18 χωριά για weekend ένα κι ένα! - Ότι πρέπει για γιορτινή απόδραση της τελευταίας στιγμής! (φώτο)

Πετρόχτιστα αρχοντικά, θέα σε κάμπους και λίμνες, έλατα και χρυσοκίτρινα φθινοπωρινά δάση, αναμμένα τζάκια, μυρωδιές θράκας και σούβλας. Αν ονειρεύεστε απόδραση στο χωριό, αυτά είναι μερικά από τα δικά μας best of.

Πελοπόννησος

Άνω Δολιανά - Αρκαδία

Τα πρώτα πέτρινα σπίτια των Άνω Δολιανών εμφανίζονται σε λιγότερο από μισή ώρα αφότου αφήσουμε πίσω μας την Τρίπολη, καθώς ανεβαίνουμε το φιδωτό δρόμο, που τέτοια εποχή είναι γεμάτος ξερά φύλλα και κελύφη από τις καστανιές.

Το Μαίναλο και ο Χελμός απλώνονται κάτω από τα πόδια μας στο πετρόχτιστο χωριό στις παρυφές του Πάρνωνα, το οποίο μέχρι πρότινος έπεφτε σε χειμερία νάρκη (οι κάτοικοί του μετακόμιζαν στα πεδινά). Αφού κάνουμε μια βόλτα στον παραδοσιακό οικισμό, που είναι γεμάτος καλοδιατηρημένα πετρόχτιστα σπίτια με ξύλινα χαγιάτια, το απόγευμα έχει διάβασμα στον καναπέ και σπιτικό γλυκό του κουταλιού δίπλα στο τζάκι. Αύριο, αν έχουμε διάθεση για περισσότερη δράση, μπορούμε να κάνουμε ιππασία σε συνεννόηση με τον ξενώνα ή πεζοπορία στο ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4, με στάση για δοκιμή κρασιού στο γειτονικό οινοποιείο Τσέλεπου.

Τζίτζινα - Λακωνία

Μόλις ξυπνάμε, βγαίνουμε στο μπαλκόνι για να πάρουμε μια βαθιά εισπνοή από αέρα Πάρνωνα, που μοσχοβολάει έλατο και τσάι. Οι τολμηροί της παρέας χρειάζονται δυνάμεις, αφού έχουν σκοπό να περπατήσουν το φαράγγι με προορισμό τη Μεγάλη Τούρλα, την ψηλότερη κορυφή του Πάρνωνα – το δυσκολότερο από τα σηματοδοτημένα μονοπάτια που ξεκινούν από το χωριό και το έχουν κάνει στέκι περιπατητών. Εμείς λέμε να πάρουμε το ανηφορικό μονοπάτι για το φωλιασμένο σε απόκρημνα βράχια μοναστήρι του Αϊ-Γιάννη, που κοιτάζει το χωριό από ψηλά, για να χτυπήσουμε, σύμφωνα με το τοπικό έθιμο, την καμπάνα της μονής, ώστε να ακουστεί στο χωριό ότι καταφέραμε να φτάσουμε στην κορυφή. Θα δώσουμε ραντεβού το βραδάκι για να δοκιμάσουμε αλανιάρη κόκορα, σύγγλινο και άλλες νοστιμιές στις ταβέρνες κι έπειτα θα μαζευτούμε για επιτραπέζια στη σάλα του ξενώνα.

Την επομένη θα θαυμάσουμε τις αγιογραφίες του Κόντογλου στην εκκλησία του Αϊ-Βλάση μέσα στο χωριό και, στη συνέχεια, θα περπατήσουμε μέχρι το μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων (πάει και αυτοκίνητο, αλλά είπαμε ότι θα κάνουμε weekend πεζοπορίας), ακολουθώντας για 2 ώρες το πολύ όμορφο μονοπάτι κατά μήκος του ρέματος.

