''Για να σωθεί η Ελλάδα πρέπει να παγκοσμιοποιήσει τη φέτα, το λάδι και το γιαούρτι'' - Έληξε η Πανέλλήνια Γιορτή Φέτας στην Ελασσόνα!

Στην Ελασσόνα της Λάρισας τις τρεις τελευταίες μέρες η φέτα είχε την τιμητική της. Σε μια περιοχή όπου το πλέον ονομαστό ελληνικό τυρί κατέχει μία από τις πρώτες θέσεις στην ετήσια εγχώρια παραγωγή, για μία ακόμα χρονιά ο τοπικός Δήμος και η Κοινωφελής Επιχείρησή του φιλοδοξούν να το αναδείξουν περαιτέρω, μέσω της 6ης Πανελλήνιας Γιορτής Φέτας που διοργανώθηκε επί τριήμερο.

Από τις σημαντικότερες διοργανώσεις που γίνονται κάθε χρόνο στον Θεσσαλικό κάμπο, η γιορτή αυτή (www.giortifetas.gr), υπό την αιγίδα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, της Περιφέρειας Θεσσαλίας και πολλών άλλων φορέων, προσήλκυσε και φέτος χιλιάδες επισκεπτών, όχι μόνο ντόπιων. Εγκαινιάστηκε το βράδυ της 22ας Σεπτεμβρίου στην Κεντρική πλατεία Ελασσόνας, και διήρκεσε ως τη Δευτέρα 24, οπότε και κορυφώθηκε με βραδινό λαϊκό γλέντι. Ενδιάμεσα, είχε προγραμματιστεί σειρά εκδηλώσεων, όπως έκθεση του προϊόντος σε περίπτερα, επίδειξη τυροκόμησης από το Τ.Ε.Ε. Γαλακτοκομίας Ιωαννίνων, γευσιγνωστικές βραδιές, πολιτιστικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και παιχνίδια. Οργανώθηκε και σημαντική ημερίδα, με τη συμμετοχή πανεπιστημιακών και εκπροσώπων των παραγωγικών τάξεων, την Κυριακή, με θέμα «Η φέτα μοχλός ανάπτυξης της ελληνικής Οικονομίας».

Βασικός κρίκος στη διατροφική αλυσίδα, πηγή υψηλής πρωτεΐνης ασβεστίου, βιταμινών και στοιχείων, πιο απλά ελληνικό εθνικό προϊόν, η φέτα αναγνωρίζεται και διεθνώς ως ένα από τα εν δυνάμει όπλα ενάντια στην οικονομική κρίση. Ηδη η φέτα καταγράφει αύξηση πωλήσεων στις ΗΠΑ, ενώ πρόσφατα ο διεθνής Τύπος έκανε εκτενή αναπαραγωγή της μελέτης που έκανε η μεγαλύτερη συμβουλευτική εταιρεία στον κόσμο, η αμερικανική «McKinsey & Company», που κατέληγε ότι για να σωθεί οικονομικά η Ελλάδα πρέπει να παγκοσμιοποιήσει τη φέτα, το λάδι και το γιαούρτι.

Η κρίση, ωστόσο, δείχνει να μην έχει αφήσει ούτε τη φέτα «αλώβητη». Οι ίδιοι οι άνθρωποι του κλάδου είναι που μιλούν για μια σειρά από ζητήματα που πρέπει προηγουμένως να επιλύσουν εκ των έσω, ώστε η θέση της «greek feta» να ισχυροποιηθεί περαιτέρω και στα ράφια της αλλοδαπής. «Στην ελληνική αγορά κυκλοφορούν ομοειδή τυριά, που ο κόσμος τα προτιμά γιατί είναι πάμφθηνα : σε σχέση, δηλαδή, με τα περίπου 8 ευρώ το κιλό που στοιχίζει η φέτα, αυτά κατά περίεργο τρόπο κοστίζουν μόλις 3,5-4 ευρώ. Το θέμα, όμως, είναι να τηρούνται απ’ όλους τους παραγωγούς οι προβλεπόμενοι κανόνες παραγωγής, ώστε η φέτα να είναι γνήσια, να ξεχωρίζει και γευστικά από τα υπόλοιπα τυριά. Να καταλαβαίνει μόνος του από ένα σημείο και μετά ο καταναλωτής αν αυτό που τρώει είναι ή δεν είναι πραγματική φέτα. Και ο ξένος που θα τη δοκιμάζει, να διαπιστώνει την υπεροχή της, συγκριτικά με το λευκό τυρί που τρώει στα μέρη του…», λέει στα «ΝΕΑ» ο Απόστολος Ρίζος, Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Παραδοσιακών Τυροπαραγωγών Ελλάδος.

