Πάμε να δούμε τι μαγειρεύει εδώ και ένα μήνα ο ταλαντούχος Περικλής Κοσκινάς στο Αλάτσι, το δημοφιλές εστιατόριο του Σταύρου Θεοδωράκη;

Από τον Δημήτρη Αντωνόπουλο στο Αθηνόραμα

Σπιτίσια αρχοντιά με κλάση: Το «Αλάτσι» ανανεώθηκε σε όλα τα επίπεδα και η σάλα του είναι πιο όμορφη από ποτέ. Στους τοίχους κρέμεται μεγάλη ποικιλία πιάτων σε συνθέσεις ελεύθερες ή πιο γραμμικές. έχει θέρμη και αρχοντιά­ αυτό το καλόγουστο «τοπίο» πάνω­ στην ταπετσαρία από φελλό – οι ακανόνιστες ασημένιες γραμμές και τα ανοίγμα­τα δίνουν την αίσθηση ενός ιδιότυ­που μαρμάρου. Μαζί με τα ’60s φωτιστικά στο κάτω επίπεδο και τις κόκκινες εξτραβαγκάντ πολυθρόνες δημιουργούν ένα αρτίστικο περιβάλλον με αναφορές παλιότερων εποχών που δημιουργούν μια νοσταλγία.



Το μπαρ έχει εξελιχτεί πλέον σε τροφοδότη­, αφού εκεί φτιάχνονται οι σαλάτες – οι ωραίες ντομάτες στο ράφι πίσω του είναι ­διακοσμητικό και ταυτόχρονα χρηστικό στοιχείο. Το μόνο πράγμα που «κλοτσάει» λίγο στη σημερινή εικόνα του μαγαζιού είναι η διακόσμηση του κάτω μέρους της μπάρας.

Παρόλα αυτά, το «Αλάτσι» είναι δημοφιλές εστιατόριο και γεμίζει από κόσμο όλων των ηλικιών και των στιλ, σε ένα κολάζ που ρέει πολύ φυσικά. Ρουστικανισμός, το επόμενο στάδιο της ελληνικής κουζίνας: Ο Περικλής Κοσκινάς, ο οποίος μετά το «Milos» ανέλαβε την κουζίνα στο «Αλάτσι», είναι από τους νέους σεφ που πιστεύουν φανατικά στη δύναμη της εξαιρετικής πρώτης ύλης και στην ανάδειξη της φυσικής της γεύσης. Είναι όμως και τολμηρός: παρουσιάζει πιάτα με γκουρμέ δύναμη και ρουστίκ ύφος, που καθιερώνουν μια καινούργια σελίδα στη νέα ελληνική κουζίνα. Ο τραχανάς του, λ.χ., με σιγομαγειρεμένο κότσι μαύρου χοίρου, χόρτα και δύο αβγά μάτια (Φάρμας Μπράλου ) είναι πιάτο πληθωρικό, θα μπορούσες να το πεις «του ξωμάχου», με τη δύναμη και την ομορφιά που έχει ένα τραπέζι από αγριωπό μασίφ ξύλο. Δεν είμαστε συνηθισμένοι να τρώμε τέτοια πιάτα στην Αθήνα, αλλά η γεύση των πρώτων υλών είναι εξαιρετική. Εμβληματικό πιάτο αυτής της λογικής είναι η σούπα με κοτόπουλο, θα την έλεγα κι ελληνική μετάφραση ενός γιαπωνέζικου ράμεν.

Το βραστό κοτόπουλο στο ζωμό του είναι απολαυστικό, ξεχωρίζει με τη μία από το κόκαλο και σερβίρεται με σύγκλινο και καπνιστό χέλι, μελάτο αβγό και μαλλιά αγγέλου μαζί με ένα κομμάτι φρυγανισμένου χωριάτικου ψωμιού. Για να προβάλλει τη ρουστίκ εικόνα του, ο Κοσκινάς βάζει τη σούπα σε εμαγιέ μπολ και υπογραμμίζει την comfort δύναμή της. Της ίδιας συνομοταξίας είναι και η βοδινή μπριζόλα από μαύρο βόδι Νάξου. δεν διαθέτει τη φινέτσα ενός wagyu, αλλά έχει απίθανο δυναμισμό, με τη βαθιά γεύση και την υφή του να παραπέμπουν σε καλλιτεχνική φωτογραφία με χοντρό κόκκο. Από την άλλη, υπάρχουν και πράγματα πιο ραφινάτα. Τα καρπάτσιο από τσιπούρα και λαβράκι φυσάνε αρτυμένα αιχμηρά, με λεμόνι-θυμάρι και τσίλι-λάιμ-κόλιαντρο αντιστοίχως.

Η τηγανητή τσιπούρα έχει γιαπωνέζικη εμφάνιση, με τα αφράτα κομμάτια σε φανταστικό κουρκούτι να στέκονται πάνω στο τηγανισμένο ψαροκόκαλο με το κεφάλι (το κόκαλο τρώγεται και είναι πεντανόστιμο, αλλά πιστεύω ότι το πιάτο θα ήταν καλύτερο με την πιο έντονη γεύση ενός σαργού ). Στις πιο παραδοσιακές γεύσεις, τώρα, μου άρεσαν η πίτα στιγμής με το τραγανό φύλλο και τα μυρωδικά στη γέμιση και η μελωμένη χοιρινή σπάλα, σιγομαγειρεμένη επί 20 ώρες, με γευστικότατο λιπάκι, εκπληκτικής νοστιμιάς καρότα και μεταξωτό πουρέ πατάτας. Τέλος, είναι πολύ καλή η τόσο ανάλαφρη και πικρούτσικη μους σοκολάτας, αλλά την παράσταση κλέβει το ψωμί με βούτυρο και μέλι. η παιδική λιχουδιά μετατρέπεται σε γλυκό περιωπής, που μοσχοβολάει κερήθρα και λιβάνι.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 22/10.

ΑΛΑΤΣΙ Βρασίδα 13 (όπισθεν «Hilton» ), Ιλίσια, 2107210501, 6977210501.
Ωράριο λειτουργίας: Και μεσημ. Κλειστά Κυρ. Τιμή: € 30-37 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ ).
Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.