Δημητσάνα - Αρκαδία
Αν και την έχουμε επισκεφτεί πολλές φορές, με το που μπαίνει ο χειμώνας, τη βλέπουμε να μας γνέφει, απλωμένη στους δυο αντικριστούς λόφους, με τους ψηλούς, πέτρινους πύργους να ξεπροβάλλουν μέσα από τα σύννεφα.

Ονειρευόμαστε να ξυπνάμε το πρωί, με το φαράγγι του Λούσιου να απλώνεται στα πόδια μας. Ευτυχώς που έχουμε μαζί τα παιδιά για να ξεκουνηθούμε και να ξαναεπισκεφτούμε το εκπληκτικό Μουσείο Υδροκίνησης, αλλά και τη ριζωμένη στο βράχο Μονή Προδρόμου.Το βραδάκι, θα κάνουμε μια βόλτα στα στέκια του χωριού. Αύριο θα κάνουμε μια ημερήσια εκδρομούλα μέχρι την Παλούμπα, ένα φοβερό «μπαλκόνι» με θέα στη Ζάκυνθο και στον κάμπο της Ηλείας, ιδανικά την ώρα του εκπληκτικού ηλιοβασιλέματος.

Στεμνίτσα - Αρκαδία
Ένα από τα πιο όμορφα χωριά της ορεινής Αρκαδίας, όπου απολαμβάνουμε να κάνουμε με την ησυχία μας όσες βόλτες θέλουμε ανάμεσα στα επιβλητικά πυργόσπιτα με τα τοξωτά υπέρθυρα και στα πέτρινα καλντερίμια που ανηφορίζουν περνώντας κάτω από τις καμάρες (θυμίζουν τα βυζαντινά διαβατικά) των σπιτιών. Κόβουμε την πείνα μας τσιμπολογώντας σούπερ ψωμί από τον παραδοσιακό φούρνο ή μυγδαλάτα (κάτι σαν σκαλτσούνια) και κάνουμε στάση για ελληνικό στο μπρίκι στη σκιά των αιωνόβιων πλατάνων της πάντα ζωντανής πλατείας, που αποτελεί αρχέτυπο πλατείας ορεινού χωριού.

Στέλνουμε τους «αρχάριους» της παρέας στο Λαογραφικό Μουσείο-κόσμημα κι εμείς πάμε να χαζέψουμε τα άλλα κοσμήματα, αυτά δηλαδή που δημιουργούν στα εργαστήριά τους οι απόφοιτοι της Σχολής Αργυροχρυσοχοΐας.

Ύστερα λέμε να ξεπιαστούμε κάνοντας έναν περίπατο μέχρι την τοποθεσία Αεράκι, απ’ όπου απολαμβάνεις ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα στο Ιόνιο και στα βουνά της Ζακύνθου. Μια και φέραμε το τζιπ, λέμε να πάμε την επομένη για μια μικρή αρχαιολατρική εκδρομή, ακολουθώντας το χωματόδρομο προς τον αρχαιολογικό χώρο της Γόρτυνας, που θεωρείται μια από τις σημαντικότερες αρκαδικές πόλεις της αρχαιότητας.

Καστάνιτσα - Αρκαδία
Τα αφτιά έχουν αρχίσει να βουλώνουν, τα έλατα μας κρύβουν το φως και ξαφνικά εμφανίζεται, σαν το κάστρο του παραμυθιού, κάτασπρη η πυργοπολιτεία της Καστάνιτσας.

