​​​​​​​Μαρία Κοτρώτσου η μαμά της Μυρτούς της Πάρου υποψήφια με τον Γιάννη Βούρο στη Ν. Φιλαδέλφεια-Χαλκιδόνα: Τέλος στον αποκλεισμό ανθρώπων με κινητικά προβλήματα – Να βγουν από το σπίτι, να χαρούν

Η Μαρία Κοτρώτσου αποφάσισε να κατέβει υποψήφια δημοτική σύμβουλος στον Δήμο Ν. Φιλαδέλφειας-Χαλκιδόνας και τον Γιάννη Βούρο με έναν και μοναδικό στόχο, να κάνει προσβάσιμη την πόλη.

Την ιστορία της Μυρτούς, τη γνωρίζουμε όλοι, μας έχει συγκινήσει, μας έχει συγκλονίσει μας έχει κάνει όλους να στεκόμαστε δίπλα της κι ας έχουν περάσει 11 χρόνια. Κουράγιο, θέληση, επιμονή, αγάπη, φροντίδα 24 ώρες το 24ωρο, «κερί αναμμένο» όπως λέει ο λαός δίπλα στο παιδί, έχει αποδείξει με το παράδειγμά της ότι ξέρει πολύ καλά να ξεπερνά εμπόδια.

Αυτή τη γυναίκα, τη μάνα, παρουσιάζει το eirinika.gr ως υποψήφια για δημοτική σύμβουλος με τον Γιάννη Βούρο στον Δήμο Ν. Φιλαδέλφειας-Χαλκιδόνας και σας ζητά να την ψηφίσετε.

Τέτοια άτομα χρειαζόμαστε στους δήμους για να αλλάξουν τις πόλεις μας.

Η ίδια με ανάρτησή της αναφέρθηκε στους λόγους της υποψηφιότητας χωρίς να κάνει καμία αναφορά στη Μυρτώ, εμείς όμως γνωρίζουμε την ιστορία.

Δείτε λοιπόν τις αναφέρει η ίδια για τους λόγους της υποψηφιότητάς της:

«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Νέα Χαλκηδόνα με προσφυγικές  ρίζες από την Πέργαμο, από την πλευρά της μητέρας μου.

Έχω ακούσει πολλές ιστορίες από την γιαγιά μου για τον ξεριζωμό τις σφαγές, τις δυσκολίες, για τους αγώνες, και την δύναμη ψυχής που είχαν.

Τότε η Νέα Χαλκηδόνα και η Νέα Φιλαδέλφεια ήταν ένα εξοχικό αραιοκατοικημένο προάστειο εξοχής  για τους Αθηναίους.

Έφτιαξα την οικογένεια μου στο ίδιο σπίτι που έκτισε ο παππούς μου και εδώ μεγάλωσα “τα παιδιά μου”. Το τελευταίο σε εισαγωγικά γιατί δεν είναι απολύτως ακριβές.

Πριν 11 και πλέον χρόνια εξ αιτίας ενός απροσδόκητου και τραγικού συμβάντος, έμεινα για μεγάλο χρονικό διάστημα μακριά, αλλά το σπίτι και η γειτονιά μου ήταν εδώ.

Αυτά τα χρόνια, ήλθα αντιμέτωπη με την λέξη αναπηρία και βίωσα όλη την σημασία της λέξης.

Παλιά ήθελα να πιστεύω ότι υπάρχει ισότητα ανάμεσα στους ανθρώπους ανεξάρτητα του τρόπου που κινούνται (πόδια η αμαξίδιο). Δυστυχώς αυτό δεν ισχύει ούτε στο ελάχιστο παρά μόνο ως λέξεις που αποτυπώνονται σε νόμους, κοινώς χαρτιά. Οι πόλεις μας είναι φτιαγμένες για υγιείς ανθρώπους αποκλείοντας στους ανθρώπους που έχουν κινητικά προβλήματα να βγουν από το σπίτι τους είτε για να χαρούν, είτε για να ικανοποιήσουν την οποία ανάγκη τους. Κάτι φυσικό και επόμενο, αφού πιο παλαιά τους κρύβανε, ακόμη και σε καταστάσεις «Κωσταλέξη», κάτι που προσωπικά αντιμάχομαι και αρνούμαι να το δεχτώ.

