Top woman η Eugenia (Τζένη) Arsenis που κλήθηκε στις ΗΠΑ για να σκηνοθετήσει δύο παραστάσεις όπερας!

Η πολιτική όπερα El Cimarrón”  (The Runaway Slave)  του Hans Werner Henze παρουσιάστηκε σε παραγωγή δύο εκ των σημαντικότερων οργανισμών για την όπερα και το μουσικό θέατρο, που εδρεύουν στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.



Ανάμεσα στους συντελεστές ξεχωρίζει το όνομα μιας Ελληνίδας. Η Eugenia Arsenis (Τζένη Αρσένη) σκηνοθετεί την σημαντική αυτή όπερα για λογαριασμό και των δύο και επιβεβαιώνει την φράση ενός παλαιότερου δημοσιεύματος, που είχε γραφτεί για την ίδια από την εφημερίδα Έθνος: “'Όταν μια Ελληνίδα καλλιτέχνης διαπρέπει στο εξωτερικό, δεν μπορείς παρά να αισθάνεσαι περήφανος”!

Η Τζένη Αρσένη (Eugenia Arsenis) σκηνοθέτησε την όπερα “El Cimarrón” του Hans Werner Henze για λογαριασμό του Skylight Music Theatre, με έδρα το Milwaukee της Αμερικής, όπου παρουσιάστηκε πρόσφατα (για 8 βραδιές από τις 3 έως και τις 12 Ιανουαρίου 2014.)



H Τζένη Αρσένη (Eugenia Arsenis) υπογράφει μια άλλη σκηνοθετική εκδοχή της ίδιας όπερας για λογαριασμό του Center for Contemporary Opera, με το οποίο συνεργάζεται τα τελευταία χρόνια, στο Symphony Space της Νέας Υόρκης, όπου και παρουσιάστηκε αυτές τις ημέρες (στις 16 και 17 Ιανουαρίου 2014.)

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ:

Η σκηνοθέτις έχει ήδη παρουσιάσει ένα αξιόλογο έργο στην σκηνοθεσία όπερας στις Ηνωμένες Πολιτείες (πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο προσωπικό της site www.eugeniaarsenis.com ), παρότι η έδρα της παραμένει η Ελλάδα. Η ίδια εκλήθη από τους καλλιτεχνικούς διευθυντές των δύο θεάτρων για να σκηνοθετήσει την συγκεκριμένη όπερα σε δύο διαφορετικές εκδοχές (ο τραγουδιστής  που ερμηνεύει τον ρόλο του “El Cimarrón” ο Eric McKeever είναι το μόνο κοινό στοιχείο για τις παραγωγές) αναγνωρίζοντας το δημιουργικό ταλέντο και τις ικανότητές της.





Ακολουθεί ένα συνοπτικό βιογραφικό της, καθώς και σύντομες πληροφορίες για την όπερα, η οποία αξίζει να σημειωθεί ότι είχε παρουσιαστεί το 2005 από την Πειραματική Λυρική Σκηνή σε σκηνοθεσία και μετάφραση της ίδιας και μουσική διεύθυνση του Θόδωρου Αντωνίου).

Σκηνοθέτις-Δραματουργός, έχει συνεργαστεί με διεθνείς φορείς (Royal Albert Hall, San Francisco Opera Center, Center for Contemporary Opera, Skylight Music Theatre, Oakland Opera House, Εθνική Λυρική Σκηνή, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Εκπαιδευτική Τηλεόραση κ.α.). Υπεύθυνη Συντονισμού και Δραματολογίου της Πειραματικής Λυρικής Σκηνής από την αρχή της δημιουργίας της, με την καλλιτεχνική διεύθυνση του μαέστρου Θόδωρου Αντωνίου (2004-2011). Για την παράστασή της Mendelssohn’s Antigone, την οποία σκηνοθέτησε στο Royal Albert Hall για το BBC Proms, τιμήθηκε από το Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος Antikenfestpiele στην Trier της Γερμανίας. Είναι κάτοχος πολυάριθμων υποτροφιών (www.eugeniaarsenis.com). Οι σπουδές της περιλαμβάνουν: Θεατρολογία και Σκηνοθεσία Θεάτρου στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, μεταπτυχιακή έρευνα στη Φιλοσοφία (UCL) και διδακτορική διατριβή (Αισθητική Φιλοσοφία, Όπερα, Αρχαία Τραγωδία) στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, Royal Holloway, Σκηνοθεσία Όπερας (Boston University), Σκηνοθεσία Κινηματογράφου (New York Film Academy). Δίδαξε: Τμήμα Θεατρικών Σπουδών - Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Τμήμα Μουσικών Σπουδών - Ιόνιο Πανεπιστήμιο, Hellenic American University, Ωδείο Τέχνης Γ. Φακανάς και έχει αναλάβει τη Μελοδραματική του Ωδείου Αθηνών και του Εθνικού Ωδείου. Διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, τακτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών, του Διεθνούς Ινστιτούτο Θεάτρου και του  Πανελληνίου Επιστημονικού Συλλόγου Θεατρολόγων.