Θα πρέπει να εφαρμοστούν κανόνες, αρμόδιες υπηρεσίες να ελέγχουν το πώς ακριβώς παράγεται η κατά τόπους φέτα, σημειώνει. «Σήμερα, ουδείς ουσιαστικός έλεγχος γίνεται στην παραγωγή. Αλλη φέτα βγάζει ο ένας, άλλη ο άλλος, την ώρα που, για παράδειγμα,  στην Ιταλία διαθέτουν ενιαία μέσα-τεχνογνωσία για την παρμεζάνα. Αντιθέτως, εδώ, για να αυξηθεί η απόδοση γάλακτος σε τυρί, γίνονται διάφορες παρεμβάσεις στα συστατικά, που αλλοιώνουν τελικά την ποιότητα -μέχρι και γάλα από ξενικές φυλές χρησιμοποιείται. Το προϊόν έτσι υποβαθμίζεται, συχνά βγαίνει άγευστο, άχρωμο κι άγευστο…», υποστηρίζει.

«Να συγκροτηθούμε, τώρα είμαστε ‘χύμα’…»
«Το Κράτος οφείλει να προσέξει περισσότερο τη φέτα, ένα από τα καλύτερα τυριά στον κόσμο. Ας απαγορεύσει, για παράδειγμα, την εισαγωγή γάλακτος χαμηλής ποιότητας και τιμής από τρίτες χώρες, κατά βάση από βαλκανικές...», λέει με τη σειρά του ο Δημήτρης Εξαρχος, που από κοινού με τον συνονόματο ξάδερφό του, συνεχίζουν, τρίτη γενιά πια, την τυροκομική παράδοση που το 1948 ξεκίνησε ο παππούς και συνέχισαν οι πατεράδες τους, στην Ελασσόνα. Η ετήσια παραγωγή της ομώνυμης μονάδας τους, που απασχολεί 31 άτομα, ξεπερνά πλέον τα 7 εκατομμύρια λίτρα αιγοπρόβειου γάλακτος, που μεταφράζονται σε 70.000 δοχεία ή αλλιώς σε 1,16 εκατ. τόνους φέτας και μια σειρά άλλων τυροκομικών προϊόντων. Περισσότερο από το 30% της παραγωγής τους, συνολικά 225 τόνοι φέτας φεύγουν σήμερα στο εξωτερικό, κυρίως στη γερμανική, αλλά και στην αγγλική και γαλλική αγορά, με ανοδικές εξαγωγικές τάσεις κατά την τελευταία διετία. «Η Πολιτεία επιβάλλεται να συνδράμει και στην περαιτέρω διεθνή προβολή της φέτας. Η Τουρκία, πχ, έχει σταθερό περίπτερο στη μεγαλύτερη έκθεση τροφίμων και ποτών στη Γερμανία. Να πάμε, λοιπόν, και εμείς συγκροτημένα έξω, σε μόνιμη βάση. Τώρα είμαστε χύμα, όπου βρει κι αν βρει κανείς, πάει…», εξηγεί ο κ. Εξαρχος.

Πηγή: tanea.gr

H ιστοσελίδα της Πανελλήνιας Γιορτής Φέτας