Αλέξης Παπαχελάς: Ο κ. Τσίπρας είναι darling πολλών διεθνών παικτών & Οι Ευρωπαίοι έβγαλαν την Ελλάδα από το ραντάρ

Γράφει ο Αλέξης Παπαχελάς στην «Καθημερινή». 

Στην Ιστορία υπάρχουν μεγάλα και μικρά ΑΝ, τα οποία μένουν αναπάντητα για να συζητούνται από ιστορικούς και... αργόσχολους στο διηνεκές. Αναρωτιόμουν τις προάλλες πόσο διαφορετική θα ήταν η πορεία του κ. Τσίπρα και της χώρας αν είχε επιλέξει άλλους κυβερνητικούς συνεταίρους αλλά και άλλα στελέχη από την αρχή. Πόσο διαφορετική θα ήταν, για παράδειγμα, μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Ποτάμι από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; Και τι είναι εκείνο που απέκλεισε αυτό το ενδεχόμενο τον Ιανουάριο του 2015; Ο πρόεδρος του Ποταμιού ήταν έτοιμος να δεχθεί τότε μια συνεργασία, γεγονός που πλήρωσε ακριβά αργότερα επειδή προκάλεσε σύγχυση στους ψηφοφόρους του.

Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του απαντούν πως «ο Σταύρος Θεοδωράκης και οι βουλευτές του δεν θα είχαν ποτέ αντέξει την πίεση των κρίσιμων ψηφοφοριών και των συγκρούσεων με τους έξω». Ισως να έχουν δίκιο. Γεγονός είναι πως ΣΥΡΙΖΑ και Ποτάμι εκπροσωπούσαν δύο διαφορετικούς «πλανήτες». Θα υπήρχε κοινός τόπος για ορισμένες τομές σε κοινωνικά θέματα και μια άβυσσος σε πολλά άλλα. Ο κ. Τσίπρας εκμεταλλεύθηκε τον κ. Καμμένο πολλαπλώς. Τον χρησιμοποίησε για να προσελκύσει την ψήφο απογοητευμένων δεξιών και για να «τρομάξει» τους Ευρωπαίους και άλλους εταίρους μας. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ φέρθηκε με μεγάλη ανωριμότητα στην αντιπολίτευση. Ποτέ δεν προετοιμάσθηκε γι’ αυτό που ερχόταν. Δεν διάβασε, δεν μίλησε σε ανθρώπους που γνώριζαν τα θέματα, δεν επέλεξε με προσοχή συνεργάτες. Τον παρέσυρε ουσιαστικά το ρεύμα της αντιμνημονιακής υστερίας και τον έφερε στην εξουσία χωρίς να πολυνοιάζεται για τις... λεπτομέρειες. Εκανε πολλά λάθη, φορτώθηκε ανθρώπους που εξελίχθηκαν σε βαρίδια για τον ίδιο στην άσκηση της εξουσίας. Τους ξεφορτώθηκε, με δόσεις, και με τεράστιο κόστος για τη χώρα.

Η συμμαχία με τον κ. Καμμένο εντασσόταν στο πλαίσιο του περίφημου δόγματος «ό,τι να ’ναι». Το γνώριζε αυτό ο κ. Τσίπρας, και όταν αποφάσισε να αλλάξει ρότα και συνταγή, τον άδειασε και αυτόν. Αν τώρα είχε ακολουθήσει έναν άλλο δρόμο από την αρχή, υπάρχουν σημαντικές πιθανότητες να είχε γλιτώσει τη χώρα από δαπανηρές περιπέτειες. Οι Ευρωπαίοι ήταν έτοιμοι για μια διαπραγμάτευση χωρίς ψευτοηρωισμούς και ψευτοτσαμπουκάδες. Πολλοί είχαν πεισθεί ότι έπρεπε να δοθεί μια καλύτερη συμφωνία στη νέα ελληνική κυβέρνηση του 2015, εφόσον έκανε τις μεταρρυθμίσεις που υποτίθεται δεν ήθελε να κάνει το αστικό πολιτικό σύστημα.

Τελικά, βέβαια, όλοι έκαναν τη δουλειά τους. Οι Ευρωπαίοι έβγαλαν την Ελλάδα από το ραντάρ. Ο κ. Τσίπρας είναι ακόμη στην εξουσία, είναι darling πολλών διεθνών παικτών και μεταλλάσσεται σε ακόμη μία έκδοση. Και εμάς όλων, μας κόστισε κάτι παραπάνω όλη αυτή η εμπειρία.