Έλεος πόσα χρόνια, λεφτά & αποφασιστικότητα για να φτιάξετε το εμβληματικό γεφυράκι -λιμνούλα στο Κεφαλάρι; Nισάφι η οικοδομική άδεια από το 2019

Περνούσα χθες το βράδυ τελείως τυχαία μέσα από το αλσύλλιο του Κεφαλαρίου που πήγαινα όταν ήμουνα μικρή με τους γονείς μου και τρώγαμε παγωτό στο ζαχαροπλαστείο που υπήρχε εκεί, την Αλάσκα .

Χρόνια τώρα η εγκαταλελειμμένη Αλάσκα και το περίφημο γεφυράκι με την λιμνούλα (εντελώς αδεια ) που ρίχναμε κέρματα και μία …..ευχή, παραμένουν σε απόλυτη παρακμή.

Ανατρέχοντας σε κάποιο πρόσφατο δημοσίευμα,  είδα τις παρακάτω πληροφορίες στο ολοκληρωμένο  αρθρο της Έλλης Ιωακείμογλου στην Efsyn.

Δυστυχώς παρά το γεγονός ότι οικοδομική άδεια εκδόθηκε, όπως θα δείτε το 2019 και προβλέπεται επαναλειτουργία  εντός του 2019, είμαστε Ιούλιο του 2021 και δεν έχει αγγιχτεί τίποτε. Τόσο δύσκολο είναι πια να φτιαχτούν, τόσοι δήμαρχοι πέρασαν, τέτοια ασυνέπεια , τέτοια αναβλητικότητα;

Μάλιστα σύμφωνα με πληροφορίες μου, ο όμιλος Λάτση που εχει τα θαυμάσια γραφεία του ακριβώς απέναντι, είχε προθυμοποιηθεί να συνδράμει ή ακόμα και εξ ολοκλήρου να αποκαταστήσει το διάσημο από τις ελληνικές ταινίες γεφυράκι αλλά ουδέποτε έλαβε την “σωστή” απάντηση.

Ε, καιρός είναι νοικοκυραίοι του Δήμου Κηφισιάς να φροντίσετε για την αποκατάσταση του, είναι κρίμα σε αυτή την πλατεία που περνάει η μισή Αθήνα για βόλτα, να κοιτάζει κάποιος και να μονολογεί: ” περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις”. 

Περιμένω να ακούσω την απάντηση και φυσικά με τα χαράς να την δημοσιεύσω, ελπίζοντας -  γιατί είμαι αισιόδοξος άνθρωπος και θετικός-  το εργο να εγκαινιαστεί  το 2022,  να ξαναδούμε την Αλάσκα, να ξαναδούμε το γεφυράκι με νερό και χρυσόψαρα για να ρίχνουμε κέρματα με ευχές, να ξαναδούμε ζευγαράκια να αγκαλιάζονται και να φιλιούνται, να ξαναδούμε και γυρίσματα ενδεχομένως από τα σήριαλ.

Τα σύμβολα έστω και τα ρομαντικά, τα σεβόμαστε και τα φροντίζουμε.

Ειρήνη Νικολοπούλου

Διαβάστε παρακάτω το άρθρο της Έλλη Ιωακείμογλου  που δημοσιεύτηκε το 21.03.2019

Ένα θρυλικό αναψυκτήριο, η περίφημη «Αλάσκα» στο Κεφαλάρι παίρνει ξανά «σάρκα και οστά» μετά από περίπου 20 χρόνια πλήρους εγκατάλειψης. Ο χώρος του ιστορικού αναψυκτηρίου μέσα στο υπέροχο φυσικό περιβάλλον της Πλατείας Κεφαλαρίου, χτίστηκε το 1957 και έμελλε να σημαδέψει τις δεκαετίες του 60 και του 70, αφού αποτελούσε κλασσικό «στέκι» για τους Αθηναίους, αλλά και αγαπημένο «ντεκόρ» για δεκάδες ελληνικές ταινίες.