Με τα ψηλά πέτρινα σπίτια της, τα ξύλινα μπαλκόνια βαμμένα σε έντονα μπλε και κίτρινα χρώματα και τις στέγες σκεπασμένες με σχιστόλιθο, είναι ίσως το πιο όμορφο χωριό του Πάρνωνα. Ανοίγοντας τα δρύινα παραθυρόφυλλα του δωματίου μας, απολαμβάνουμε τη θέα στις ελατοσκέπαστες γύρω πλαγιές. Ξεχνάμε το αυτοκίνητο στην πλατεία και περνάμε όλη την υπόλοιπη μέρα κάνοντας βόλτες στα σοκάκια. Ξαποσταίνουμε στα ερείπια του βυζαντινού πύργου Καψαμπέλη, που δεσπόζει σ’ ένα λόφο στην κορυφή του χωριού. Με το ζόρι σηκωνόμαστε για να κάνουμε μια απογευματινή βόλτα μέχρι το γειτονικό Πραστό, το εκπληκτικό χωριό-φάντασμα που αποτελούσε άλλοτε την πρωτεύουσα της Τσακωνιάς. Αύριο θα πάμε για την καθιερωμένη επίσκεψη στο μοναστήρι της Μαλεβής, στον Άγιο Πέτρο, και θα γυρίσουμε Αθήνα μέσω Άστρους, αφού κάνουμε μια στάση στον Άγιο Ιωάννη για να αγοράσουμε κεφαλογραβιέρα και μυζήθρα από το παραδοσιακό τυροκομείο του Αλουπογιάννη.

Τρίκαλα - Κορινθία
Τρία χωριουδάκια μια σταλιά, σε πολύ μικρή απόσταση μεταξύ τους, σκαρφαλωμένα στη βορειοδυτική ράχη της Κυλλήνης, γνωστότερης και ως Ζήρειας. Πλατάνια και δρύες (σε υπέροχες πορτοκαλοπράσινες αποχρώσεις αυτή την εποχή) και ο ήχος των νερών που κατρακυλούν από τις βουνίσιες πηγές τους συνθέτουν το σκηνικό του γουικέντ μας. Πρωινό ξύπνημα στους πετρόχτιστους ξενώνες στα Άνω, Κάτω και Μεσαία Τρίκαλα σημαίνει πετεινός αντί για ρολόι, αίσθηση πέτρας και ξύλου, σιδερένια κρεβάτια και το τζάκι να σιγοκαίει στην άκρη του δωματίου. Όλοι ανεξαιρέτως οι ξενώνες έχουν φτιαχτεί με μεράκι για να φιλοξενήσουν παρέες που ξέρουν από καλοπέραση.

Την ώρα του φαγητού τρίβουμε τα χέρια μας μπροστά στα σπιτικά πιάτα που σερβίρουν οι ταβέρνες των Μεσαίων Τρικάλων. Από τα Άνω Τρίκαλα, σε πέντε μόλις χιλιόμετρα, βγαίνουμε στο οροπέδιο της Ζήρειας –η βόλτα είναι must, μην τη χάσετε– και με το βλέμμα καρφωμένο στο γυμνό αλλά υποβλητικό τοπίο φτάνουμε στη μικροσκοπική αλλά πανέμορφη λίμνη Δασίου για ένα πικνίκ σε ένα πραγματικά αλπικό τοπίο.

Ζαρούχλα - Αχαΐα

Στην καρδιά του Χελμού, σε μια στενή κοιλάδα που περικλείεται από βουνοπλαγιές κατάφυτες με καστανιές και έλατα, βρίσκεται η Ζαρούχλα. Αυτό το χωριό θα θέλαμε να το ξέρουμε μόνο εμείς γιατί μας χαρίζει στιγμές απόλυτης βουνίσιας ηρεμίας και μας καλεί να την ανακαλύψουμε. Τα δρομάκια του χωριού πλαισιώνονται από απλά πέτρινα σπίτια, αλλά και κάποια πιο εντυπωσιακά, όπως ο πύργος του οπλαρχηγού Ασημάκη Φωτήλα, που λειτουργεί ως ξενώνας με το όνομα Πύργος Ζαρούχλας ή ο πύργος του Πετμεζά, που υπήρξε πρωθυπουργός για μία μέρα!

