Βασίλης Χαραλαμπόπουλος Σμαράγδα Καρύδη, Κακλέας και Ρεμπούτσικα στο «Συρανό ντε Μπερζεράκ» - Συνταγή επιτυχίας

Ο πολυπράγμων σκηνοθέτης ανεβάζει την έμμετρη ηρωική κωμωδία για τον ιππότη με τη μεγάλη μύτη και τον εξίσου μεγάλο έρωτα, με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο ως ­Σιρανό και τη Σμαράγδα Καρύδη ως Ρωξάνη, έναν 25μελή θίασο, τις περιπετειώδεις σκηνογραφίες του Μανόλη Παντελιδάκη και την Ευανθία Ρεμπούτσικα live με την ορχήστρα της.

Ο Σιρανό είναι... μεγάλη ιστορία. Υπήρξε πρόσωπο ιστορικό, που έζησε το 1600 κι έγινε έργο θεατρικό, όπερα, μπαλέτο, ταινία, παραμύθι, κόμικς, ακόμη και αστεροειδής! Τον ερμήνευσαν, μεταξύ άλλων, οι Ζαν-Πολ Μπελμοντό, Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Χοσέ Φερέρ, Ρίτσαρντ Τσάμπερλεν, Κρίστοφερ Πλάμερ, Κέβιν Κλάιν και Στιβ Μάρτιν και οι δικοί μας Μήτσος Μυράτ, Στέλιος Βόκοβιτς, Γιώργος Κιμούλης, Μηνάς Χατζησάββας, Κώστας Σαντάς και Νίκος Καραθάνος. Φέτος είναι η σειρά του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου, ο οποίος εξάλλου πάντα το ονειρευόταν. 
Από τότε που ήταν πιτσιρικάς, 
σπουδαστής στη δραματική σχολή, ο Χαραλαμπόπουλος ποθούσε να παίξει τον Σιρανό. Το είχε εξομολογηθεί στον –εδώ και μία δεκαετία– σκηνοθέτη και μέντορά του Γιάννη Κακλέα. «Όλο το καθυστερούσα, περίμενα την κατάλληλη στιγμή», μας λέει ο γνωστός σκηνοθέτης και συνεχίζει: «Μας πρόλαβαν ο Νίκος Καραθάνος και το Εθνικό Θέατρο, αλλά τώρα πιστεύω ότι ήρθε η ώρα. Τον “Σιρανό” δεν τον ανεβάζεις αν δεν έχεις αυτόν που θα παίξει το ρόλο. Κι ο Βασίλης είναι ιδανικός­ γι’ αυτόν. Συνδυάζει το κωμικό, το τραγικό, το αστείο και το συγκινητικό. Διό­τι ο Σιρανό δεν είναι απλώς ένας άνθρωπος με μια μεγάλη μύτη, αλλά ένας… μάγος! Ο ήρωας του Ροστάν είναι ταυτόχρονα ιππότης και ποιητής, ηθοποιός, σκηνοθέτης, ένα πλάσμα βουτηγμένο στη μαγεία της θεατρικής πράξης, ένας πρεσβευτής της ουτοπίας, ένας ανατροπέας του υλιστικού, μη ποιητικού κόσμου!»

Είναι, λοιπόν, ο μύθος του Σιρανό μια ιστορία για τη διαφορετικότητα; Σύμφωνα με τον Γιάννη Κακλέα, «ο Σιρανό είναι πέρα και πάνω από όλα καλλιτεχνική φυσιογνωμία. Και ο καλλιτέχνης αποτελούσε πάντα μια ιδιαιτερότητα, ένα ον έξω από τις καθιερωμένες ηθικές, που πρεσβεύει κάποιες αξίες επιθετικές και ανατρεπτικές. Η πηγή έμπνευσης του Ροστάν ήταν, εξάλλου, ο πραγματικός Σιρανό ντε Μπερζεράκ, ο Γάλλος δραματουργός και στρατιω­τικός με τις ελευθεριάζουσες ιδέες και την αντιεξουσιαστική ηθική­ και ο πρώτος συγγραφέας έργου επιστημονικής φαντασίας! Εκείνος επηρέασε με το “Ταξίδι στη Σελήνη” τον Τζόναθαν Σουίφτ, τον Ιούλιο Βερν – ακόμη και τον Άλντους Χάξλεϊ!» 
Πράγματι ο ρόλος του Σιρανό μοιάζει να ταιριάζει στην έμφυτη ευγένεια, στο ονειροπόλο βλέμμα και στο ρομαντισμό που διακατέχει τον ηθοποιό, τον οποίο η καλλιτεχνική πιάτσα αποκαλεί «το καλύτερο παιδί»! Η παράσταση που ετοιμάζεται για το Παλλάς μοιάζει να έχει τα προσόντα της καλλιτεχνικής και συνάμα εμπορικής επιτυχίας. Την τελευταία φορά, εξάλλου, που η έμμετρη ηρωική κωμωδία του Ροστάν ανέβηκε στην Ελλάδα, το 2010-11 στο Εθνικό­, απέσπασε διθυραμβικές κριτικές χάρη στη συναρπαστική σκηνοθεσία και στο υποκριτικό ρεσιτάλ του Νίκου Καραθάνου στον πρώτο ρόλο. Φαίνεται πως είναι η μοίρα αυτού του έργου να προκαλεί μεγάλες συγκινήσεις... Σκεφτείτε πως την πρώτη φορά που ο «Σιρανό» είδε τα φώτα της σκηνής το 1897, στο θέατρο Port Saint Martin του Παρισιού, ήταν ένας ανεπανάληπτος θρίαμβος. Ήταν τέτοιος ο ενθουσιασμός του κοινού, ώστε ένας από τους κριτικούς της εποχής σημείωνε: «Στην τελευταία πράξη νόμιζες πως το κοινό θα σηκωθεί από τη θέση του και θα αρχίσει τα φιλιά και τις αγκα­λιές!»

