31 κεράκια σβήνει σήμερα το ΙΝΤΕΡΝΕΤ που άλλαξε τις ζωές μας - μας διδάσκει μας κάνει φίλους ή εχθρούς, μας παντρεύει, μας χωρίζει - Όλο το ιστορικό της γέννησης του!

Ο πυρήνας του Διαδικτύου ξεκίνησε το 1969 με την ονομασία ARPANET στην Υπηρεσία Προηγμένων Αμυντικών Ερευνών (Defense Advanced Research Projects Agency, DARPA) του υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ. Η αρχική έρευνα που συνέβαλε στο ARPANET περιελάμβανε εργασίες στα αποκεντρωμένα δίκτυα, τη Θεωρία ουρών (queueing theory) και την ανταλλαγή πακέτων packet switching.



Στις 11 Ιανουαρίου 1983 το ARPANET άλλαξε το βασικό του δικτυακό πρωτόκολλο επικοινωνίας από το NCP στο TCP/IP, ξεκινώντας έτσι το Διαδίκτυο όπως το γνωρίζουμε σήμερα. Δεύτερο σημαντικό βήμα στην ανάπτυξη του Διαδικτύου έκανε το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών (National Science Foundation, NSF) των ΗΠΑ, το οποίο έχτισε την πρώτη Διαδικτυακή πανεπιστημιακή ραχοκοκκαλιά (backbone), το NSFNet, το 1986.

Τέλος, η τεράστια ανάπτυξη του Διαδικτύου επήλθε όταν το 1989 ο Τιμ Μπέρνερς-Λι (Tim Berners-Lee) ερευνητής του CERN πρότεινε το πρωτόκολλο http (hypertext transfer protocol), δηλαδή τη "γλώσσα" επικοινωνίας των υπολογιστών στο Διαδίκτυο και, παράλληλα, επινόησε ένα τρόπο αναγνώρισης κάθε "εγγράφου", αποδίδοντάς του ένα μοναδικό παγκόσμιο αναγνωριστικό (Universal Resource Identifier), μαζί με ένα αναγνωριστικό διεύθυνσης (δες εδώ). Τα δύο αυτά χαρακτηριστικά συνδυάστηκαν και σήμερα αποτελούν το URL Ενιαίο Χαρακτηριστικό Εντοπισμού (Uniform Resource Locator).

Το 1990 ο Τιμ Μπέρνερς-Λι ολοκλήρωσε τη δημιουργία του πρώτου προγράμματος περιήγησης (browser), έπρεπε όμως να δημιουργήσει και ένα πρόγραμμα εξυπηρέτησης (server) και μια γλώσσα για την περιγραφή του εγγράφου. Έτσι, επινόησε τη γλώσσα HTML (HyperText Markup Language). Το 1991 τα είχε ετοιμάσει όλα και, μη έχοντας ακόμη επίσημη απάντηση από το CERN, δημιούργησε τον πρώτο server, τον info.cern.ch, διαθέτοντας παράλληλα ελεύθερα το πρόγραμμα περιήγησης και το λογισμικό του server μέσω του Διαδικτύου. Στο μεταξύ, οι χρήστες της νέας υπηρεσίας, που ο ίδιος είχε ονομάσει «Παγκόσμιο Ιστό» (World Wide Web), άρχισαν να αυξάνονται αλματωδώς, ενώ οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ήταν πολύ πιο εύκολο και εξυπηρετικό να "δημοσιεύουν" τις πληροφορίες τους σε μια ιστοσελίδα, αντί να απαντούν σε πολυάριθμα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου…

Να και μια ανατρεπτική άποψη για το που & ποτε γεννήθηκε το ;iντερνετ ! Tο 1937....

