Ο Παύλος Παπαδάτος γράφει: Το τέλος των ανεξέλεγκτων μονοκομματικών κυβερνήσεων

Αν υποθέσουμε ότι στις επερχόμενες εθνικές εκλογές πρώτο κόμμα είναι η ΝΔ  με ένα ποσοστό της τάξεως του 33% αυτό σημαίνει ότι η βουλευτική της δύναμή  θα κυμανθεί γύρω στους 110 βουλευτές, υπό την προϋπόθεση ότι το ποσοστό των εκτός βουλής κομμάτων θα είναι της τάξεως του 8-9%.  Σε περίπτωση δε, που το ΚΙΝΑΛ καταφέρει και κερδίσει το 10% των ψηφοφόρων τότε θα συγκεντρώσει 33 βουλευτές πράγμα που σημαίνει ότι ΝΔ και ΚΙΝΑΛ δεν μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση. Αν όμως ΚΙΝΑΛ και ΝΔ συγκεντρώσουν 46% των ψήφων τότε έστω και εφαπτομενικά  ίσως μπορέσουν  να σχηματίσουν κυβέρνηση.  Θα το δεχθεί όμως το ΚΙΝΑΛ; Σίγουρα όχι.

Το  ΚΙΝΑΛ το συμφέρει να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην ΝΔ ώστε να σχηματίσει  κυβέρνηση μόνη της και όχι να συγκυβερνήσει! Γιατί στην περίπτωση που συγκυβερνήσει όχι μόνο θα καταρρεύσει όπως κατέρρευσε το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ που είχε συγκυβερνήσει με την ΝΔ,  αλλά η συγκυβέρνηση αυτή τη φορά θα αποτελέσει για το ΚΙΝΑΛ το κύκνειο άσμα του και ευτελισμό του κυρίου Ανδρουλάκη.

Με ψήφο εμπιστοσύνης προς την ΝΔ το ΚΙΝΑΛ  επιτυγχάνει τα ακόλουθα:

«Συγκυβερνά» χωρίς να είναι στην κυβέρνηση. Ο Ανδρουλάκης δεν εκτίθεται γιατί δεν θα συγκυβερνήσει με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αποφεύγει δεύτερες εκλογές, που αν γίνουν εξ αιτίας του θα χάσει ποσοστά. Παγιδεύει τη ΝΔ η οποία σε περίπτωση που δεν δεχθεί την «προσφορά» του και σύρει την χώρα σε δεύτερες εκλογές, τότε θα καταδειχθεί ότι  διακατέχεται από εξουσιομανία  και διάθεση ανεξέλεγκτης διακυβέρνησης της χώρας μας. Και σε αυτή την περίπτωση το πλέον πιθανό είναι να δει τα ποσοστά της να μειώνονται.  «Άγαν φρονήματα μάλα πίπτουσι». 

Αυτός είναι ο λόγος που με κάνει να πιστεύω ότι η ΝΔ εξορκίζει το σενάριο να συγκεντρώσει μαζί με το ΚΙΝΑΛ ποσοστό άνω του 46%  γιατί φυσικά επιθυμεί διακαώς τις δεύτερες  εκλογές. Η χώρα όμως δεν είναι φέουδο κανενός πολιτικού κόμματος. Τα εθνικά συμφέροντα υπαγορεύουν κυβερνήσεις συνεργασιών, γιατί κανένα κόμμα δεν μπορεί να λύσει από μόνο του τα σοβαρά εθνικά θέματα και προβλήματα της χώρας για τα οποία κανείς δεν μιλάει. Τώρα, σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώσει το 30% στις πρώτες εκλογές, βοηθούντος πιθανόν και του Κασιδιάρη, προκειμένου να σχηματίσει κυβέρνηση θα χρειαστεί όχι μόνο τους 33 (?) βουλευτές του ΚΙΝΑΛ αλλά και τουλάχιστον άλλους 26-27 βουλευτές άλλων κομμάτων. (Προσωπικά δεν μου αρέσει… αλλά στην δημοκρατία κατά που γνωρίζω, σε μία εκλογική αναμέτρηση δεν είναι ούτε ηττημένο  και ούτε τερατογενές το 65-70% του λαού και νικητής το 30-35%)! Πάντως σε κάθε περίπτωση οι ερχόμενες εκλογές θα επιφυλάξουν σίγουρα εκπλήξεις πρώτου μεγέθους, τις οποίες καμία δημοσκόπηση δεν θα μπορούσε να προβλέψει. 

Εξ άλλου, είναι αστείο να μιλάμε για δημοσκοπήσεις όταν αποδεδειγμένα αποτυγχάνουν παταγωδώς να προβλέψουν έστω και κατά προσέγγιση ένα εκλογικό αποτέλεσμα. Όλα στο περίπου…3% πάνω, 3% κάτω. Δηλαδή 6 μονάδες λάθους! Αυτό όμως που δεν χρειάζεται πρόβλεψη είναι το γεγονός ότι η μονοκομματική διακυβέρνηση καλλιεργεί εξουσιομανία και συγχρόνως βλάπτει σοβαρά την χώρα και τα εθνικά της συμφέροντα. (Αν όχι στο παρόν, σίγουρα στο άμεσο μέλλον θα έχουμε μόνο κυβερνήσεις συνεργασιών. Καλό είναι λοιπόν και να το συνηθίσουμε και να το υιοθετήσουμε, και να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι καλό για την χώρα).

Σημείωση

Λυπάμαι που καμία προεκλογική καμπάνια κανενός κόμματος όπως επίσης και οι ομιλίες των πολιτικών αρχηγών δεν βγάζουν κανένα συναίσθημα. Δεν συγκινούν. Δεν έχουν έκδηλη αγάπη για τον κόσμο και  την χώρα μας. Είναι συναισθηματικά  αποστεωμένες και στείρες. Βλέπεις δεν μιλούν από καρδιάς. Δεν τους βγαίνει… Βγάζουν όμως στο παζάρι την ψήφο μας και την χώρα μαζί. «Αφήστε σε εμένα την εξουσία και θα σας δώσω τόσα… Ψηφίστε εμένα για να πάρω την εξουσία και θα σας δώσω ακόμη περισσότερα. Ψηφίστε εμένα για τους δώσω να καταλάβουν…» Η ψήφος μας τελικά βγήκε σε πλειστηριασμό! (Και  κάτι άλλο. Όσοι «προτιμούν» τα μικρά κόμματα ας είναι σίγουροι ότι δεν υπάρχουν χαμένοι ψήφοι. Υπάρχουν μόνο χαμένες συνειδήσεις).