Απομακρύνεται ο αδύνατος σκύλος από την παράσταση «Φάουστ» μετά την αντίδραση των φιλοζωϊκών οργανώσεων!‏

Την αντίδραση φιλοζωικών οργανώσεων και θεατών προκάλεσε η εμφάνιση ενός αδυνατισμένου σκύλου στο τέλος της παράστασης «Φάουστ», που παρουσιάζεται στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, σε σκηνοθεσία του Μιχαήλ Μαρμαρινού.

Με ανακοίνωση που αναρτήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, η διεύθυνση του πολιτιστικού Ιδρύματος δίνει εξηγήσεις: «Ο σκύλος, ο οποίος εμφανίζεται στην παράσταση «Φάουστ», διασχίζοντας άπαξ την σκηνή, έρχεται καθημερινά στη Στέγη, μισή ώρα πριν από το τέλος της παράστασης συνοδεία του αφεντικού του, Βασίλη Κασμά, και απομακρύνεται μαζί με τον ίδιο αμέσως μετά το πέρας της παράστασης.  Ο σκύλος δεν είναι σε καμία περίπτωση υποσιτισμένος, ανήκει στην ράτσα Lévrier Greyhound, τα οποία από την φύση τους είναι πολύ αδύνατα αθλητικά σκυλιά αγώνων, ανεξαρτήτως σίτισης.

Ωστόσο, ύστερα από προσεκτικότερη διερεύνηση της σχετικής νομοθεσίας, αποφασίστηκε από την παραγωγή η απομάκρυνση του εν λόγω σκύλου από την παράσταση».

Η παράσταση

Τρία χρόνια μετά την τελετή των εγκαινίων της σε δική του σύλληψη και σκηνοθεσία, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και, για πρώτη φορά, καταπιάνεται με τον αρχετυπικό μύθο της νεότερης ευρωπαϊκής σκέψης, τον μύθο του Φάουστ, έως τις 2 Φεβρουαρίου (εκτός Δευτέρας και Τρίτης), στις 8.30 το βράδυ.

Ο διεθνώς καταξιωμένος εικονοκλάστης σκηνοθέτης αναμετράται με το κλασικό κείμενο του Γκαίτε και, μέσα από μια περιπετειώδη παράσταση - κατάβαση στην άβυσσο της επιθυμίας, ξετυλίγει τον μύθο του ανθρώπου, που πούλησε την ψυχή του στον Διάβολο. Περιγράφοντας την παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός σημειώνει: «Μια απόλυτα προσωπική κατάβαση στη σκοτεινιά της ανθρώπινης επιθυμίας, σε αυτήν τη νέκυια του ευρωπαϊκού πνεύματος, σε ένα κείμενο - επιχείρημα που ταξιδεύει μαζί μας σε κάθε κρίσιμη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας».

Αντλώντας το πρώτο του υλικό από το έργο - κοιτίδα του νεότερου ευρωπαϊκού πνεύματος, τον «Φάουστ» (1828 - 29) του Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε, στην έμμετρη μετάφραση του Πέτρου Μάρκαρη και από τον προγενέστερο «Δόκτορα Φαούστους» (1604) του Κρίστοφερ Μάρλοου, αξιοποιώντας, όμως, τόσο τις «μεταμορφώσεις» του μύθου, όσο και ένα πλήθος από διακειμενικές αναφορές, μεταγραφές, προσωπικές αφηγήσεις και ομολογίες, καθώς και τα τραγούδια μιας παιδικής χορωδίας, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός «διευθύνει» μια παράσταση - περιπέτεια στον βυθό της δυτικής ποίησης, φιλοσοφίας, ιστορίας και της ανθρώπινης ψυχής.

Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Πέτρος Μάρκαρης, σκηνοθεσία: Μιχαήλ Μαρμαρινός, δραματουργία: Armin Kerber, μουσική: Δημήτρης Καμαρωτός,  φωτισμοί: Γιάννης Δρακουλαράκος, χώρος: Kenny MacLellan, εκτέλεση παραγωγής: Ρένα Ανδρεαδάκη. Παίζουν: Ακύλλας Καραζήσης, Θεοδώρα Τζήμου, Εύη Σαουλίδου, Ηλέκτρα Νικολούζου, Έλενα Τοπαλίδου, Φοίβος Ριμένας, Νικόλας Χανακούλας, Δάφνη Ιωακειμίδου - Πατακιά, Σμαρώ Γαϊτανίδου, Γιώργος Μπινιάρης.