Στο χωριό υπάρχουν κι άλλα καλοφτιαγμένα ξενοδοχεία. Η Ζαρούχλα είναι ιδανικό ορμητήριο για εκδρομές στη γύρω περιοχή – κατ’ αρχάς στη μικροσκοπική και μαγευτική λίμνη Τσιβλού, που απέχει περίπου 20 χιλιόμετρα. Αν δεν φοβάστε να βάλετε το αμάξι σας σε χωματόδρομο, υπέροχη είναι και η διαδρομή που ενώνει το χωριό με το Φενεό (περίπου 17 χιλιόμετρα) διασχίζοντας τα βαθύσκιωτα ελατοδάση του Χελμού. Οι ορειβάτες, πάλι, θα χαράξουν πορεία για τα Ύδατα της Στυγός (το μονοπάτι ξεκινάει από το γειτονικό χωριό Σόλος).

Στερεά Ελλάδα

Συκιά - Φωκίδα
Αν έχεις το φόβο των Γαλατών (ότι θα σου πέσει ο ουρανός στο κεφάλι), μάλλον θα πρέπει να αποφύγεις τη Συκιά, γιατί η όψη των ορθοπλαγιών της Γκιώνας με την αρνητική κλίση προκαλεί δέος.

Το χειμώνα, τη Συκιά –χτισμένη ακριβώς κάτω από την Πυραμίδα, την κορυφή της Γκιώνας– δεν τη βλέπει ο ήλιος. Δεν είναι τυχαίο ότι η Σελήνη διάλεξε το σκοτεινό αυτόν τόπο για τις ερωτικές της συνευρέσεις με τον Ενδυμίωνα.

Κλασικό ορμητήριο των αναρριχητών, το χωριό ατενίζει τις χιονοσκέπαστες πλαγιές της Γκιώνας και των Βαρδουσίων και τον ποταμό Μόρνο. Το κελάρυσμα από το ποταμάκι, σε προκαλεί να πάρεις τα… μονοπάτια. Κάποια από αυτά σε βγάζουν, μέσα από πλατανοδάση, στις όχθες του Μόρνου, ενώ κάποια άλλα οδηγούν τους… extreme στην κορυφή ή στους καταρράκτες του Λαζορέματος.

Φορέστε μπότες ορειβασίας, πάρτε φακό και κατευθυνθείτε οπωσδήποτε στο ξωκλήσι της Ζωοδόχου Πηγής (σε υψόμετρο περίπου 1.000 μ.), μέσα σε μια σπηλιά με σταλακτίτες και μια φυσική λίμνη. Σε μια γωνιά της μάλιστα λέγεται ότι υπάρχει βάραθρο, που φθάνει μέχρι το κέντρο της Γης, αναφέρει στο ρεπορτάζ του το athinorama.gr

Μουσουνίτσα - Φωκίδα

Στη βόρεια πλαγιά των Βαρδουσίων, ανάμεσα στα έλατα, τα κέδρα και τις βελανιδιές, το χωριό Αθανάσιος Διάκος ή Μουσουνίτσα (όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι) ξυπνά, με τα τζάκια να καπνίζουν στο φουλ. Ένα από τα ομορφότερα χωριά της Ελλάδας, η Μουσουνίτσα είναι ιδανική για φυσιολάτρες και φαν των χαλαρών αποδράσεων.

Η κατάφυτη χαράδρα, στα ριζά του χωριού, προσφέρεται για βόλτα, αν θες να νιώσεις τις μυρωδιές και να θαυμάσεις τα χρώματα της ρουμελιώτικης φύσης. Στο δρόμο θα συναντήσετε ορειβάτες που ξεκινούν για τον Κόρακα, την κορυφή των Βαρδουσίων. Καιρού επιτρέποντος, και εφοδιασμένοι με ορειβατικά αξεσουάρ, μπορείτε να επιχειρήσετε κι εσείς την ανάβαση μέχρι το καταφύγιο με φόντο τις γύρω κορυφές.

