O Μιχάλης Ψύλος αναλύει : Χαμάς o «ταχυδρόμος» του Ιράν - η Τεχεράνη βάζει φρένο με τη βία στην Ειρήνη Ισραηλ - Σαουδικής Αραβίας

Γράφει ο Μιχάλης Ψύλος στην Νaftemporiki

Πολλοί ερμηνεύουν την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ ως απάντηση στη σκληρή Ισραηλινή πολιτική απέναντι στους Παλαιστίνιους εδώ και δεκαετίες,  μπροστά στην αδιαφορία του υπόλοιπου κόσμου.

Η πρώτη και στοιχειώδης πρόθεση της Χαμάς ήταν να φέρει τον πιο άγριο τρόμο στην καρδιά του Ισραήλ: Δεκάδες καλά οπλισμένοι και εκπαιδευμένοι ένοπλοι εισέβαλαν σε πολλά κέντρα πολιτών για να σκοτώσουν ή να απαγάγουν όποιον εύρισκαν μπροστά τους.

Μόνο που η  αιφνιδιαστική επίθεση της Χαμάς ξεπερνά τη μακροχρόνια αντιπαράθεση μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων.

Η Χαμάς βλέπει την κατάσταση των Παλαιστινιπων στη Γάζα να επιδεινώνεται δραματικά, λόγω του Ισραηλινού αποκλεισμού.

Και θέλει να δείξει ότι είναι ο ηγέτης του παλαιστινιακού εθνικού κινήματος. Θέλει να δείξει  ότι η  μετριοπαθής Φατάχ που κυριαρχεί στη Δυτική Όχθη, δεν είναι σε θέση να προστατεύσει τους Παλαιστίνιους και μόνο η Χαμάς μπορεί να το κάνει . Και ότι όχι μόνο μπορεί να προστατεύσει  τους Παλαιστίνιους, αλλά επίσης να σχεδιάζει  και να πραγματοποιεί  επιθέσεις στο Ισραήλ.

Πέρα από το γεγονός ότι η δολοφονία αμάχων δεν δικαιολογείται ποτέ, το μέγεθος και ο χρόνος που επιλέχτηκε για τη «θεαματική» αυτή επιχείρηση της Χαμάς, δείχνουν όμως και έναν γεωπολιτικό παράγοντα κρίσιμης σημασίας: την τελική προσπάθεια εγκαθίδρυσης διπλωματικών σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας.

Μια τέτοια πιθανότητα εγείρει την έντονη ανησυχία του Ιράν και των συμμάχων του στην περιοχή της Μέσης Ανατολής -της Χαμάς και της λιβανικής Χεζμπολάχ, σε πρώτη φάση. Η αιφνιδιαστική επίθεση της Χαμάς εναντίον του Ισραήλ είναι το αποτέλεσμα ενός εξελιγμένου στρατιωτικού σχεδίου που είχε την στρατιωτική υποστήριξη του Ιράν.

Προκύπτει από την επιθυμία της Τεχεράνης να εμποδίσει με τη βία μια πιθανή ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ του εβραϊκού κράτους και της Σαουδικής Αραβίας. Ηταν ένα μήνυμα της Τεχεράνης στο Ριάντ .

Τώρα, η έκρηξη βίας απειλεί να εξαπλωθεί και σε άλλες περιοχές της Μέσης Ανατολής.

Πέρα από τον κίνδυνο τεράστιων ανθρωπίνων απωλειών, οι πολιτικές συνέπειες δεν μπορούν να είναι άλλες από την αστάθεια στην παραδοσιακά πιο εύφλεκτη περιοχή του πλανήτη. Αλλά και η ενίσχυση των πιο ακραίων θέσεων που θεωρούν την ειρήνη όχι μόνο ανέφικτη, αλλά μάλλον μια ανεπιθύμητη λύση σε μια σύγκρουση που έχει εδραιωθεί εδώ και 56 χρόνια. Παρακολουθώ αυτή τη σύγκρουση εδώ και δεκαετίες και δεν μπορώ να δω ένα τέλος. Δεν βλέπω έναν πόλεμο που μπορεί να κερδηθεί.

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου εδώ