Πως η Κλιματική αλλαγή & ο COVID-19 επηρεάζουν τον αγροτικό τομέα

Γράφει η Παρασκευή Μολώνη

Κλιματική αλλαγή, COVID-19, πάνε μαζί, είναι παγκόσμια πραγματικότητα, είναι πληγές του αγροτικού τομέα.

Να το πούμε απλά. Για να επιβιώσουμε θέλουμε τροφή. Για να έχουμε τροφή πρέπει να παράγουμε. Για να παράγουμε χρειαζόμαστε γόνιμο έδαφος και νερό. 

Η κλιματική αλλαγή με τις ακραίες θερμοκρασίες και τις απότομες πλημμύρες, έχει ως αποτέλεσμα τη διάβρωση των εδαφών, την απόπλυση της γόνιμης επιφάνειάς τους, την ερημοποίηση, την ποιοτική και ποσοτική υποβάθμιση των υδάτων.

O COVID-19, πυροδοτεί αλλαγές πιο γρήγορα από ότι θα τις αποφασίζαμε.

Ή θα τα αποδεχτούμε όλα αυτά και θα επανασχεδιάσουμε τον τομέα, ή θα λέμε τα ίδια, θα νομίζουμε ότι τρέχουμε, αλλά θα κάνουμε βήματα επί τόπου.

Τον λύκο λοιπόν τον έχουμε. Τον ντορό ψάχνουμε κατά την ελληνική παροιμία.

Πρέπει να αποφασιστεί παγκόσμια, αν θα παράγουμε με σεβασμό στο περιβάλλον και στον άνθρωπο.

Η Ευρώπη, αν σκοπεύει να χρηματοδοτήσει αυτό το μοντέλο.
Και οι αγρότες, αν θα κάνουν το ελάχιστο από αυτό που έκαναν οι παππούδες μας. Που καλλιεργούσαν με σεβασμό στο περιβάλλον, χωρίς τη λογική μόνο του κέρδους, εφαρμόζοντας πρακτικές που εμείς τις ξαναανακαλύπτουμε, όπως αμειψισπορά και αγρανάπαυση, γιατί ήξεραν ότι μόνο η γη μπορεί να τους θρέψει. 

Αυτή η αλλαγή έχει κόστος.

Αν έχουμε την τόλμη να τη χρηματοδοτήσουμε, θα πρέπει να το κάνουμε τώρα. Αλλιώς να αποφασίσουμε ότι θα παραμείνουμε στα ίδια, απλοί διαχειριστές μιας γνώριμης κατάστασης.

Η αγροτική παραγωγή δεν μπορεί να νοείται ως μια εντατική γραμμή παραγωγής σε ένα εργοστάσιο, όπου υπερισχύουν τα νούμερα και το κέρδος.

Να οριστούν περιοχές που θα λειτουργήσουν η κάθε μια ως ένα αγροοικοσύστημα, το οποίο θα προστατεύεται, θα καλλιεργείται χωρίς εξάρτηση από φάρμακα και λιπάσματα, με ενσωματωμένη την πανίδα και τη χλωρίδα του, όπου θα εξασφαλίζεται µία κυκλική ροή των θρεπτικών στοιχείων από το έδαφος στο φυτό, από το φυτό στο ζώο και πάλι επιστροφή στο έδαφος.

Που θα παράγονται αγροδιατροφικά αγνά προϊόντα από ντόπιες ποικιλίες φυτών και ντόπιες φυλές ζώων που τρέφονται από τη φύση και κινούνται ελεύθερα στο φυσικό τους περιβάλλον.

Να γίνουν συγκριτικές μελέτες και έρευνα, για τα οφέλη που μπορεί να έχουν στην υγεία του ανθρώπου τα παραγόμενα προϊόντα αυτών των περιοχών.

Με τη στήριξη της πολιτείας, να εργαστούν νέοι αγρότες πάνω σε αυτό και να παίρνουν μέρος και οι μαθητές των σχολείων, ώστε εμπειρικά να διδάσκονται τις αξίες του σεβασμού στον άνθρωπο και στη φύση. 

Αν θέλουμε να κερδίσουμε την σωματική και ψυχική μας υγεία, πρέπει να το τολμήσουμε.

Ο αγροτικός τομέας αποτελεί πυλώνα της οικονομίας μας και προσφέρεται για επενδύσεις και ανάπτυξη στη χώρα μας.

Πρέπει όμως να αλλάξει, να αλλάξουμε.
Να δοθούν κίνητρα και χρηματοδότηση για αυτό.

