Το eirinika στο Παρίσι 1: Τα σχέδια του Pablo Picasso & η βόλτα στο Marais - Μετά κουσκούς 18 € & μουσική jazz - Αχ τι ωραία (φωτό - βίντεο)

Στο Παρίσι πηγαίνω για να χορτάσω πολιτισμό. Να δω έκθέσεις . Να επισκεφτώ μουσεία. Τα ίδια πολλές φορές. Και τους ίδιους ενδεχομένως καλλιτέχνες.

Κάθε φορά είναι σαν να βλέπω το Πικάσο για πρώτη φορά. Γιατί κάθε φορά το Παρίσι και οι άνθρωποι του πολιτισμού ξέρουν να παρουσιάζουν μια διαφορετική οπτική γωνία.

Αφού ανέφερα τον αγαπημένο μου, τον Πάμπλο Πικάσο, θα ξεκινήσω τον περίπατο μου νύχτα με το που έφτασα στο Παρίσι κοίταξα να δω ποιο μουσείο είναι ανοιχτό αργά . Το λένε οι Γάλλοι.  Ήταν το Μπωμπούρ.

Tο Centre Pompidou. Στην καρδιά της μποέμικη συνοικίας Marais.

Αυτό το τεράστιο κτίριο πρωταντίκρισα όταν το δημιούργησαν οι αρχιτέκτονες: Ρέντζο Πιάνο, Ρίτσαρντ Ρότζερς,Τζιανφράνκο Φρανκίνι. 

Εξωτερικά δεσπόζουν ο μεταλλικός σκελετός του κτιρίου και οι διαφανείς ή έγχρωμοι σωλήνες που το περιβάλλουν.

Οι χρωματισμοί των σωλήνων, ακολουθούν μία συγκεκριμένη σύμβαση: μπλέ χρώμα για τους αγωγούς αέρος, πράσινο για τους σωλήνες νερού και κίτρινο τις γραμμές ηλεκτρισμού.

Στοιχεία που συνδέονται με τη μετακίνηση, όπως οι ανελκυστήρες, διαθέτουν επίσης κόκκινο χρώμα. Η βιβλιοθήκη του Κέντρου φιλοξενείται στους τρεις πρώτους ορόφους του κτιρίου, ενώ το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης καταλαμβάνει τον τέταρτο και πέμπτο όροφο.

Αυτά τα λέει και η ….. εγκυκλοπαίδεια! Aυτό που έχω να σας πω είναι ότι στο Μπωμπούρ πηγαίνω από μικρή κοπέλα από τότε που για πρώτη φορά επισκέφτηκα το Παρίσι και το Παρίσι, το επισκέφτηκα πριν το 1977 που εγκαινιάστηκε….. το Centre Georges Pompidou.

Πάντα έδινε και ακόμη σήμερα δίνει ζωή αυτό το παράξενο όμορφο φουτουριστικό αρχιτεκτόνημα σε όλη την περιοχή σε όλη τη γειτονιά.

Η επίσκεψη σας εδώ δεν είναι μόνο για να δείτε τις εκθέσεις και φυσικά το πάντα πρωτοποριακό κτίριο αλλά και να θαυμάσετε τον Πύργο του Άιφελ από τον τελευταίο όροφο ειδικά αν πάτε στο δειλινό ή αν πάτε βράδυ όπως πήγα αυτή τη φορά εγώ είναι μία απόλαυση όλο το Παρίσι τη νύχτα που το βλέπεις από πολύ ψηλά ανεβαίνοντας με τις κυλιόμενες σκάλες σιγά-σιγά …..

Να έχετε λίγο χρόνο να αφιερώσετε για να δείτε το ίδιο το κτίριο για να δείτε τις πάντα πολύ ωραίες εκθέσεις του, για να ψωνίσετε κάτω στο μαγαζάκι.

Και μετά φυσικά να κάνετε αυτό που λένε οι Γάλλοι, faufiler στους δρόμους, δηλαδή να εξερευνήσετε να χαθείτε στα δρομάκια να μπείτε να ακούσετε μουσική jazz όπως έκανα την τελευταία φορά τρώγοντας παράλληλα σε ένα όμορφο μικρό εστιατόριο αλγερινό κουσκούς με λαχανικά και κοτόπουλο.

Καταπληκτικό και πλήρωσα μόνο 18 € ναι μόνο 18 €! Για πλήρες δείπνο μετά θεάματος και μουσικής.

Το Lulu ήταν το μαγαζί, μη μου πείτε ότι δε σας λέω τα μυστικά μου. Ποια έκθεση είδα γιατί χάθηκα με τα υπόλοιπα που σας διηγούμαι; Πάμπλο Πικάσο, τα σχέδια του. 

Στην αφίσα της έκθεσης το σχέδιο είναι μία από τις γυναίκες της ζωής του. Ευτυχώς αυτός ο καλλιτέχνης,  ο ηγέτης μάλλον της τέχνης ήταν τόσο εργατικός που δεν χορταίνεις ποτέ να βλέπεις τα έργα του είτε αυτά είναι της ζωγραφικής είτε της γλυπτικής ότι έπιανε στα χέρια του το μετέτρεπε σε τέχνη.

Τράβηξα μερικές φωτογραφίες με το κινητό μου, δείτε παρακαλώ.