Best of 2020: Λιάνα Σπυροπούλου- Η Ελληνίδα γιατρός μόνο στο eirinika: «Πέρασα τη μάχη μυαλού & καρδιάς περιμένοντας στην ουρά για να κάνω το εμβόλιο του κορωνοϊού»

Η Ελληνίδα γιατρός Λιάνα Σπυροπούλου, που ζει και εργάζεται στο Λονδίνο, έκανε το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού και περιγράφει αποκλειστικά στο eirinika.gr, την εμπειρία της. 

Διαβάστε επίσης: Made in Greece πρωτοποριακή τεχνική για επεμβάσεις μεγίστης ακρίβειας από δυο νέους Έλληνες επιστήμονες - Αμυράς & Σπυροπούλου (ΦΩΤΟ)

«Νοέμβριος 2020, η Βρετανία είναι η πρώτη χώρα που εγκρίνει το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού.

Αρχές Δεκεμβρίου, απαντώ σε email, δίνοντας την έγκρισή μου (ή ζητώντας την εξαίρεση) να εμβολιαστώ ως μέλος ιατρικού προσωπικού, κατατάσσοντας τον εαυτό μου στον τομέα αναγκαιότητας νούμερο 2, μετά από το προσωπικό και τους κατοίκους οίκων ευγηρίας.

Και καθώς, φίλοι, συγγενείς και συνεργάτες αναρωτιούνται πότε αναμένεται ο κρίσιμος εμβολιασμός, συναντώ στη δουλειά έναν φίλο, γιατρό στη μονάδα εντατικής θεραπείας ο οποίος παραπονιέται για τον πόνο στον ώμο του.

"Είχα εχτές βάρδια μέχρι τα μεσάνυχτα και πέρασαν δύο νοσοκόμες να μας πουν πως είχαν περισσευούμενα εμβόλια από τα σημερινά ραντεβού".

Τον κοιτώ έκπληκτη, καθώς αναρωτιέμαι αν θα έρθει σύντομα και η δική μου σειρά και αρχίζω να διαβάζω επιστημονικά άρθρα στο κινητό μου, προκειμένου να έχω μια ολοκληρωμένη άποψη.

Βρίσκω τον εαυτό μου να διαβάζει διόλου ακαδημαϊκά σάιτ, με ξεκαρδιστικά επιχειρήματα των “anti-vaxxers” αναφερόμενα σε προβλήματα υπογεννητικότητας, παρακολούθηση δεδομένων μας μέσω μικροτσίπ του εμβολίου, έως και θεωρίες συνομωσίας για υποβολή σε πολιτικά σκάνδαλα.

"Πάμε να δούμε και εμείς αν έχουν μείνει μερικά σήμερα;" μου λέει μια φίλη συνάδελφος.

Σηκώνω το κεφάλι μου από το κινητό, τελείως μπερδεμένη για το τι πρέπει να απαντήσω. Το ίδιο βράδυ, περπατάω με τη φίλη μου, πηγαίνοντας να συναντήσουμε τα άλλα παιδιά που είχαν τελειώσει νωρίτερα από τη δουλειά, και βγάζω από τον ώμο μου το περιττό τσιρότο από το σημείο εμβολιασμού.

Κάπως έτσι, λοιπόν, επιταχύνθηκε η διαδικασία εμβολιασμού μου κατά του κορωνοϊού. Χρειάστηκε δική μου πρωτοβουλία, μισή ώρα από το χρόνο μου, και καλό χιούμορ για να ανταπεξέλθω στα σχόλια για τις «σίγουρα αναμενόμενες παρενέργειες».

‘Ισως το πιο «επίπονο» κομμάτι αυτής της υπόθεσης ήταν η γραφειοκρατική αναμονή.

Συμπλήρωσα μια φόρμα με το ιατρικό μου ιστορικό και υπέγραψα τη συγκατάθεσή μου, εν γνώσει αναφερόμενων παρενεργειών. Σε αυτές συγκαταλέγονταν ως πιο συνήθεις ο πόνος στο σημείο εμβολιασμού, πιθανά συμπτώματα γρίπης, μυαλγία και κούραση.