Αυτήν τη φορά, στη σκηνοθεσία του Κακλέα, ο Χαραλαμπόπουλος ενσαρκώνει τον ιππότη με τη διάσημη μύτη και τη συναρπαστική προσωπικότητα, ο οποίος παραδέχεται τον «ισόβιο» έρωτά του στην εξαδέλφη του Ρωξάνη μόνο λίγο προτού ξεψυχήσει... Η Ρωξάνη, την οποία ερμηνεύει η Σμαράγδα Καρύδη, θα εκπλαγεί γιατί τότε μόνο θα συνειδητοποιήσει πως τον είχε κι εκείνη, εν αγνοία της, ερωτευτεί χάρη στους στίχους που εκείνος «δάνειζε» στον –άνευ σουβλερής μύτης– εραστή της, τον Κριστιάν, τον οποίο παίζει ο Όμηρος Πουλάκης. Όπως μας λέει και ο Γιάννης Κακλέας: «Η παράστασή μας ακολουθεί τη λογική του θεάτρου εν θεάτρω. Παρακολουθεί την ιστορία των τριών εραστών, αλλά ταυτόχρονα και την ιστορία ενός θεάτρου. Μέσα σε ένα ιστορικό θέατρο εξελίσσεται, άλλωστε, όλη η πλοκή, σε μια κλασική­ σκηνή του ύστερου 19ου αιώνα σαν εκείνη του Εθνικού Θεάτρου, σαν εκείνη του Παλλάς. Σε αυτόν το χώρο εισβάλλουν ένα δάσος, ο πόλεμος, μια ολόκληρη πόλη… Το έργο του Ροστάν ξεκινά με τον Σιρανό να βρίσκεται στη σάλα του θεάτρου της Βουργουνδίας στο Παρίσι και να διακόπτει την παράσταση που παίζεται. Παρακολουθούμε, λοιπόν, πώς ένα θέατρο των παλιών καιρών ερημώνει και ύστερα ζωντανεύει, κατόπιν βομβαρδίζεται και τελικά καταστρέφεται ολοσχερώς για να μείνει μόνο­ στην ανάμνηση και τη φαντασία μας. Η πέμπτη και τελευταία πράξη του έργου, η πιο τραγική από όλες, συμβαίνει ύστερα από 15 χρόνια. Η μαγεία έχει χαθεί κι έχει απομείνει μονάχα η σκληρότητα των γηρατειών. Ο Σιρανό και η Ρωξάνη, μεγάλοι άνθρωποι πια, συναντιούνται λίγο προτού ο ιππότης ξεψυχήσει κι ενώ το θέατρο είναι έτοιμο να γκρεμιστεί». 
Τι ποίηση, τι έρωτας, τι μοιραία παρεξήγηση! Ο «Σιρανό» διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία το κυρίαρχο ρεύμα της εποχής συγγραφής του, ο νατουραλισμός, με την πίστη του στην παρουσίαση της αληθινής ζωής στη σκηνή, είχε αποκηρύξει ως... μπανάλ. Κι αίφνης εμφανίζεται το έργο του Ροστάν, μια απείρως ρομαντική, δεκαπεντασύλλαβη, έμμετρη ηρωική κωμωδία, της οποίας ο κεντρικός ήρωας μιλά με εξαίσιους στίχους και φράσεις όπως «κάτω από ρόδινο ουρανό θα ’θελα να πεθάνω, με μια πληγή κατάκαρδα να την απολαμβάνω!» Αναρωτιέμαι: μήπως τελικά κι εμείς, όπως κι οι θεατές του 19ου αιώνα, χρειαζόμαστε μια τέτοια ένεση ρομαντισμού για να αντέξουμε την αντι-ποιητική μας πραγματικότητα; Το κοινό θα αποφανθεί πολύ σύντομα... 

Ο «Σιρανό ντε Μπερζεράκ» κάνει πρεμιέρα στις 25/2 στο Παλλάς.

athinorama.gr