ουάϊλντ έλεγε κάτι όμορφο με προτρεπτικό τρόπο: «Να κοιτάς τον λουκουμά και όχι την τρύπα του».

Η ευγνωμοσύνη είναι η βασική πηγή καλής ζωής.
Γκρίνια, μουρμούρα και αρνητισμός, είναι συχνοί επισκέπτες του μυαλού μας. Πάλι έχει να κάνει με το πώς ξεκινάμε να σκεπτόμαστε ένα γεγονός.. Πριν το «γκριζάρουμε» ή πριν το «μαυρίσουμε», είναι προτιμότερο να το κατανοήσουμε.

Πόσοι από μας σκεφτόμαστε κάθε μέρα οτι κανείς δε μας χρωστάει τίποτε; Πόσοι από μας χαιρόμαστε που με τα καλά και τα αρνητικά, κάθε μέρα είμαστε όρθιοι να συνεχίζουμε να εξελισσόμαστε; Επειδή ακριβώς κανείς δε μας χρωστάει τίποτε, είμαστε ευγνώμονες σε κάθε καλό που έρχεται.

Άλλοτε το πετυχαίνουμε και άλλοτε μας έρχεται από τύχη. Βλέπουμε ως «δώρα» αυτά τα επιτεύγματα; Σκεφτείτε πώς βλέπει ένα παιδί μια έκληξη και ένα δώρο όταν το βλέπει μπροστά του! Είναι πολύ όμορφο να είμαστε γεμάτοι παιδικές αντιλήψεις σε αυτά τα θέματα.

Βλέπουμε σαν καινούριο οτιδήποτε έρχεται στη ζωή μας. Νιώθουμε ευγνωμοσύνη που είμαστε υγιείς, που προσπαθούμε κάθε μέρα να κάνουμε το καλύτερο δυνατό που μπορούμε, που έχουμε τους ανθρώπους που επιθυμούμε δίπλα μας. Μπροστά σε τέτοια δώρα, δε γίνεται να μην είμαστε ευγνώμονες!

Κοιτώντας το μέλλον με καθαρά μάτια!
Η ευγνωμοσύνη προς το δώρο της ζωής, είναι στάση ζωής. Άπαξ και νιώθουμε μονίμως αυτό το αίσθημα ευχαρίστησης προς όλα όσα είμαστε και έχουμε, είναι πολύ δύσκολο να είμαστε απαισιόδοξοι. Κοιτάμε το μέλλον με τον ίδιο τρόπο που κοιτάμε το παρελθόν και το παρόν.

Η αποτίμηση της χρονιάς, δεν έχει μέσα της μόνο όσα πετύχαμε, έχει μέσα και την προσπάθεια που κάναμε και για όσα πετύχαμε και για όσα δεν καταφέραμε ή δεν προλάβαμε να καταφέρουμε. Το μυστικό όμως είναι το εξής: Ξεκινήσαμε μια αποτίμηση γεμάτη θετικό τρόπο σκέψης. Νιώσαμε μια ευγνωμοσύνη.

Πώς γίνεται να κοιτάξουμε άσχημα το μέλλον; Η νέα χρονιά θα μας δώσει την ευκαιρία να πετύχουμε όσα δεν πετύχαμε, να γνωρίσουμε νέες εκπλήξεις και να ανοίξουμε…νέα δώρα! Αυτό είναι ένα σκεπτικό αυθεντικής αισιοδοξίας!