“El Cimarrón”


Η ζωή ενός σκλάβου-δραπέτη στην Κούβα, όπως αυτή μεταφέρεται μέσα από την όπερα του Χανς Βέρνερ Χέντσε (Hans Werner Henze), El Cimarron (Ελ Σιμαρόν). Πρόκειται για την πραγματική ιστορία του Εστέμπαν Μοντέχο (Esteban Montejo) που βίωσε αλλεπάλληλες μεταναστεύσεις ως πρωτοστάτης στον απελευθερωτικό αγώνα, στον Πόλεμο Ανεξαρτησίας της Κούβας από τους Ισπανούς.  Το υπαρκτό αυτό πρόσωπο συναντά για πρώτη φορά το 1963 ο εθνολόγος Μιγκέλ Μπαρνέτ (Miguel Barnet), ο οποίος γράφει μια μελέτη για την κοινωνική και πολιτική ζωή της Κούβας, βασισμένη στη ζωή και μέσα από τη διήγηση του Εστέμπαν Μοντέχο που είναι τότε 103 ετών. Τη βιογραφία του Μοντέχο διαβάζει ο ποιητής Χανς Μάγκνους Εντσεσμπέργκερ (Hans Magnus Enzensberger), ο οποίος το 1968 προτείνει στον συνθέτη Χέντσε το έργο του Μπαρνέτ ως αντικείμενο καλλιτεχνικού πειραματισμού. Δεν είναι τυχαία η χρονική στιγμή της δημιουργίας του Ελ Σιμαρόν, αφού η σύλληψη της ιδέας και η συνεργασία Χέντσε-Εντσεσμπέργκερ ξεκινά αμέσως μετά τα γεγονότα του ’68 στο Παρίσι. Οι δυο δημιουργοί πηγαίνουν το 1969 στην Κούβα για να συναντήσουν τον Εστέμπαν Μοντέχο που ζει ακόμα στην Αβάνα και έτσι ξεκινά το ταξίδι της δημιουργίας του Ελ Σιμαρόν που ολοκληρώνεται τον Ιανουάριο του 1970.

Το 2005 η Τζένη Αρσένη ανέλαβε τη δραματουργική επεξεργασία, τη μετάφραση και τη σκηνοθεσία της όπερας αυτής που παρουσιάστηκε τον ίδιο χρόνο στην Πειραματική Λυρική Σκηνή. Νωρίτερα συνάντησε τον Μιγκέλ Μπαρνέτ στο Παρίσι, όπου της μίλησε για τον Εστέμπαν, για έναν άνθρωπο έξυπνο, παθιασμένο με πολύπλευρο χαρακτήρα και επαναστατικό πνεύμα. Μέσα από τη ζωή του Εστέμπαν, όπως αυτή διαφαίνεται μέσα από το λυρικό μονόπρακτο, προσεγγίζεται μία άλλη πλευρά της μετανάστευσης, εκούσιας αλλά πάντοτε βαθιά μοναχικής.



ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ EL CIMARRÓN

«Ειδική μνεία θα πρέπει να δοθεί στην Eugenia Arsenis (Τζένη Αρσένη), τη σκηνοθέτιδα, που με την πνοή της δίνει ζωή σε αυτή την ιστορία. [...] Αποπνέει εμπιστοσύνη και πάθος καθώς εξηγεί με καθαρότητα το όραμά της για το “El Cimarron”. […] Για να σκηνοθετήσει κανείς αυτό το έργο χρειάζεται κουράγιο, λεπτότητα […] Είναι βέβαιο ότι αυτό το έργο απαιτεί ιδιαίτερη πειθαρχία […]. Το εξαιρετικό σχετικά με την ευγενική της καθοδήγηση για την παράσταση είναι το πόσο απίστευτα ήρεμα κυλάει η βραδιά. Πήρε το πιο άβολο και το μετέτρεψε σε κάτι μοναδικά ζεστό [...] Το πάντρεμα της μουσικής και της ιστορίας χρειάζεται ένα σταθερό, απαλό και ατρόμητο χέρι και η σκηνοθέτις τα έχει όλα αυτά».

Dave Begel, On Milwaukee.com, 4/1/2014


«Η Αρσένη δημιούργησε μία ευφάνταστη και ταυτόχρονα γερά δομημένη παράσταση και οδήγησε τον McKeever στην ισχυρή υλοποίηση του κύριου και βασικού χαρακτήρα».

Tom Strini, 5/1/2014

«Η σκηνοθέτις Eugenia Arsenis δημιούργησε μια μοναδική παράσταση που θα τη θυμόμαστε για καιρό – Μη χάσετε αυτό το σπάνιο δώρο».

Julie McHale, Waukesha Freeman, 5/1/2014