Διάσημη η γέφυρα του Κεφαλαρίου, με τη λιμνούλα της και τη φήμη που την ακολουθούσε ότι όποιος έριχνε στο βυθό της δύο κέρματα κάνοντας μιαν ευχή, θα πραγματοποιείτο εάν τα κέρματα κάθονταν στον πυθμένα ο ένα πάνω στο άλλο.

Όλοι θυμόμαστε στα τραπέζια της «Αλάσκας» την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τον Κώστα Βουτσά και τον Γιώργο Πάντζα να δίνουν ραντεβουδάκι, ή τη συνάντηση της Μάρθας Καραγιάννη με τον Αντρέα Ντούζο στο «Κορίτσια για Φίλημα» ή ακόμη τη Χλόη Λιάσκου και τον Κώστα Βουτσά να πίνουν τον καφέ τους στο «Μερικοί το προτιμούν Κρύο».

Η «Βουλευτίνα» η «Δεσποινίς Διευθυντής» και πολλές ακόμη κλασσικές ελληνικές ταινίες γυρίστηκαν στα τραπεζάκια της Αλάσκας.

Το «στολίδι» του Κεφαλαρίου καταστράφηκε ολοσχερώς από την πυρκαγιά του 2003. Έκτοτε η «Αλάσκα» έμεινε ένα κτίριο «φάντασμα» πνιγμένο από κουρέλια, σκισμένα πανιά, ανοιγμένες κολόνες και σκουριασμένα σίδερα, ένα «κουφάρι» που μετατράπηκε με τον καιρό σε χώρο εναπόθεσης απορριμμάτων, ρύπανσης και υγειονομικής υποβάθμισης της περιοχής. Το μόνο που της είχε απομείνει ήταν οι αναμνήσεις των παλαιότερων κατοίκων της περιοχής, που ζητούσαν όλα αυτά τα χρόνια να βρεθεί μία λύση.

Πέρασαν ακόμη δεκαέξι χρόνια για να εκδοθεί (επιτέλους) πριν από ένα μήνα η απαιτούμενη οικοδομική άδεια και πλέον ο Δήμος Κηφισιάς προχωρά στην ανοικοδόμηση του θρυλικού αναψυκτηρίου έχοντας βάλει ως στόχο την επαναλειτουργία του εντός του 2019.

Σύμφωνα με την αρχιτεκτονική μελέτη, το νέο κτήριο της «Αλάσκας» θα είναι εναρμονισμένο με το φυσικό, αλλά και το δομημένο περιβάλλον, λαμβάνοντας υπόψη ότι βρίσκεται μέσα στο τμήμα της Κηφισιάς που υπάρχουν πολλά νεοκλασικά κτίσματα, αλλά και σε σημείο με σημαντικές τουριστικές υποδομές και υψηλή εμπορική κίνηση.

Η μορφή της νέας «Αλάσκας» διατηρεί τα χαρακτηριστικά της μελέτης (1960) του αρχιτέκτονα Αλέξανδρου Παπαγεωργίου- Βενετά, εναρμονισμένα με τα σύγχρονα στοιχεία της περιοχής. Το ισόγειο κτίσμα διατηρεί τη λιθοδομή στην τοιχοποιία του και μάλιστα στις ίδιες θέσεις με το αρχικό κτίσμα της Αλάσκα του 1960.

Επιπλέον στον όροφο και τα περιφερειακά κτίσματα κυριαρχούν μεγάλα ανοίγματα ώστε να αναδεικνύεται το αρχικό κτίσμα. Η νέα «Αλάσκα» θα καταλαμβάνει έναν χώρο πολύ μικρότερο από αυτόν που είχε κατά την τελευταία λειτουργία της. Το κτήριο του αναψυκτήριου θα καταλαμβάνει 250 τ.μ. μαζί με το πατάρι και με πανοραμική θέα στο άλσος Κεφαλαρίου.

Μακάρι να έχουν την ίδια τύχη και άλλα ξεχασμένα κτίρια της Αθήνας, που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία…