Μαμάδες: Εύκολοι κανόνες πειθαρχίας που πιάνουν στα παιδιά!

Έχω δώσει επανειλημμένως κανόνες και απειλές τιμωρίας υπερβολικές,  ανεφάρμοστες και σίγουρα ουτοπικές.

Όταν όμως πρυτανεύει η ψυχραιμία και η καλή διάθεση, προσπαθώ να δω κάτω από την επιφάνεια των αταξιών και της συμπεριφοράς των παιδιών μου και τα καταφέρνω καλύτερα.

1. “Δεν καταλαβαίνω τι λες, όταν μιλάς έτσι ή όταν έχεις αυτή τη συμπεριφορά”.
Όταν λοιπόν απαιτούν, διατάζουν, μιλούν αγενώς ή γκρινιάζουν, κλαψουρίζουν, τότε, με ήρεμη φωνή, τους λέω ότι πρέπει να ρίξουν τον τόνο, να γίνουν πιο ευγενικοί ή οτιδήποτε άλλο για να τους καταλάβω και να μπορέσω να απαντήσω, βοηθήσω, κάνω αυτό που ζητούν.

Το μυστικό είναι η θρησκευτική ευλάβεια με την οποία πρέπει να χρησιμοποιείται αυτός ο κανόνας. Αγνοούμε την άσχημη συμπεριφορά, δίνοντας την ισχυρή θέση στο παιδί ή να κάνει την κίνηση να την αλλάξει και να πάρει αυτό που θέλει ή όχι, σύμφωνα με το tsemperlidou.gr. Την προσοχή και το χρόνο μας κυρίως.

2. “Δεν τσακωνόμαστε και δε συζητάμε για λεφτά”.
Όταν τα παιδιά ζητούν ή συχνά απαιτούν να πάρουν κάτι, ερχόμαστε στη δύσκολη θέση να εξηγήσουμε και να συζητήσουμε. Μπορούμε να πούμε ναι ή όχι αλλά δε χρειάζεται να εξηγήσουμε και να αιτιολογήσουμε την απάντησή μας. Η απάντηση είναι ότι δε συζητάμε για λεφτά. Δεν μπορούμε ή δεν πρέπει να πάρουμε αυτό που ζητάς (ΤΕΛΕΙΑ).

Αν τα παιδιά είναι μεγαλύτερα και διαχειρίζονται το χαρτζιλίκι τους, τους εξηγούμε τις διαφωνίες μας για την επιλογή τους, τις αιτίες και τους λόγους, αλλά δεν επιμένουμε. Τα αφήνουμε να κάνουν τα λάθη τους και να μάθουν από αυτά. Εκτός κι αν υπάρχει θέμα ασφαλείας ή υγείας.

3. “Δεν μπορείς να είσαι μαζί μου όταν κάνω δουλειές, εκτός κι αν κάνεις κι εσύ κάτι”.
Όσες φορές έχω προσπαθήσει να κάνω δουλειές με τα παιδιά στο σπίτι, έχω εκνευριστεί και καταλήξει να μην κάνω τίποτε. Με ακολουθούν από πίσω, κάνουν ατσαλιές εκεί που μόλις έχω τακτοποιήσει και με παρακαλάνε να παίξουμε.

Πλέον, λοιπόν, έχω θέσει τον κανόνα ότι θα συμμετέχουν στις δουλειές με κάποιο τρόπο. Έτσι, επειδή ξέρω ότι θέλουν να είναι μαζί μου και να παίξουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται, καταφέρνω τουλάχιστον να μη με διακόπτουν ή “ενοχλούν” όλη την ώρα. Νιώθουν να συμμετέχουν και ότι βοηθάνε τη μαμά.

4. “Θα πάρεις ό,τι σου αναλογεί χωρίς διαμαρτυρίες και χωρίς να ανοίξει μύτη”.
Ξεκαθαρίζω εκ των προτέρων ότι ο καθένας θα πάρει ό,τι του αναλογεί και ό,τι του τύχει σε παιχνίδι, από την τούρτα που έμεινε, χωρίς γκρίνια και κατηγορίες για το ποιο κουλούρι έχει το πιο πολύ σουσάμι ή ποια φέτα ψωμί έχει το πιο πολύ μέλι. Η ζωή έχει αδικίες!!!

5. Δεν υπάρχει βαριέμαι.
Πόσες φορές δεν έχει χρειαστεί να σκαρφιστείτε καινούργια παιχνίδια σε ένα δωμάτιο γεμάτο παιχνίδια για τα παιδιά που βαριούνται. Κι όμως δεν υπάρχει η βαρεμάρα. Απλά δεν έχεις ξεκλειδώσει και χρησιμοποιήσει όλη σου τη φαντασία. Αυτός ο κανόνας πετάει το μπαλάκι στην πλευρά του παιδιού. Φυσικά αυτή η αίσθηση της βαρεμάρας είναι φυσιολογικό και αναγκαίο στάδιο ανάπτυξης για τα παιδιά για να μάθουν να εφευρίσκουν νέους τρόπους να απασχοληθούν.

Φωτό από: New Idea Magazine