Αντίθετα με ό,τι νομίζαμε, αυτό που αναγνωρίζουμε σήμερα ως Διαδίκτυο δεν γεννήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, κάπου ανάμεσα στη δεκαετία του ’60 και στη δεκαετία του ’70, αλλά μερικές δεκαετίες πιο πριν, και συγκεκριμένα το 1937 στην Αγγλία. Πνευματικός του πατέρας ήταν ένας πολυτάλαντος δάσκαλος, δραστήριος σοσιαλιστής και ευρύτερα γνωστός ως ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, ο Χέρμπερτ Τζορτζ Γουέλς.

Ο Γουέλς πρώτος συνέλαβε την εικόνα αυτού που σήμερα είναι το Internet και την παρουσίασε όχι ως μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, αλλά ως ένα – διορατικό – άρθρο στην «Εγκυκλοπαίδεια». Το άρθρο είχε τον τίτλο «Ο Παγκόσμιος Εγκέφαλος: η ιδέα μιας μόνιμης παγκόσμιας εγκυκλοπαίδειας», που αποτελούσε και τη ρηξικέλευθη πρότασή του: να δημιουργηθεί ένα δίκτυο της ανθρώπινης γνώσης στο οποίο όλοι θα έχουν δυνατότητα πρόσβασης μέσα από μία οθόνη, στην απέραντη βιβλιοθήκη που θα περιλαμβάνει όλα τα έργα της ανθρώπινης διάνοιας. Οι ουσιώδεις διαφορές της μόνιμης παγκόσμιας εγκυκλοπαίδειας του Γουέλς με το σημερινό Διαδίκτυο έγκεινται στον τύπο της οθόνης στη χρησιμοποίηση σήμερα ψηφιακών μεθόδων αναπαραγωγής έναντι των αναλογικών του Μεσοπολέμου και στην αξιοποίηση των ηλεκτρονικών τηλεπικοινωνιακών δικτύων αντί του κλασικού ταχυδρομείου.

Με τα ίδια τα λόγια τού Γουέλς: «Δεν υπάρχει πρακτικό εμπόδιο για τη δημιουργία ενός εύχρηστου καταλόγου όλης της ανθρώπινης γνώσης, των επιτευγμάτων, των εικόνων και των ιδεών· την κατασκευή, με άλλα λόγια, μιας πλανητικής μνήμης για όλη την ανθρωπότητα. Ισως μάλιστα να μην είναι απλός κατάλογος αλλά το ίδιο πράγμα σε μια άλλη μορφή, που θα μπορεί να προσπελαστεί από οποιοδήποτε σημείο της Γης. Κάτι τέτοιο θα είναι γεγονός τρομακτικής σημασίας, μπορεί να προδιαγράψει μια πραγματική διανοητική ενοποίηση όλης της φυλής μας. Ολη η ανθρώπινη μνήμη θα είναι διαθέσιμη σε συντομότατο χρόνο σε κάθε ξεχωριστό άτομο. Και το πιο σημαντικό από όλα: ένα τέτοιο αρχείο δεν κινδυνεύει από καμία καταστροφή. Θωρακίζεται απόλυτα, καθώς πρόκειται να υπάρξουν ακριβή αντίγραφα στο Περού, στην Κίνα, στην Ισλανδία, στην Κεντρική Αφρική ή και πουθενά συγκεκριμένα. Θα συγκεντρώνει την οργάνωση του εγκεφάλου ενός ανώτερου θηλαστικού με την αποκεντρωμένη ζωτικότητα της αμοιβάδας… Ο τρόπος σύνθεσης και διάχυσης της γνώσης στον σημερινό κόσμο είναι εξαιρετικά αναποτελεσματικός. Οι διορατικοί στοχαστές αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι το πιο ελπιδοφόρο μονοπάτι για τη διανοητική μας εξέλιξη οδηγεί στη δημιουργία ενός νέου παγκόσμιου συλλογικού οργάνου για τη συλλογή, την ταξινόμηση, τη σύνοψη και τη διάχυση της γνώσης, παρά στην περαιτέρω προσπάθεια βελτίωσης του υφισταμένου συντηρητικού πανεπιστημιακού συστήματος».