Αν όμως δεν έχει ξυπνήσει ακόμα ο λοκατζής μέσα σας, η καλύτερη λύση είναι ένα ζεστό καφεδάκι και πρέφα με τους παππούδες του χωριού στη γραφική πλατεία. Αν μάλιστα έχουν βάλει και ψητό στη σούβλα, μάλλον θα νυχτωθείτε εδώ.

Σ’ αυτή την περίπτωση, αφήστε για αύριο το touring στη γύρω περιοχή: στο κεφαλοχώρι Μαυρολιθάρι, στην ερημική Πυρά, στην Καστριώτισσα, στον καταρράκτη της Στρώμης και στο νερόμυλο-μουσείο του Πανουργιά.

Ήπειρος

Καλαρίτες – Σιράκο – Ιωάννινα

Με κομμένη την ανάσα ανεβαίνουμε τους φιδογυριστούς δρόμους της οροσειράς των Τζουμέρκων ώσπου αντικρίζουμε σε υψόμετρο 1.000 μέτρων τους Καλαρίτες, τυλιγμένους μέσα σε μια απόκοσμη ομίχλη.

Αφήνουμε το αυτοκίνητο στην είσοδο του χωριού και, ακολουθώντας το λιθόστρωτο μονοπάτι που οδηγεί στη γραφική πλατεία με τα καφενεία, σταματάμε κάθε τόσο για να χαζέψουμε τα πέτρινα αρχοντικά.

Ξεχυνόμαστε στα χορταριασμένα δρομάκια, με τη μυρωδιά του καμένου ξύλου να χαϊδεύει τα ρουθούνια μας. Περπατώντας, βγαίνουμε στην ανατολική πλευρά του χωριού και τότε η βουή του ποταμού, που κυλάει στο βάθος της χαράδρας, οδηγεί τα βήματά μας στο μονοπάτι που βγάζει στο Σιράκο, το δίδυμο αδελφάκι των Καλαριτών.

Αυτή η πεζοπορία είναι must για όποιον φτάνει ως εδώ – να την κάνετε όμως αφού πρώτα σιγουρευτείτε για τις διαθέσεις του καιρού. Κρατάει κοντά δυο ώρες και είναι εμπειρία μοναδική. Το Σιράκο, πατρίδα του ποιητή Κρυστάλλη, φωλιάζει στην αγκαλιά του όρους Περιστέρα και μοιάζει από μακριά σαν αετοφωλιά. Πάνω στην πλαγιά του βουνού, το γκρίζο των πέτρινων αρχοντικών φαντάζει σαν ασήμι, υπενθυμίζοντας την ιστορία του τόπου. Μάστορες –αργυροχρυσοχόοι οι περισσότεροι– γνώρισαν μεγάλες δόξες το 19ο αιώνα.

Τα σπίτια τους, δείγματα σπάνιας αρχιτεκτονικής ομορφιάς, μαρτυρούν ακόμα τα περασμένα μεγαλεία. Κάποια από αυτά αναπαλαιώθηκαν και μετατράπηκαν σε ξενώνες.

Αετομηλίτσα - Ιωάννινα

Οι κάτοικοί της ισχυρίζονται ότι ζουν στο χωριό της Ελλάδας με το μεγαλύτερο υψόμετρο και δεν το διαπραγματεύονται. Πέρα από την ακρίβεια των επιστημονικών μετρήσεων, όμως, η Αετομηλίτσα σε κερδίζει με την αγριάδα της τοποθεσίας.

Χτισμένη σε μια απότομη πλαγιά του Γράμμου, μοιάζει να ακουμπάει τις κορφές και ταυτόχρονα να κατρακυλάει. Από την πλατεία αντικρίζουμε ένα μοναδικό θέαμα: τις κορυφές της Πίνδου να σχηματίζουν μια θάλασσα από γαλαζωπούς όγκους. Το χωριό δεν είναι όμορφο με την παραδοσιακή έννοια, είναι όμως περιποιημένο, ενώ τα έργα ανάπλασης στην κεντρική πλατεία και στα καλντερίμια έχουν βελτιώσει τη συνολική του εικόνα.

