Survivor: "Έσπασε" ο Λαμάι: «Το παιδί μου είναι στο φάσμα του αυτισμού, δούλευα 20 ώρες τη μέρα» (βίντεο)

Σε μία προσωπική εξομολόγηση προχώρησε ο Σωτήρης Λαμάι, παίκτης των μαχητών στο Survivor.

«Ο Σωτήρης ο Λαμάι γεννήθηκε σε ένα χωριό της Αλβανίας, στο Φιέρι της Αλβανίας. Ένα παιδί με άλλα πέντε αδέρφια, μια οικογένεια πολύτεκνη. Στην Ελλάδα ήρθαμε το '90. Ήμουν σχεδόν 5 χρονών, περάσαμε τα σύνορα με τα πόδια. Έχω πολύ λίγες μνήμες σαν παιδάκι. Ταλαιπωρηθήκαμε λίγο τότε. Δεχτήκαμε και ρατσισμό και πολλά άλλα πράγματα, αλλά είχα πολύ ωραίες βάσεις από την οικογένειά μου και τους γονείς μου», δήλωσε αρχικά.

Συνέχισε λέγοντας: «Πήραμε πολλή αγάπη, θέλαμε σαν άνθρωποι να προοδεύσουμε, να εξελιχθούμε με σεβασμό, με αξιοπρέπεια, με παιδία και αρχές. Είμαι ένας άνθρωπος με πάρα πολλή έντονη προσωπικότητα. Πάντα ήμουν, από την ηλικία που κατάλαβα ποιος είμαι και τι μπορώ να κάνω στη ζωή μου, ήμουν πάντα πολύ επιβλητικός. Η παρουσία μου ποτέ δεν περνούσε απαρατήρητη».

Ο παίκτης των Μπλε συμπλήρωσε: «Παράλληλα, ξεκίνησα να δουλεύω βράδυ σε μαγαζιά. Έχω δουλέψει σερβιτόρος, βοηθός σερβιτόρου, έχω κάνει και λάντζα. Έχω κάνει τα πάντα. Όσοι έχουν ταλαιπωρηθεί πολύ στη ζωή τους κι έχουν έρθει από φτωχές οικογένειες, έχουν κάνει πολλές δουλειές για να επιλέξουν τι πραγματικά θέλουν να κάνουν. Ξεκίνησα και δούλευα διήμερα, όταν δεν είχα αγώνες, σε μαγαζιά πόρτα, ξεκίνησα στο Αιγάλεω. Μετά ήμουν πολλά χρόνια στον Πειραιά στο Μικρολίμανο. Είμαι πολύ γνωστός γενικά στην Ελλάδα, όσοι ξέρουν από social media, γνωρίζουν».

Μίλησε αργότερα, για τον γιο του, ο οποίος είναι στο φάσμα του αυτισμού. «Έχω ένα παιδί που είναι στο φάσμα του αυτισμού. Εδώ και 6,5 χρόνια με τον Άγγελο τραβάμε μεγάλο αγώνα, είναι ένας μαραθώνιος για μένα. Είναι ο έρωτας της ζωής μου. Είμαι πάρα πολύ κοντά στο να δω τον Άγγελό μου όπως έχω ονειρευτεί κι εγώ κι η γυναίκα μου», είπε και ξέσπασε σε λυγμούς.

«Πολύ άγχος με τον γιο μου, να μην έχω σπίτι, είχα ενοίκιο, το πούλησε, δεν μας είπε τίποτα και ξαφνικά μας λέει "πρέπει να βρείτε σπίτι". Πού να βρω σπίτι; Δεν είχαμε λεφτά, δεν είχαμε τίποτα. Με κοιτούσε η γυναίκα μου κι έκλαιγε. Έλεγα "τι θα κάνω;". Βοήθεια από πουθενά. Δούλευα 20 ώρες τη μέρα, για να πάρω 60 ευρώ», πρόσθεσε.

Κλείνοντας, είπε: «Περνάει η ζωή σου και λες "εγώ ήμουν τότε;". Εγώ, ο ίδιος. Δεν ένιωθα τα πόδια μου, στη δουλειά 20 ώρες. Για να πετύχεις θέλει υπομονή, ξανά και ξανά. Ο Θεός είναι μεγάλος, έχει για όλους μας».