Ως κοπέλα ερωτήθηκα για την πιθανότητα εγκυμοσύνης ή θηλασμού στους επόμενους τρεις μήνες και αυτό επειδή τα εμβόλια δεν δοκιμάζονται και δεν συνιστώνται σε αυτόν τον πληθυσμό. Αφού έλαβα την πρώτη δόση του εμβολίου, παρέμεινα στον χώρο για ακόμη 15 λεπτά, προκειμένου να αντιμετωπιστεί άμεσα πιθανή αλλεργική αντίδραση.

Στη συνέχεια, κανόνισα το ραντεβού για την επόμενη δόση, η οποία πρέπει να ολοκληρωθεί σε διάστημα 21 έως και 28 ημερών μετά την πρώτη.

(Photo: Gustavo Fring/ Pexels)

Το εμβόλιο δεν με πόνεσε εκείνη τη στιγμή, αλλά δεν μπορώ να κρύψω πως ο ώμος μου με πονούσε αρκετά για τις επόμενες δύο ημέρες. Το επόμενο πρωί, η μύτη μου άρχισε να τρέχει και με ενοχλούσε λίγο ο λαιμός μου.

Τίποτα μη αναμενόμενο ή διαφορετικό από ό,τι θα περίμενε κανείς μετά από επτά ημέρες βάρδια και πέντε ώρες ύπνο. Δευτέρα πρωί έκανα γυμναστική χωρίς κανένα μυϊκό η αναπνευστικό σύμπτωμα.

Μία εβδομάδα και τέσσερις εφημερίες μετά, το μόνο που νιώθω είναι ανακούφιση, καθώς βλέπω να διασωληνώνονται ασθενείς με Covid-19, έρχομαι σε επαφή με πιθανά κρούσματα ή συζητάω με συναδέλφους τα χρόνια συμπτώματα που τους ταλαιπωρούν, έως και 6 μήνες αφού πέρασαν την ασθένεια.

Το εμβόλιο δεν βγήκε μέσα σε μισό χρόνο. Ήταν υπό παραγωγή μετά την πανδημία του SARS coronavirus από το 2004, απλώς επιταχύνθηκαν τα γραφειοκρατικά στάδια έγκρισης, χωρίς όμως να παραληφθεί κανένας έλεγχος ασφαλείας.

Επιπλέον, το εμβόλιο που διανέμεται αυτή τη στιγμή στην Αγγλία, δεν εισάγει στον οργανισμό τον ιό, αλλά παροτρύνει την παραγωγή μίας πρωτεΐνης του στα κύτταρα, επομένως είναι σχεδόν αδύνατον να προκαλέσει τη νόσο.

Όσο για την εισαγωγή μικροτσίπ παρακολούθησης, επρόκειτο για μία ιδέα των εταιριών τεχνολογίας προκειμένου να δημιουργηθεί μία «ταυτότητα εμβολιασμού», η οποία θα παρέχει στη φαρμακευτική εταιρία λογιστικές πληροφορίες (αριθμός και ημερομηνία κατασκευής, δοσολογία κτλ- εκτός αν θυμάστε εσείς την ημερομηνία που κάνατε το εμβόλιο της ανεμοβλογιάς;) και όχι προσωπικά δεδομένα των εμβολιαζόμενων.

Και αυτό είναι κάτι που προς το παρόν δεν έχει εγκριθεί από καμία χώρα.

Παρόλα αυτά, πέρασα και εγώ αυτή τη μάχη του μυαλού και της καρδιάς, καθώς περίμενα στην ουρά για το εμβόλιο. Οι επιστημονικές γνώσεις μου καταρρίπτονταν από αβάσιμες δικαιολογίες («κουράστηκα να περιμένω, θα είμαι κουρασμένη όλο το Σαββατοκύριακο, η επόμενη δόση θα πέσει μέσα στις γιορτές…»).

Πράγματι, είναι κάτι εντελώς καινούριο, ίσως στο μέλλον χρειαστούν περαίτερω δόσεις (όπως με το ετήσιο εμβόλιο κατά της γρίπης), και μπορεί τελικά να μην είναι τόσο θαυματουργό στο να μας προστατέψει από τον κορωνοϊό. Για αυτό και ο εμβολιασμός είναι εντελώς προαιρετικός και αποτελεί προσωπική απόφαση του καθενός.

Εγώ προτίμησα να είμαι 95% ασφαλής, παρά 5% καταβεβλημένη από τα χρόνια συμπτώματα του Covid-19, και προς το παρόν δεν το μετανιώνω».