Ως γνήσιο ποιμενικό βλαχοχώρι, η Αετομηλίτσα παλιότερα ερήμωνε τους χειμώνες. Τα τελευταία χρόνια, όμως, όλο και περισσότεροι ντόπιοι ανεβαίνουν τα χιονισμένα σαββατοκύριακα για να απολαύσουν την ερημική της ομορφιά. Εφοδιαστείτε με αλυσίδες, ζεστά ρούχα, φουλάρετε το αυτοκίνητο με βενζίνη (το πλησιέστερο πρατήριο απέχει 40 χιλιόμετρα από το χωριό) και αποτολμήστε την ανάβαση. Η εμπειρία είναι όντως μοναδική.

Δίλοφο - Ιωάννινα
Αν και είναι ένα από τα ωραιότερα χωριά στο κεντρικό Ζαγόρι, παραμένει έξω από το ρεύμα του τουρισμού. Το αυτοκίνητό σας θα το αφήσετε στην είσοδο του χωριού, στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο πάρκινγκ, καθώς η κυκλοφορία των οχημάτων δεν επιτρέπεται εντός του οικισμού. Λίγα μέτρα πιο πέρα, μας υποδέχεται ένα εντυπωσιακό πέτρινο αρχοντικό, προϊδεάζοντάς μας για τον αρχιτεκτονικό πλούτο του Δίλοφου. Πρόκειται για το σπίτι του Λουμίδη (ναι, ναι, του γνωστού Λουμίδη με τους καφέδες). Το Δίλοφο Ιωαννίνων υπήρξε ένα από τα πιο εύρωστα χωριά της περιοχής. Κάθε βήμα μάς αποκαλύπτει και μια πτυχή της αλλοτινής του ακμής. Φαρδιά καλντερίμια, ζαγορίσια αρχοντικά από επιδέξια πελεκημένες πέτρες δημιουργούν ένα μοναδικό οικιστικό σύνολο.

Η ησυχία βασιλεύει^ αυτό το πάλαι ποτέ μεγαλοχώρι, σήμερα έχει και δεν έχει 40 κατοίκους. Η πλατεία του με τον πλάτανο, απρόσμενα μικρή, γλυκύτατη, περιτριγυρισμένη από αυστηρά πέτρινα οικοδομήματα (μεταξύ των οποίων και η Αναγνωστοπούλειος Σχολή), μοιάζει με θεατρικό σκηνικό.

Πυρσόγιαννη - Ιωάννινα

Στις υπώρειες του Γράμμου, κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα, η Πυρσόγιαννη μας διδάσκει με τον καλύτερο τρόπο πώς ένα ιστορικό χωριό μπορεί να αναγεννηθεί, να επανορθώσει τα οικιστικά σφάλματα των προηγούμενων δεκαετιών και να προσελκύσει επισκέπτες.

Ήταν άλλωστε από τα πιο φημισμένα μαστοροχώρια στον ελλαδικό χώρο, με χτιστάδες και μάστορες της πέτρας που ταξίδευαν και αναλάμβαναν δουλειές παντού. Καθώς η ευρύτερη περιοχή υστερεί σε προτάσεις διαμονής, η Πυρσόγιαννη είναι μια από τις καλύτερες βάσεις για να εξερευνήσετε τις πλαγιές του Γράμμου και τα υπόλοιπα μαστοροχώρια.

Πάπιγκο - Ιωάννινα
Ανηφορίζουμε τις στροφές για το Πάπιγκο στα Ζαγοροχώρια, συλλέγοντας εικόνες μοναδικής ορεινής ομορφιάς. Το ίδιο το χωριό μοιάζει να χτίστηκε ακολουθώντας τις επιταγές του ορεινού τοπίου.

