Η συγγνώμη για τα θύματα της Λίβερπουλ άργησε 23 χρόνια - Ένα άρθρο του Τάκη Καραγιάννη
του Τάκη Καραγιάννη Μία γενιά αλλάζει κάθε ένα τέταρτο του αιώνα, τουλάχιστον όσον αφορά τον στατιστικό υπολογισμό της. Φανταστείτε μία τέτοια χαμένη, όχι λόγω οικονομικής κρίσης, πολέμων, κακουχιών σε μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο, αλλά μία γενιά που επί 23 χρόνια ζει στο σκοτάδι. Ενώ μάχεται για μία απάντηση το επίσημο κράτος αρνείται να τη δώσει κι ακόμη χειρότερα συγκαλύπτει ευθύνες και γεγονότα. Η Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου πέρασε στην ιστορία ως η ημέρα που μία κυβέρνηση απολογήθηκε στις οικογένειες 96 θυμάτων. Των οπαδών της Λίβερπουλ.
του Τάκη Καραγιάννη
Μία γενιά αλλάζει κάθε ένα τέταρτο του αιώνα, τουλάχιστον όσον αφορά τον στατιστικό υπολογισμό της. Φανταστείτε μία τέτοια χαμένη, όχι λόγω οικονομικής κρίσης, πολέμων, κακουχιών σε μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο, αλλά μία γενιά που επί 23 χρόνια ζει στο σκοτάδι. Ενώ μάχεται για μία απάντηση το επίσημο κράτος αρνείται να τη δώσει κι ακόμη χειρότερα συγκαλύπτει ευθύνες και γεγονότα. Η Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου πέρασε στην ιστορία ως η ημέρα που μία κυβέρνηση απολογήθηκε στις οικογένειες 96 θυμάτων. Των οπαδών της Λίβερπουλ.
Εν συντομία: Τον Απρίλη του 1989 περισσότεροι από 24.000 οπαδοί των «κόκκινων» ταξίδεψαν στο Σέφιλντ για να δουν την ομάδα τους και 96 από αυτούς δεν γύρισαν στα σπίτια τους. Το πλήθος στις κερκίδες υπεράριθμο, οι εγκαταστάσεις του γηπέδου άθλιες, η ανευθυνότητα των Αρχών εγκληματική και το κακό δεν άργησε να συμβεί, με τις εξέδρες να πλακώνουν τους φιλάθλους και το ποδοπάτημα να κάνει ακόμη χειρότερη την κατάσταση. Τέσσερις ημέρες μετά, το μίσος ξέβρασε οργή στους δρόμους της πόλης. Η εφημερίδα Sun κυκλοφορεί με εξώφυλλο, το οποίο τιτλοφορείται «The Truth» και αναφέρει πως οι υπόλοιποι οπαδοί της ομάδας σκύλευσαν τους νεκρούς. Έκτοτε, σε πολλά σημεία της πόλης –ακόμη και σήμερα- η συγκεκριμένη εφημερίδα δεν πωλείται, ενώ τα αυτοκόλλητα «Don’t buy the Sun» είναι περισσότερα από αυτά με το σήμα του συλλόγου, στους δρόμους της πόλης. Τα ονόματα των νεκρών έγιναν σύνθημα, ράφτηκαν σε πανό και γέμισαν το κενό ύφασμα σε μπλούζες. Η Λίβερπουλ ύψωσε την τραγωδία του Χίλσμπορο (το όνομα του γηπέδου) στο σύμβολό της και δεν σταμάτησε ποτέ να συνδέει το περιστατικό με την ιστορία της.
Πέρασε, σχεδόν, μια γενιά. Τα 23 χρόνια ατσάλωσαν την υπομονή των συγγενών των θυμάτων και διαμόρφωσαν το χαρακτήρα των οπαδών του συλλόγου σε όλον τον κόσμο, για έναν ακόμη λόγο. Δεν ήταν μόνο η σιωπή από τις Αρχές για τις αιτίες της τραγωδίας, αλλά και το γεγονός πως όλο το σύγχρονο οικοδόμημα του αγγλικού ποδοσφαίρου χτίστηκε πάνω στα ατυχήματα του Χίλσμπορο και του Χέιζελ. Το πιο επιτυχημένο πρωτάθλημα στον κόσμο -από πλευράς μάρκετινγκ, εσόδων, ενδιαφέροντος κλπ- έβαλε το πρώτο του τούβλο πάνω σε πτώματα. Η τραγωδία αποδόθηκε σε χουλιγκανισμό, σε μεθυσμένους αλήτες και σε μαινόμενα ζώα. Οι πολιτικές ευθύνες πολλές, ενδεχομένως περισσότερες από τις επιχειρησιακές, αφού ο κόσμος της Λίβερπουλ είδε να του φορτώνουν κάτι που δεν έκανε. Βλέπετε, όλες οι περιοχές του Μέρσεϊσαϊντ αποτελούσαν κόκκινο πανί για την τότε κυβέρνηση Θάτσερ, εξαιτίας των λαϊκών καταβολών του πληθυσμού.
Τα 23 χρόνια αγώνων χώρεσαν στις 396 σελίδες του πορίσματος της ανεξάρτητης Αρχής που ερεύνησε το θέμα. Αναλογιστείτε πόσο «ζυγίζει» το αίσθημα δικαιοσύνης για εσάς. Από το εάν κάποιος σας κακολογεί και ξέρετε πως έχετε δίκιο, μέχρι τις απαντήσεις που ψάχνετε όταν χάνετε κάτι. Πολύ περισσότερο όταν αυτό το κάτι δεν είναι αντικείμενο. Κατόπιν, θυμηθείτε πως υπάρχουν οικογένειες στην Ελλάδα που έχουν βιώσει αντίστοιχες καταστάσεις, όπως το 1981 στο Φάληρο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ακούσει συγγνώμη ακόμα, κι ας έχει αρχίσει να γαλουχείται η δεύτερη γενιά.
Πηγή: protagon.gr
Ακολουθήστε το eirinika.gr στο Google News για ενδιαφέρουσες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε όλες τις αναρτήσεις του eirinika.gr