Τι εννοώ? είναι πραγματικός αγώνας δύναμης και αντοχής το ανέβα- κατέβα στα πεζοδρόμια με τα δένδρα και τις ρίζες τους, και αναγκαστικά κάποιος βρίσκεται στο οδόστρωμα κινδυνεύοντας την σωματική του ακεραιότητα. Και να ήταν μόνο αυτό…

Ελάχιστα μαγαζιά διαθέτουν ράμπα (υποχρεωτική εκ του νόμου) και ακόμη λιγότερα, ίσως και καθόλου χώρους τουαλέτας για αυτά τα άτομα.

 Να μιλήσω για διαμόρφωση παιδικών χαρών ώστε να μπορούν και τα παιδιά με κινητικά προβλήματα να παίξουν στο ίδιο χώρο με τα παιδιά που είναι υγιή? Θα σκεφτεί κάποιος ότι ζητάω πολλά.

Και όμως όχι. Ζητάω το αυτονόητο, που στις μέρες μας κοντεύει να γίνει γλαφυρό.

Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο, (επειδή βαρέθηκα να περπατώ και να παραμιλάω, επειδή δεν υπάρχουν καλές νεράιδες με μαγικά ραβδιά παρά μόνο στα παραμύθια, αποφάσισα όσο μπορώ με όλες μου τις δυνάμεις, να κάνω ότι περνά από το χέρι μου για να το αλλάξω. Ξέρω ότι δεν είμαι η μόνη στον Δήμο μας που το σκέφτεται που νοιώθει την ανάγκη, την αγανάκτηση, τον θυμό. Υπάρχουν δυστυχώς πολλοί  άνθρωποι που βιώνουν προβλήματα μετακίνησης, είτε γεννήθηκαν έτσι, είτε έγιναν στην πορεία της ζωής, και μπορεί να είναι παιδιά, έφηβοι, μεσήλικες, ηλικιωμένοι.

Και αφού… κάνεις δεν ξέρει το μέλλον του, και όλοι εν δυνάμει μπορεί να βρεθούμε σε παρόμοια θέση, η τα παιδιά μας, η οι γονείς μας, αποφάσισα να αφιερώσω τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου, και τις δυνάμεις μου και να κατέβω ως υποψήφια δημοτική σύμβουλος στις επερχόμενες Δημοτικές εκλογές, στον συνδυασμό «ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ» με επικεφαλής τον νυν Δήμαρχο ΓΙΑΝΝΗ ΒΟΥΡΟ, και γι αυτό ζήτω την ψήφο σας, ελπίζοντας να βοηθήσω να γίνουν κάποιες από τις πολλές αλλαγές που χρειάζονται, γιατί πιστεύω ότι τίποτε δεν αλλάζει αν δεν αποφασίσει να παλέψει ο καθένας μόνος του, και μετά να ενωθούμε σε ομάδες όλοι μαζί. Αλλάζουμε πρώτα το σπίτι μας μετά την πόλη μας (δήμος) και τελευταίο το κράτος. Έχουμε συνηθίσει να λέμε: το κράτος φταίει , δεν κάνει τίποτε, κα. Και δεν θα κάνει τίποτε ποτέ. Γιατί το Κράτος είμαστε εμείς οι άνθρωποι που ενώνονται σε δήμους περιφέρειες νόμους, χωρίς πολιτικό χρώμα απαραίτητα, αλλά με θέληση δύναμη και μεράκι.

Ας αλλάξουμε την εικόνα του Δήμου μας σ αυτό και ας γίνουμε πρότυπο και για τους άλλους Δήμους. Τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο.

Γιατί: «ΜΠΟΡΟΥΜΕ, ΘΕΛΟΥΜΕ, ΠΡΕΙΠΕΙ»