Τα πέτρινα σπίτια, τα καλντερίμια, οι εκκλησίες του αποτελούν αβίαστη συνέχεια της ζαγορίσιας φύσης. Δικαιολογημένα λοιπόν εδώ και χρόνια τα τζιπάκια πολιορκούν τους στενούς του δρόμους. Οι φυσιολάτρες μπορούν να κάνουν μια βόλτα μέχρι τις φυσικές κολυμπήθρες που βρίσκονται κρυμμένες στη διαδρομή μεταξύ Μικρού και Μεγάλου Πάπιγκου ή να αράξουν στη μεγάλη ρεματιά του Βοϊδομάτη μετά την Αρίστη. Μπορείτε επίσης να κανονίσετε μια κοντινή εκδρομή μέχρι το Μονοδένδρι.

Θεσσαλία

Νεοχώρι – Καρδίτσα
Η λίμνη Πλαστήρα εξιτάρει τη φαντασία μας για γουικέντ που τα έχουν όλα: περιπέτεια με 4X4 σε βατούς χωματόδρομους, ποδηλατάδα και πεζοπορία μέσα σε πανέμορφα δάση, νύχτες κραιπάλης με παϊδάκια και λουκάνικο στα κάρβουνα, άραγμα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου με θέα στη λίμνη και τα χιονισμένα γύρω βουνά. Πάντα όμως μπαίνει το δίλημμα ποιο χωριό να διαλέξουμε από τα τόσα που στολίζουν σαν ζωγραφιές τη λίμνη. Η δικιά μας αδυναμία πάντως είναι το Νεοχώρι Καρδίτσας, το χωριό που έχει την ομορφότερη θέα στη λίμνη.

Το τοπίο της γαλήνιας λίμνης και των χιονισμένων Αγράφων είναι το καλύτερο χαλαρωτικό. Όταν πεινάσουμε, το ρίχνουμε στις ασυναγώνιστες πίτες και τις τηγανιές. Ε, κι αν ξυπνήσει ο σπορτίβ που κρύβουμε μέσα μας, επιδιδόμαστε σε χαλαρές πεζοπορίες στο χωριό. Ωχ, πότε έφτασε κιόλας Κυριακή μεσημέρι;

Άγιος Λαυρέντιος - Πήλιο
Από την κοσμική Πορταριά ως τη σοφιστικέ Τσαγκαράδα κι από τις καταπράσινες Μηλιές ως την αρχοντική Βυζίτσα, κάθε σχεδόν χωριό του Πηλίου δικαιούται μια θέση… ψηλά στην καρδιά μας.

Αυτή τη φορά λέμε να κλείσουμε τα μάτια και να βρεθούμε σε ένα… αουτσάιντερ, στον μαγευτικό Άγιο Λαυρέντιο, ιδανική πρόταση για ήσυχα ζεν Σαββατοκύριακα με περιπάτους σε πετρόχτιστα καλντερίμια, χαλαρούς ρυθμούς, καλό φαγητό και αν έχετε όρεξη για αυτοκινητάδες άπειρες προτάσεις για να γυρίσετε το βουνό των Κενταύρων.

Χτισμένος αμφιθεατρικά μες στα πλατάνια και τις αγριοκαστανιές, σε υψόμετρο 650 μέτρων και με θέα στον Παγασητικό, ο Άγιος Λαυρέντιος είναι ένα κουκλίστικο χωριό, πνιγμένο στο πράσινο του Πηλίου.