Ο αγρότης δεν μπορεί μόνος του να επωμιστεί το κόστος μιας φιλοπεριβαλλοντικής και ταυτοχρόνως σύγχρονης ψηφιοποιημένης γεωργίας. 

Οι επιχειρήσεις και τα συλλογικά σχήματα των αγροτών έχουν ανάγκη στήριξης με δομές, υποδομές και χρηματοδοτικά εργαλεία, για να μπορέσουν να στραφούν σε καινοτόμες, πράσινες επενδύσεις στον αγροτικό τομέα.

Με την ευκαιρία της νέας Προγραμματικής Περιόδου 2021-2027, η Ε.Ε. πρέπει να χρηματοδοτήσει γενναία τον τομέα, και να στοχεύσει σε έναν ευρωπαϊκό διατροφικό πολιτισμό, πρότυπο για όλον τον πλανήτη, που προσφέρει στην οικονομία, αντιμετωπίζει την κλιματική αλλαγή, προστατεύει το περιβάλλον και την υγεία του καταναλωτή. 

Η χώρα μας αναλόγως, να κατευθύνει τα κονδύλια που της αναλογούν και να πρωταγωνιστήσει στην κουλτούρα αυτή με τα ιδιαίτερα προϊόντα της, τις διαχρονικές αξίες της και τον πολιτισμό της.

Το ανθρώπινο κεφάλαιο της χώρας, οι νέοι με την προσαρμοστικότητά τους, οι μεγαλύτεροι με την εμπειρία τους, τα επιστημονικά μυαλά, οι επιχειρηματίες που μπορούν και προσαρμόζονται, αποτελούν εγγύηση για να καταστήσουμε την κρίση ευκαιρία μέσα από μια πράσινη συμφωνία για βιώσιμη ανάπτυξη του αγροτικού μας τομέα.

Οι γυναίκες που έρχονται πιο κοντά στα αγροτικά προϊόντα, επιλέγοντας με ευαισθησία στο θέμα της διατροφής, είτε ως αγρότισσες, είτε ως επιχειρηματίες, είτε ως καταναλωτές μπορούν ουσιαστικά να συμβάλλουν ή και να επιβάλλουν ένα πράσινο μοντέλο παραγωγής.

Όλοι οι εμπλεκόμενοι, πολιτεία, παραγωγοί, συλλογικά οργανωτικά σχήματα, μεταποιητές-τυποποιητές, διανεμητικός κλάδος, τουριστικός κλάδος και καταναλωτές, οφείλουμε να δεσμευτούμε σε μια πράσινη συμμαχία για το μέλλον του αγροτικού μας τομέα.

Το τρένο των εξελίξεων και των νέων αλλαγών είναι στις ράγες. Στο χέρι μας είναι να μπούμε μέσα και να μην μείνουμε στον σταθμό.

Who is who

H Παρασκευή Μολώνη Σπούδασε στην Αθήνα Γεωπόνος Φυτικής Παραγωγής στην Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή Αθηνών και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές αποκτώντας Μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης με τίτλο «Αξιοποίηση Φυσικών Πόρων» στον επιστημονικό τομέα «Διαχείριση Περιβάλλοντος». Παράλληλα είναι κάτοχος πτυχίου παιδαγωγιών σπουδών (Σ.Ε.Λ.Ε.Τ.Ε.-ΠΑ.ΤΕ.Σ). 

Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως μόνιμος δημόσιος υπάλληλος στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.

Ως επιστημονικό στέλεχος του Υπουργείου,  ασχολήθηκε με τη διαμόρφωση και εφαρμογή της Κοινοτικής και της Εθνικής Νομοθεσίας σε επί μέρους τομείς και προϊόντα του αγροτικού τομέα, καθώς και με θέματα στρατηγικής, σχεδιασμού, υλοποίησης και παρακολούθησης Προγραμμάτων Αγροτικής Ανάπτυξης. Συμμετείχε σε εργασίες Κοινοτικών οργάνων, Συνεδρίων, εθνικών και διακρατικών Επιτροπών και Ομάδων έργου. 

Έχει παρακολουθήσει επιμορφωτικά σεμινάρια μεταξύ άλλων, στην διοίκηση μέσω στόχων, στην ευρωπαϊκή οικονομία και στην εφαρμογή του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου περιβάλλοντος στην Ελλάδα. 

Μιλάει Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά. Είναι μητέρα δύο αγοριών.