Αγαπώντας…τα λάθη μας - Ο ρόλος της αυτογνωσίας

Όλη η ανθρώπινη κουλτούρα έχει – δυστυχώς – δημιουργηθεί πάνω στο ”ορθό”. Αν το σκεφτούμε λίγο περισσότερο, θα δούμε πως αυτή η εμμονή μας στο ”ορθό”, αποτελεί τη βασική αιτία για τα περισσότερα άγχη μας και τις περισσότερες στενοχώριες μας.

Ειδικά στη χώρα μας, το να μην πραγματοποιήσουμε τους στόχους μας, αποτελεί κάτι σαν στίγμα.

Αποτελεί την αιτία να αποκτήσουμε αίσθημα κατωτερότητας, συμβιβασμό αποτυχίας και άλλα πολλά. Κι όμως, το λάθος έχει πολύ μεγάλη αξία, αρκεί να είμαστε έτοιμοι να τη δεχτούμε.

Ο ρόλος της αυτογνωσίας.

Η εμμονή μας με το ”σωστό”, αντί να μας κάνει λογικούς, μας παρασύρει τελικά σε μια ξέφρενη πορεία προς την έπαρση. Πώς γίνεται αυτό; Νομίζουμε πως όλα μπορούν να ελεγχθούν, αρχίζουμε να πιστεύουμε πως μπορούμε συνεχώς να αριστεύουμε και πως κατέχουμε το αλάθητο. Με άλλα λόγια, η εμμονή μας στο σωστό, μάς πάει κατευθείαν…στο λάθος.

Η ψύχραιμη και λογική ματιά, μας διδάσκει άλλα πράγματα. Μας διδάσκει πως η προσπάθεια, όσο καλή και αν είναι, δεν οδηγεί σε τέλειο αποτέλεσμα. Το λάθος είναι εγγενές χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης. Επιπρόσθετα, λάθη γίνονται και χωρίς τη δική μας συμμετοχή. Μπορεί να χαλάσει κάτι λόγω άλλων ανθρώπων ή εξωγενών-τυχαίων παραγόντων. Τι μαθαίνουμε λοιπόν; Ότι σαν άνθρωποι, θα κάνουμε λάθη και αυτό το δίδαγμα μάς οδηγεί στην αυτογνωσία. Μέσα από τα λάθη μαθαίνουμε τον εαυτό μας.

Ο ρόλος του λάθους στην απόκτηση επιμονής.

Μια από τις σπουδαιότερες αξίες που μπορεί να “κουβαλά” ένας άνθρωπος, είναι η επιμονή. Το υγιές πείσμα! Ας πούμε πως γνωρίζουμε πως υπάρχει ο σωστός τρόπος ή οι σωστοί τρόποι. Μέχρι να φτάσουμε σε αυτούς, κάνουμε λάθη και μας οδηγούν σε άστοχα αποτελέσματα και σε αποτυχίες. Μόλις μπήκαμε στη σφαίρα της επιμονής!

Χρειάζεται μεγάλο θάρρος και βαθιά γνώση των πραγμάτων για να έχουμε έμπνευση από τα λάθη μας. Αυτή η έμπνευση είναι που μας οδηγεί στο να ξαναπροσπαθήσουμε και να επιμείνουμε στο στόχο μας, που είναι η ολοκλήρωση του στόχου μας. Πολλοί άνθρωποι, θεωρούν τα λάθη που οδήγησαν στην αποτυχία, ως σημάδια για να παρατήσουν ό,τι κάνουν. Στην πραγματικότητα, το λάθος μάς καλεί να “παίξουμε” όπως κάναμε ως παιδιά! Μας παίζει κρυφτό, προκειμένου να βρούμε το σωστό, την πετυχημένη συνταγή.

Λάθος: Πηγή γνώσης!

Αν έχουμε ελεύθερο χρόνο, θα είναι πολύ γόνιμο να δούμε την εξέλιξη της ανθρωπότητας, μέρος της οποίας είμαστε και εμείς. Τείνουμε να αποκόπτουμε το ”εγώ” μας από την εξελικτική πορεία πολλών χιλιάδων ετών. Θέλοντας και μη, έχουν ζήσει και άλλοι πριν από μας…Μελετώντας την ανθρώπινη ιστορία λοιπόν, αρχίζουν να γίνονται ορατές κάποιες παρατηρήσεις, που μας απομακρύνουν από εμμονές περί ”σωστού”.

Το πείραμα (που δε σημαίνει κάτι άλλο παρά την προσπάθεια) είναι εκείνο που έχει γεμίσει χιλιάδες βιβλία, τα οποία σήμερα αποτελούν την πηγή των γνώσεών μας. Τα πρώτα πειράματα, ήταν σχεδόν πάντα, αποτυχημένα. Τα λάθη μάς άνοιξαν πόρτες για πράγματα που ούτε καν περιμέναμε σύμφωνα με το tsemperlidou.gr

Για παράδειγμα, σήμερα ξέρουμε οτι κάποια φυτά αποτελούν αντίδοτα σε κάποιες μολύνσεις. Πόσες φορές δοκίμασαν οι άνθρωποι, πάμπολλα χρόνια πριν, φυτά που δεν ανταποκρίνονταν τελικά σε μολύνσεις; Πόσες δοκιμές χρειάστηκαν για να τα βρούμε; Πόσα ακόμη μάθαμε για όσα τελικά δεν ήταν γι’ αυτήν τη χρήση αλλά ήταν χρήσιμα αλλού; Η ανθρώπινη γνώση οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στο ”λάθος” και στην αξιολόγησή του. Αν ”ντρεπόμαστε” που κάνουμε λάθη, είναι σα να ντρεπόμαστε…για όλη αυτή τη μεγαλειώδη ιστορία της ανθρωπότητας που τελικά, οδεύει συνεχώς προς την πρόοδο!