Ένα week-end εδώ έχει τη γοητεία της επανάληψης: να περπατάς ξανά και ξανά στα ίδια πετρόχτιστα καλντερίμια, να κοντοστέκεσαι με το δέος της πρώτης φοράς μπροστά στο «ανατολίτικο» Αρχοντικό του Γκλαβάνη, στου Παπαθανασίου με τα έντονα νεοκλασικά στοιχεία και στο «αιγυπτιώτικο» του Κανταρτζή με το καμπύλο σαχνισί και τα τοξωτά παράθυρα. να ξεστρατίζεις προς το δάσος με τις αγριοκαστανιές, τις κερασιές και τις φλαμουριές.

Μακεδονία

Παλαιός Παντελεήμονας - Πιερία
Μόλις διασχίσαμε ένα δάσος από καταπράσινες καστανιές. Ο δρόμος, στενός, φιδογυριστός, ίσα ίσα που φαίνεται μπροστά μας και όλο ανεβαίνει.

Ψηλά, ο Όλυμπος λούζεται στον υπέροχο χειμωνιάτικο ήλιο. Βρισκόμαστε στις παρυφές του Ολύμπου και κατευθυνόμαστε προς τον Παλαιό Παντελεήμονα. Η ιστορία του γνωστή: ο τουρισμός της παραλίας τράβηξε τους κατοίκους στον Πλαταμώνα, ερημώνοντας το χωριό. Τα πανέμορφα πέτρινα σπίτια του Παλαιού Παντελεήμονα στοίχειωσαν. Η πέτρινη πλατεία με τα πλατάνια χορτάριασε. Ξαφνικά όμως όλα άλλαξαν.

Κάποιοι εραστές της ομορφιάς και της αυθεντικότητας πρόλαβαν το χωριό πριν σωριαστεί σε ερείπια. Φτάνουμε στο πλάτωμα που έχει διαμορφωθεί σε πάρκινγκ. Με οδηγό το καμπαναριό της εκκλησίας του Αγίου Παντελεήμονα, φτάνουμε στην πλακόστρωτη πλατεία, στρωμένη με κιτρινισμένα φύλλα από τα πλατάνια και τις καρυδιές. Μας υποδέχονται οι ταβέρνες και το παραδοσιακό καφενείο με τα τραπεζάκια έξω για όσους θέλουν να νιώσουν το ευεργετικό παγωμένο αεράκι που κατεβαίνει από τον Όλυμπο. Ανάμεσα σ’ ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και τα παϊδάκια που φτάνουν ζεστά, η συζήτηση για το πώς σώθηκε ο Παλαιός Παντελεήμονας ανάβει – κι εμάς μας αρέσει πολύ να ακούμε ιστορίες με happy end...

Νυμφαίο - Φλώρινα

Έξω οι νιφάδες του χιονιού στήνουν τρελό χορό. Ο υδράργυρος αγγίζει το μηδέν^ αλλά να ‘ναι καλά το τσίπουρο που μας κάνει ν’ αντέχουμε. Μας μαγεύει η ιστορία του Νυμφαίου, που το νήμα της φτάνει μέχρι την Αίγυπτο, το Βουκουρέστι, την Κωνσταντινούπολη, την Αλεξάνδρεια, τη Λοζάνη και το Λονδίνο. Στις αρχές της δεκαετίας του '80, κάποιοι αποφασίζουν να ξαναδώσουν ζωή στο χωριό: Τα σπίτια αναστηλώνονται, οι πλακόστρωτοι δρόμοι επισκευάζονται, οι πλατείες, οι εκκλησιές και τα δημόσια κτίρια ζωντανεύουν. Το Νυμφαίο ανασαίνει ξανά. Χτίζονται ξενοδοχεία, ανοίγουν μαγαζιά, αρχοντικά μετατρέπονται σε ξενώνες. Ανεπανάληπτη εμπειρία κι απόλαυση για τις αισθήσεις το περπάτημα μέσα στα στενά, πλακόστρωτα δρομάκια, ενώ η αρχιτεκτονική της πέτρας δένει αρμονικά με το καταπράσινο δάσος οξιάς που περιζώνει το χωριό.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο Made in Greece News στις 19 Δεκεμβρίου 2019